ซือเหม่ยหลันภรรยาของชายอาภัพแห่งหมู่บ้านป่าท้อ

บทที่ 13

ตลอดเวลาห้าวันสามคนพี่สะใภ้น้องสามีทำปลาตากแดดเอาไว้ไม่น้อยแถมผักดองหน่อไม้ดองนึ่ง หน่อไม้ใส่ใหทำเหมือนหน่อไม้ปี๊บ นางพาสองแฝดทำมันทุกอย่างเห็ดหอมตากแห้ง เห็ดหูหนูดำ เห็ดโคนตากแห้ง นางทำเอาไว้ที่ด้านนอกที่เก็บใส่ตระกร้ามาพร้อมน้องของสามี

ที่นางใส่มิตินั้นนางทำเอาไว้ต่างหากในมิติไม่มีวันเน่าเสียคงสภาพสดใหม่ทุกอย่างนางจึงไม่กังวลใจที่จะแปรรูปอาหารที่มีใส่ใหให้เด็กได้เห็นว่านางทำอะไรบ้าง ใหที่สั่งก็มาส่งนางหมดแล้วมีท่านลุงกู้ตามมาดูแลถึงที่ นางจึงฝากผักดองหน่อไม้ดองให้ลุงกู้นำกลับไปให้ป้ากู้ทำอาหารให้กินดู แถมนางจดวิธีให้ทำกินไปให้ด้วยหน่อไม้แบบนึ่งทั้งต้มนางให้ลุงกู้นำกลับไปกินที่บ้านกับภรรยาของท่านในวันที่ลุงกู้พาคนที่มาส่งใหที่นางสั่งซื้อมาส่งที่บ้านนี้ นางคิดว่าพรุ่งนี้สามีของนางคงจะลงจากเขากลับมาบ้านแล้วละอยากเห็นหน้าเขาเหมือนกันว่าจะเป็นเช่นไร

ตัดไปที่บนเขาที่สองหนุ่มนอนบนเขานี้คืนสุดท้ายวันนี้พวกเขาได้ลงไปขายสัตว์ป่าที่ล่ามาได้สองรอบตั้งแต่ขึ้นมาเจ็ดวัน พวกเขาลงไปในเมืองสามครั้งแบ่งตำลึงกันได้มาไม่น้อยรวมของวันแรกที่ได้เยอะที่สุด พรุ่งนี้เขาจะพากันนำสัตว์ที่ดักได้ลงไปกินในครอบครัวจะไม่ขายจึงพากันนอนรอให้ถึงวันรุ่งขึ้นด้วยใจที่จดจ่อที่จะนำอาหารกลับลงไปให้คนครอบครัวได้กินกัน

"พรุ่งนี้เราจะได้ลงเขาแล้วข้าเห็นเจ้าเก็บผลไม้ป่าไปฝากเด็กที่บ้านหลายอย่างเลยนี้นา " กู้จางเหว่ยถามเพื่อนหลังจากที่นอนรอให้มันสว่าง

"อือได้มาหลายอย่างเหมือนกันแล้วเจ้าละข้าก็เห็นเก็บไปฝากท่านลุงท่านป้าเหมือนกันไม่ใช่หรือ" เฉิงเย่หรงถามสนิทกับไปบ้าง

"อือก็ได้หลายอย่างเหมือนกันกับเจ้านั้นละเย่หรงพวกเรานอนกันเถอะ คืนนี้เหมือนฝนจะตกเจ้าว่าจริงไหมดูสิเหมือนลมจะแรงขึ้นหรือเราจะพากันลงไปในถ้ำก่อนละข้าว่าถ้าฝนตกหนักจะทำให้พวกเราเปือกก็ได้นะ"

"แต่ข้าว่าคงมาไม่ถึงแต่เหมือนมันจะตกไปทางที่หมู่บ้านของพวกเรามากกว่า" เย่หรงตอบเพื่อนเขาไม่กังวลเรื่องที่พักเพราะได้เตรียมพร้อมที่จะหาที่หลบฝนสำหรับสองคนล่วงหน้าอยู่แล้วจึงจะพักกันใกล้ถ้ำถ้าเกิดฝนตกลงมาจริงๆ

หลังจากนอนคุยกันเรื่อยเปื่อยหลายเรื่อง

"เจ้าคิดว่าภรรยาของข้าจะดีใจไหมจางเหว่ยวถ้าข้าลงไปถึงบ้าน" เขาถามเพื่อนสนิทเพราะทั้งสองคนไม่ได้รักกันก่อนที่จะแต่งนางเข้าบ้านและขึ้นเขามาล่าสัตว์เลย

"เจ้าจะกลัวไปทำไมท่านพ่อยังบอกว่านางนั้นรู้ความไม่น้อยเจ้าอย่าคิดไปถึงเรื่องที่มันยังมาไม่ถึงสิ" เขาพูดปลอบใจเพื่อนรักและวางแผนว่าจะพากันทำอะไรบ้านก่อนจะถึงหน้าหนาว

" กลับไปนี้พักสักสองสามวันเราก็ขึ้นเขาหาฟืนให้พอที่จะใช้หน้าหนาวกันนะข้าจะไปช่วยทำที่เก็บฟืนช่วยเจ้าอีกห้องจะได้มีที่ใส่ฟืนเยอะๆดีไหม" สองหนุ่มคุยกันจนหลับไป

รุ่งเช้ามาซือเหม่ยหลันก็ตื่นมาทำหน้าที่พี่สะใภ้ที่ดีรอสองแฝดตื่นนางนำปลามาขังเอาไว้รอสามีกลับมาบ้านจะได้ไปขายในเมือง แต่คงจะไม่ได้ไปวันนี้กระมังนางจึงทำตากแดดไปเกือบหมดเพราะมันมีปลาให้ทำทุกวันอยู่แล้วนางจึงปล่อยใส่ลำธารในมิติ แต่เหลือไว้สิบตัวที่เหลือทำหมักตากแดดจนหมดนางทำอาหารหลายอย่างเอาไว้หุงข้าวหม้อใหญ่เผื่อสามีของนางจะกลับมาถึงบ้านแล้วหิวจะได้หาให้เขากินได้เลย

"พี่เหม่ยหลันตื่นก่อนข้าสองคนทุกวันเลยเจ้าค่ะวันนี้พี่ใหญ่จะกลับมาบ้านแล้วข้าดีใจที่สุดเลยเจ้าค่ะ"

"เอ่อแล้ววันนี้พวกเราจะขึ้นเขาไหมขอรับพี่เหม่ยหลัน" เฉิงเย่ตงถาม

"วันนี้พวกเราจะหยุดหนึ่งวันในตอนเช้ารอพี่ใหญ่ของพวกเจ้าลงเขามาก่อนพี่จะปลูกต้นอ่อนผักผลไม้ที่ไปขุดมาให้หมดที่หลังบ้านจ๊ะตงเอ๋อร์" แถมนางได้ฝากท่านลุงกู้ซื้อเมล็ดผักมาหลายอย่างนางจะหว่านในแปลงที่นางยกร่องเอาไว้ในตอนเช้าตอนเย็นทุกวัน ได้มาหลายสิบแปลงเลยทีเดียว นางหว่านไปบ้างแล้วก็มีผักชี ผักบุ้ง คะน้า ขึ้นฉ่ายมะเขือเทศ มะเขือเปาะ แตงโม ที่นางเก็บได้บนเขาที่กินกับสองแฝดตากเมล็ดจนแห้งเอาไว้ก็ลงดินเป็นที่เรียบร้อย

แตงกวานางก็ปลูกรวมถึงถั่วฝักยาวนางยังทำค้างให้พวกมันตามริมรั้วบ้านที่ด้านหลังใกล้ลำธารมันจะดีมาก รอให้สามีกลับมาทำรางน้ำต่อมาจากลำธารเลยจะได้ไม่ต้องเดินไปหาบมาไกล หรือให้เขาขุดบ่อน้ำให้นางได้ยิ่งดีที่ดินหกหมู่มันสามารถทำได้หลายอย่างนางคิดวางแผนเอาไว้แล้วต่อไปค่อยซื้อที่เพิ่มปลูกอะไรที่ขายได้กินได้จะดีที่สุด นางคิดคนเดียวตอนนี้และจะต้องปรึกษาเจ้าของบ้านตัวจริงก่อนว่าจะเห็นด้วยกลับนางหรือไม่ เพียงเท่านั้นนางจะทำนากินเองน้ำที่ลำธารผันเข้ามาได้อยู่แล้วจะได้ไม่ต้องซื้อข้าวอีกต่อไป

"พวกเจ้ามากินมื้อเช้ากันก่อนเถอะเด็กๆพี่ได้ทำเผื่อพี่ใหญ่ของพวกเจ้าเอาไว้แล้ว ถ้าเขามาถึงบ้านจะต้องได้กินอาหารจนอิ่มหน่ำสำราญเหมือนพวกอย่างแน่นอยน แต่ก็ไม่รู้ว่าพี่ใหญ่ของพวกเจ้าจะลงมาถึงบ้านเวลาไหนเอาไว้ยังมีมื้อต่อๆไปพวกเราต้องได้กินพร้อมหน้ากันอย่างแน่นอนจ๊ะ" นางบอกสองแฝดที่ชะเง้อจนคอยืดรอพี่ชายมาถึงบ้านในตอนเช้าเพราะเด็กทั้งสองคงจะอยากกินมื้อเช้าพร้อมพี่ชายนั้นเอง ซึ่งนางก็เข้าใจสองพี่น้องเพราะพวกเขามีกันเพียงสามคนเท่านั้นจึงรักพี่ชายคนโตที่ทำหน้าที่เลี้ยงดูแทนพ่อแม่ที่ตายจากไปแล้ว

"ขอรับ/เจ้าค่ะพี่เหม่ยหลัน"

"พวกข้าเพียงแต่อยากให้พี่ใหญ่มากินมื้อเช้าที่แสนอร่อยฝีมือของพี่สะใภ้เหมือนพวกเราสองคนเจ้าค่ะ" เฉิงเย่ซิงบอกพี่สะใภ้ของตัวเอง

"ปากหวานจริงนะเราสาวน้อยยังไงเสียพี่ต้องทำให้พี่ใหญ่รวมถึงพวกเจ้าได้กินทุกมื้ออยู่แล้วใช่ไหมจ๊ะ เพราะพี่ไม่มีบ้านให้กลับไปแล้วนี้นาถ้าพี่ใหญ่ของซิงเอ๋อร์ไล่พี่ไม่ให้อยู่ด้วยอันนั้นพวกเราถึงจะไม่ได้เห็นหน้ากันอย่างแน่นอน" นางบอกสองแฝดยิ้มๆ

"ไม่มีทางที่พี่ใหญ่จะไล่พี่สะใภ้ที่แสนดีไปจากพวกข้าหรอกเจ้าค่ะข้ารับรองว่าพี่ใหญ่ใจดีมากพี่เหม่ยหลันไม่ต้องกลัวพี่ใหญ่นะเจ้าคะ" ซิงเอ๋อร์รีบพูดชมพี่ชายให้พี่สะใภ้ฟัง

"ใช่ไหมพี่รอง" นางยังหันไปหาคนยืนยันอีกด้วย

"จริงขอรับพี่ใหญ่ใจดีมากที่สุดขอรับข้ารับรองอีกคน" เฉิงเย่ตงตอบน้องสาว

"เอาละพี่เชื่อที่พวกเจ้าบอกทุกอย่างเอาเป็นว่ามากินข้าวกันก่อนวันนี้พี่จะพาปลูกผักรอพี่ใหญ่ของพวกเจ้าอยู่ที่บ้านนี้ละ เพราะปลานั้นพี่ทำตากแดดไปแล้วรอแค่ให้มันแห้งก็พอ" ดีนะที่บ้านสามีซื้อเกลือมาเพิ่มแต่มันไม่พอหรอกนางเอาออกมาจากมิติต่างหากละจึงพอหมักปลาที่ได้มากมายในแต่ละวัน