CHAPTER 4
654 Words
Chapter 4
Nakapameywang habang nakamasid si Lorenzo sa kabuuan ng mansyon na ipinagawa niya, taon na ang nakalilipas. Natutuwa siya na personal iyong nakita kahit na wala na ang pinaglaanan niya ng bahay na iyon. May isa pa siyang natitirang pwedeng mahalin na para niyang anak, ang manugang niyang gustong-gusto na niyang makilala.
Madali na niyang mahahanap ang address ng bata na iyon na sa pagkakaalam niya ay bente anyos pa lang. Batam-bata iyon kung tutuusin pero ganoon din naman ang edad ni Ziggy kung buhay ang anak niya, twenty-one years old to be exact.
He sighed, taking his steps towards the door. Walang imik niyang ipinag-swipe ang kanyang key card sa aparato at lumagitik lang ang pintuan.
He pushed the glass door and an orangey scent greeted his nose but not only that. Parang may nasinghot siyang amoy ng babae sa paligid kaya luminga siya pero walang tao.
Malamang na galing doon ang manugang niya at sayang na hindi sila nagpang-abot.
He took his steps again and checked some rooms. Pumunta rin siya sa kusina at binusiklat ang ilang cabinet doon, at nang wala naman siyang makitang pagkain kahit na sa fridge ay pumunta siya sa elevator.
Lorenzo doesn’t have much time to stroll around the house. Pagod siya at gusto na niyang magpahinga. Mabigat sa dibdib ang nang mabasa niya ang napakaraming notes na nakapaskil sa pader ng musuleyo kung saan nakalibing si Ziggy. Every note was only from his son’s beloved wife and he could say that Ziggy was somehow blessed to have wonderful young wife.
Mahal na mahal ng manugang niya ang anak niya. Hindi kayang bilangin sa daliri ang notes na iniiwan no’n sa bawat araw siguro na dumadalaw iyon sa puntod.
Such a sweet girl.
He smiled, imagining how his son’s life could’ve been if Ziggy didn’t die. Malaki ang inalis na kaligayahan ng mga pumatay sa kaisa-isa niyang anak kaya dapat lang ang parusa sa mga iyon na habambuhay na pagkakakulong. If he’d decide, he doesn’t want life imprisonment; he wanted death penalty and he wanted to kill those men all by himself.
Gusto ba niyang gawin iyon para makaganti o dahil may inis din siya sa kanyang sarili?
Lumipas ang panahon na hindi man lang niya nakasama o nakilala ang sarili niyang anak. Pakiramdam nga niya ay siya ang unang taong pumatay ng kaligayahan ni Ziggy nang talikuran niya si Valentines at mas pinili niya ang pagiging isang successor. He wasn’t ready to become a Dad during that time. Kinse lang siya noon at mahilig lang tumikim ng babae, mostly ‘virgins’. Valentines was 18 at that time, three years older than him and her parents never had the courage to force him because he was not on his legal age. Namagitan ang ama niya at kinuha siya mula sa kanyang bakasyon sa kanyang lola sa father side. Nakuntento na lang ang mga magulang ni Valentines sa pangako ng ama niya na ibibigay ang kanyang apelyido sa bata.
He never contradicted anyway. He knew that he’s the father. Valentines was a maiden and never had anyone before except him.
Lumaki si Ziggy at nakita niya sa picture. Walang duda na anak niya ang bata dahil kahawig niya at kuha sa kanya pati ang makakapal na kilay.
Pero ngayon wala na. Kahit na anong gawin ay hindi na maibabalik ang kahapon at hindi na sila magkakaroon ng pagkakataon na magkasama pa.
Lorenzo swiped the key card again to enter a certain room. Hindi niya alam kung anong kwarto ang papasukin niya pero wala naman siyang pakialam dahil gusto na niyang magpahinga.
Basta na lang siya humilata sa kama at bakabukaka pati mga binti. His arms are widely open, releasing his stress. Pumikit siya at hindi nag-isip ng anumang bagay. Gusto niyang mapayapa kahit na sandali
- Writer
