Chapter 30
LOREBEL 'LORRIE'
Hindi ko inakala na darating ako sa puntong ito ng aking buhay na masasabi ko sa aking sarili na wala na akong ibang mahihiling pa.
Hindi ko alintana ang lamig dito sa balkonahe ng bahay na kinaroroonan ko ngayon. Namin ni Hector. Alas sais pa lamang ng umaga at bumangon na ako kahit na ilang oras palang ang naitutulog ko. Pakiramdam ko kasi ay parang gusto ko na lang na palagi akong gising para namnamin itong mga magagandang nangyayari sa buhay ko.
Pangalawang araw na namin ngayon ng asawa ko rito sa Itogon. Dito niya ako dinala noong sinabi niyang may ipapakita siyang regalo niya sa akin. Nagtatatalon sa tuwa at iyak ako ng iyak nang iuwi niya ako rito sa lugar kung saan ako isinilang at lumaki. Walang mapagsidlan ng tuwa ko lalo na nang dalhin niya ako r
