Binalot ng nakakabinging katahimikan ang silid na parang wala akong kasama doon. Ang mahinang tunog ng halik ng kubyertos lang namin sa plato ang maririnig. Hindi na nasundan pa ang kanyang litanya matapos na lagyan niya ako ng pagkian sa aking plato. Unang beses na may gumawa sa akin noon, noong huli yata ay si Arlo pa at hindi ko na rin matandaan kung kailan iyon. Hindi ko inaasahan na magiging ganito siya kaalaga, ang barubal niya kaya noon. Akala mo laging dinudugasan at inaalila. Sabagay, ikaw ba namang anak mayaman at halos mahiga sa salapi, hindi mo iyon gagawin kung alam mo ang nakapalibot sa’yo ay iyon lang ang tanging habol at gusto? At saka may kakayahan naman siyang maging ganun ang asta. Elitista siya eh. Langit ang siyang pagitan niya sa amin na ang simbolo ay ang mababa lang
