Secret love คนในความลับ

Chapter 4

Kwan Talk

"อ้าาาาาาา/ซี๊ดดดดดดดด"

ฉันนอนให้เขาทำตามใจไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบจนตอนนี้ร่างกายไม่ไหวแล้ว ถ้าให้เขาทำอีกรอบหนึ่งนะร่างฉันต้องฉีกเป็นชิ้นๆแน่ๆอ่ะ

"พอเถอะนะคะคุณคอปเตอร์ หนูไม่ไหวแล้วนะ"

ฉันมองเค้าด้วยแววตาอ้อนวอน เขายกยิ้มมุมปากก่อนจะถอดแก่นกายออกจากร่องสาวของฉัน

" ถ้าฉันเห็นเธอถอดแหวนออกนะ ฉันจะเอาเธอจนเดินไม่ได้เลยคอยดู!!"

พูดจบเขาก็ล้มตัวลงมานอนข้างๆฉันทันที ฉันพยายามลุกจากเตียงเดินไปหยิบเสื้อผ้าที่ตกอยู่ข้างๆเตียง เขาเงยหน้ามาจ้องหน้าฉันนิ่ง

"จะไปไหน"

ฉันมองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจ

"ก็จะลงไปนอนข้างล่างไงค่ะ "

ฉันงงเขานะปกติคือเรียกฉันมาทำอย่างว่าเสร็จก็ไล่ออกจากห้องไปเลยไม่เคยให้นอนข้างๆสักครั้ง แล้วนี่มาถามทำไมแบบนี้กันงงไปหมดแล้วนะ

"นอนนี่แหละมานี่สิ"

ฉันยังยืนนิ่งไม่ขยับร่างกายไปไหน เขาคงจะเริ่มโมโหนิดๆลุกขึ้นมานั่งข้างๆเตียง

"ถ้าไม่ลงมานอนดีๆ ฉันจะเอาเธอยันเช้าเลือกเอา"

เขาพูดจบฉันก็ตกใจรีบล้มตัวลงไปนอนบนเตียงทันที นอนหันหลังให้เขาหลับตาปี๋ คนบ้าทำไมชอบข่มขู่แบบนี้นะ

"หึ"

เขาหัวเราะในลำคอก่อนจะเดินไปปิดไฟแล้วล้มตัวลงมานอนข้างๆฉันเอื้อมมือมาพาดไว้บนเอวฉันสักพักก็ได้ยินเสียงลมหายใจสม่ำเสมอ ฉันถอยหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะหลับตาแล้วก็หลับไป

เช้าวันต่อมา..

Copter Talk

ผมตื่นเช้ามามองซ้ายมองขวาไม่เจอของขวัญทำไมยัยนี่ตื่นเช้าจังวะ ผมเดินหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปทันที อาบน้ำเสร็จก็แต่งตัวชุดนักศึกษาแล้วก็เดินลงไปข้างล่าง เจอแม่ผมนั่งทานข้าวอยู่ที่โต๊ะ

"ไงไอ้ลูกชาย ตื่นสายนะทำไมปล่อยน้องไปเรียนคนเดียว ทำไมไม่พาน้องไปด้วย"

ผมยักไหล่ทำหน้าไม่สนใจ

"ปกติก็ไปเองได้ทำไมต้องไปส่งเล่า"

ผมเรียกให้เด็กรับใช้ตักข้าวใส่จานให้ผม เมื่อคืนใช่พลังงานมากไปหน่อยนะ ขอกินก่อน

"นั้นเมียแกนะไอ้ลูกบ้า"

ผมไม่สนใจในสิ่งที่แม่ผมพูดทานข้าวต่อทำหูทวนลมไป

" ตามใจแกแล้วกัน ถ้าวันหนึ่งมีคนดีๆรักและพร้อมจะดูแลหนูของขวัญนะฉันจะให้แกหย่าแล้วให้หนูของขวัญไปแต่งกับคนอื่นซะ คอยดูเถอะ"

แม่ผมพูดจบก็ลุกเดินหนีผมไปที่ห้องทันที ผมมองตามแม่ผมที่ยิ้มเดินไปไม่สนใจผมที่ตอนนี้อารมณ์เสียสุดๆ หึ ฝันอยู่ไงถ้าผมไม่หย่ายัยนั้นจะมีผัวใหม่ได้ไง

@ UC University

ผมจอดรถหลังตึกคณะวิศวะแล้วก็เดินตรงไปที่ม้านั่งตัวเดิมที่ประจำของผมกับเพื่อน เดินไปถึงก็เจอไอ้3ตัวนั่งอยู่ ไอ้แบร์รี่ ไอ้ไทเกอร์ ไอ้โด  ส่วนไอ้ปอร์เช่คงจะรับส่งเมียอยู่แหละ

"ไงไอ้คอป ทำหน้าตาอารมณ์ดีมาเชียวนะมึง"

ไอ้ไทเกอร์ทักขึ้นมา

"ไม่เสือกสิเกอร์"

ผมตอบมันกลับไปแล้วก็นั่งลงข้างๆมัน

"กูก็ถามไปตามมารยาทนะไอ้เชี่ย"

มันเบ้ปากมองหน้าผมอย่างหมั่นไส้ ผมส่งยิ้มกวนๆไปให้มันก่อนจะมีเสียงหวานๆดังขึ้นใกล้ๆ

"พี่คอปเตอร์ขา  มิ้นไม่เข้าใจตรงนี้นิดหน่อยพี่คอปเตอร์ว่างมั้ยคะ ช่วยอธิบายมิ้นหน่อย นะๆๆ"

ผมส่งยิ้มหวานไปให้สาวน้อย รุ่นน้องผมเองแหละไม่ใช่ไม่เข้าใจหรอก แค่เข้ามาอ่อยผมนะ ทายาทเจ้าของมหาลัยก็จะมีสาวๆมาให้เลือกเยอะหน่อย แต่เสือกไปติดใจยัยของขวัญเนี้ยสิ จนไม่มีอารมณ์ร่วมกันผู้หญิงคนอื่นเลยอ่ะ ยัยนั้นต้องเล่นของใส่ผมแน่ๆอ่ะ

" งั้นไปหน้าตึกกันดีกว่าค่ะ เดี๋ยวพี่อธิบายให้นะ"

พูดจบผมก็พาน้องมิ้นเดินไปตรงตึกหน้าคณะบริหารทันที เพื่อนผมก็ตะโกนไล่หลังมา

"ไอ้สัสเห็นผู้หญิงดีกว่าเพื่อน"

ผมโบกมือให้มันที่อยู่ข้างหลัง ผมเดินไปที่หน้าตึกก็เจอเพื่อนร่วมคณะ ไอ้ซิมกับไอ้แชมป์นั่งอยู่ตรงม้านั่งใต้ต้นไม้

" ไงไอ้คอปเสน่ห์แรงนะมึงสาวตามต้อยๆ"

ผมยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะนั่งลงตรงหน้าพวกมัน

"น้องมิ้นมานั่งนี่สิคะ เดี๋ยวพี่อธิบายให้ฟัง"

ผมก็เลิกสนใจพวกมันแล้วนั่งดูบทเรียนให้น้องมิ้นต่อ แต่ก็ได้ยินเสียงพวกมันคุยกันเป็นระยะๆ

"แม่งเอ้ยเด็กอักษรนี่มันแจ่มทุกคนวะ"

ไอ้ซิมเอ่ยขึ้นก่อนจะทำสีหน้าท่าทางตื่นเต้นสุดๆ

"เออสิ กูจองคนซ้ายสุดนะ กูกำลังจีบอยู่ แต่น้องเขาไม่เล่นด้วยวะ ฮ่าๆๆ"

ไอ้แชมป์เสริมขึ้นผมก็ไม่สนใจคุยกับน้องมิ้นต่อ

"เออคนซ้ายสุดสวยจริงๆ เด็กคณะเราไปจีบหลายคนมากแต่ก็แห้วทุกราย"

" หรือว่าจะมีแฟนแล้ววะ"

ผมถอนหายใจเงยหน้าไปมองพวกมัน

"อะไรของพวกมึงพูดมากจัง"

ผมมองหน้าพวกมันนิ่งๆ

" กูหมายถึงว่าเด็กอักษรแม่งสวยทุกคนไงวะ โดนเฉพาะน้องคนซ้ายสุดน้องของขวัญนะกูตามจีบเป็นเดือนแล้วนะยังไม่มองกูเลยอ่ะ"

พอได้ยินชื่อของขวัญเท่านั้นแหละผมรีบหันขวับไปตามสายตาพวกมันทันที ใช่จริงๆด้วยยัยนั้นจริงๆ ทำไมใส่กระโปรงสั้นวะ แล้วชุดทำไมชุดต้องรัดเห็นรูปร่างด้วยวะ แม่งเอ้ยหงุดหงิด ผมหันไปมองไอ้2คนนั้นด้วยความโมโห มือกำหมัดแน่น

" ห้ามจีบยัยนั้นพวกมึงห้ามจีบ เข้าใจไหม"

พวกมัน2คนมองผมอย่างงุนงง

"อะไรของมึงทำไมกูจะจีบไม่ได้ หรือว่าน้องเขาเป็นเด็กมึง"

ผมตกใจรีบปฏิเสธพัลวัน

"เห้ยๆไม่ใช่โว๊ย กูไม่รู้จักยัยนั้นนะ แต่ว่า เอ่อ อ๋อ เพื่อนกูไง ยัยนั้นแฟนเพื่อนกู เออใช่ๆ"

ผมตอบพวกมันอย่างรนๆ เชี่ยแม่งเอ้ยเกือบหลุดปาก

"อ๋อ แฟนเพื่อนหรอ มิน่าละมึงมีแฟนแล้วอ่ะถึงจีบไม่ติด"

ไอ้แชมป์พูดขึ้นผมถอนหายใจอย่างโล่งอกที่พวกมันไม่ได้สงสัยอะไร

" เออมึงก็บอกเพื่อนมึงคนนั้นนะโว๊ย ว่าดูแลแฟนดีๆละ ทุกวันนี้นะมีแต่คนมาจีบน้องเขาทุกวัน กูนี่จีบนะเจอคู่แข่งหลายคนละ แค่คณะเราเนี้ยไปจีบเป็นสิบ มึงเตือนเพื่อนมึงด้วยระวังโดนคาบไปแดกละ ฮ่าๆๆ"

ผมมองหน้ามันหน้าตาไม่สบอารมณ์ มีคนมาจีบยัยนั้นเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ สงสัยคงจะแรดไปอ่อยผู้ชายสินะ ยัยบ้าเอ้ย นึกถึงแล้วก็หงุดหงิดวะ คืนนี้จะจัดให้หายแรดสักหน่อย จะได้ไม่ไปอ่อยไอ้พวกนั้นจะได้ไม่มีคนมาจีบ โอ๊ยหงุดหงิดโว๊ยยย

" เป็นเหี้ยไรไอ้คอป มึงโมโหแทนเพื่อนมึงเหรอไง"

ผมมองหน้าพวกมันแล้วยิ้มแห้งๆ

"ปะเปล่า กูเปล่านะ กูแค่ เอ่อ เออไปเรียนสิวะ ได้เวลาแล้ว"

พูดจบผมก็เก็บของทันที

"น้องมิ้นไว้วันหลังนะพี่ต้องไปเรียนแล้ว ป่ะไอ้ซิม ไอ้แชมป์"

ผมเดินดุ่มๆไปในตึกทันที แต่เดินเบี่ยงไปทางกลุ่มที่ยัยของขวัญยืนอยู่ ผมเดินเข้าไปใกล้ๆแล้วเดินเข้าไปชนหลังยัยของขวัญจนยัยนั้นเซเกือบจะล้ม

" โทษๆแดดมันร้อนนะเลยหน้ามืด"

ผมมองหน้ายัยของขวัญที่ตอนนี้ทำหน้าเหยเก นี่ผมชนแรงไปเปล่าวะเนี้ย แต่ก็สมน้ำหน้าแล้วละ ชิ อยากแรดอ่อยผู้ชายทำไม

" ไม่เป็นไรค่ะ คุณคงไม่ได้ตั้งใจ ไปกันเถอะพวกเรา"

พูดจบก็ทำเป็นไม่สนใจทำเหมือนไม่รู้จักกันไม่มีผมอยู่ในสายตา ผมมองตามยัยนั้นที่ดึงมือเพื่อนๆออกไปทันที เชี่ยเอ้ยเธอกล้ามากนะที่ทำเย็นชาใส่ฉันนะคืนนี้ฉันจะเอาเธอจนคลานลงจากเตียงเลยคอยดู ยัยบ้าเอ้ย โมโหโว๊ยยยยย...