Secret love คนในความลับ

Chapter 5

Copter Talk

หลังจากผมเลิกเรียนเสร็จประมาณบ่ายสองก็ตรงดิ่งมาที่บ้านทันที หึหึ โดนแน่ยัยตัวดีเสน่ห์แรงมากใช่มั้ย ผมนั่งรออยู่ที่ห้องมาครึ่งชั่วโมงละ สั่งเด็กในบ้านไว้ว่าถ้าของขวัญมาให้มาพบผมที่ห้องทันที

ก๊อกๆๆๆๆๆๆ

แอ๊ดดดดดดดด

"หึ"

ผมจ้องไปทางร่างบางที่ค่อยๆย่องเข้ามาในห้องอย่างเงียบๆหันซ้ายแลขวา พอหันมาทางเตียงนอนเห็นผมนั่งอยู่ก็ทำหน้าผงะตกใจ นี่ผมคนนะโว๊ย ทำไมยัยนี่ชอบทำเหมือนกลัวผมมากอ่ะ

"คะ คุณคอปเตอร์ ระ  เรียกหนู เหรอคะ"

เสียงตะกุกตะกักมองหน้าผมด้วยแววตาสั่นไหว เหมือนคนจะร้องไห้

"เมื่อเช้าทำไมต้องทำเย็นชาใส่ฉัน"

คราวนี้ร้องไห้จริงๆวะ น้ำตาคลอเบ้าเลยให้ตายสิเบื่อผู้หญิงอ่อนแอชิบหาย

"กะ ก็คุณบอก  วะ ว่า ให้ทำ ไม่รู้จัก กัน เอ่อ ค่ะ"

เออวะผมสั่งไว้นี่หว่า ลืมเลย  แต่ไม่สนโว๊ย

"แล้วทำไมต้องใส่กระโปรงสั้น ทำไมต้องใส่เสื้อรัดรูป"

ผมพูดจบของขวัญก็ก้มมองสำรวจตัวเองแล้วทำหน้างุนงง

"ปกติ นะหนูก็แต่งแบบนี้นะ"

ผมทำหน้าหงุดหงิด ทำไมยัยนี่มันชอบเถียงวะให้ตายสิ

" มานี่เลยนะ ทำไมชอบเถียงห๊ะ บอกว่ามันสั้นก็สั้นสิวะ"

ผมเดินไปลากยัยตัวดีเข้ามาในห้องแล้วผลักล้มลงเตียงนอนแล้วขึ้นไปคล่อมบนตัวของเธอ

"ต้องสั่งสอนเด็กชอบเถียง"

พูดจบก็ก็ซุกหน้าลงไปตรงซอกคอ หืมมม หอมสุดๆ กลิ่นแบบนี้มันใช่อ่ะ หอม

"อ๊ะ ยะอย่าค่ะ "

ผมไม่สนใจอะไรทั้งนั้นแหละตอนนี้ น้องชายผมมันแข็งตัวพร้อมใช้งานแล้วโว๊ย ผมถอดชุดนักศึกษาของยัยเด็กขี้เถียงออกจับถอดจนตอนนี้ไม่เหลืออะไรปกปิดร่างกายแล้ว

" สวยสุดๆ แต่ทำไมตรงนี้ช้ำวะ"

ผมมองร่องรอยตรงเนินอกที่ตอนนี้มันเป็นจ้ำแดงๆบางจุด ของขวัญมองหน้าผมอย่างเคืองๆ

"ก็คุณนั้นแหละทำขวัญ"

ผมยกยิ้มมุมปากก่อนจะจ้องหน้าของขวัญนิ่ง

"อ่อเหรอ งั้นวันนี้ไม่ทำรอยก็ได้เสียบเลยแล้วกัน"

พูดจบผมก็ถอดกางเกงตัวเองแล้วยัดเข้าไปทันที เชี่ยเอ้ยทำไมมันเข้ายากเข้าเย็นวะ หรือยัยนี่ไม่มีอารมณ์ร่วม

"ต้องบิ้วก่อนใช่มะ หึ"

พูดจบผมก็กางขาของขวัญออกแล้วก้มลงไปดูดเม้มตรงกลีบงามความสาวของเธอ

"อ้าาา  คะ คุณ คอป  อ้าาเตอร์ อื้อออ อ๊ะๆๆๆๆ"

ผมสอดลิ้นเข้าไปแทงเข้าแทงออกดูดเม้มจนร่างบางร้องครางระงม ติดง่ายจริงๆ

"อ๊ะๆๆ อื้ออ  อ้าาา"

ร่างบางกระตุกเกร็งก่อนจะปล่อยน้ำหวานไหลมาตามร่อง ผมดูดกลืนจนหมดแล้วก็ลุกขึ้นมาเสียบแก่นกายเข้าไปในร่องสาวทันที

" อ๊ะ เจ็บๆ อ้าาาา"

ผมสอดเข้าไปจนสุดแล้วเท้าแขนเอาใบหน้าไปคลอเคลียกับร่างบาง

"ของขวัญ"

ผมเรียกข้างๆใบหูของของขวัญ หล่อนมองหน้าผมอย่างเขินอาย

"คะ... คะ"

"ถ้าเธอขึ้นให้ฉันจนเสร็จสัญญาว่าจะเอารอบเดียว"

ผมยกยิ้มมุมปากมองหน้าเธออย่างต้องการคำตอบ

"สัญญาแล้วนะคะ"

ผมพยักหน้าเบาๆแล้วพลิกร่างบางให้ขึ้นมาคล่อมผมไว้

"อือ เอาให้เสร็จนะไม่งั้นเธอโดนแน่"

ของขวัญพยักหน้าเบาๆก่อนจะเริ่มขยับสะโพกเบาๆ แม่งเอ้ย เสียวชิบหายท่านี้อ่ะ ทั้งแน่นทั้งตอดดีสุดๆ

" อ้าา ขวัญ แรงกว่านี้อีก ซี๊ดดดดด"

ร่างบางเริ่มขยับเร็วขึ้นแรงขึ้นจนผมเสียวจนเกร็งไปหมดแล้วตอนนี้

"อ๊ะๆๆๆ คุณคอปเตอร์อ้าาาา อ๊ะๆๆ เสียวค่ะ อ๊ะๆๆ"

"อ้าาาา แรงอีกขวัญ  อ๊ะ เสียวชิบ"

ร่างบางเริ่มใกล้ถึงฝั่งฝันแล้วละมั่งเร่งจังหวะรัวๆ ตอดน้องชายผมรัดไปหมด

" อ๊ะๆๆๆ มะไม่ไหว อ้าาา แล้วค่ะ อื้ออ อ๊ะๆๆๆๆ"

"ขวัญจะเสร็จแล้ว อ้าาา "

" อ๊ะๆๆๆๆๆ อื้ออ  อ๊ะๆๆ  อื้ออ อ๊ะๆๆๆๆ"

" อ้าาาาา/ซี๊ดดดดดดด"

ผมสวนสะโพกกลับจนของขวัญหน้านิ่ว  กระตุกเกร็งแตกในเรียบร้อย 

"เอ่อ ขวัญลงได้ยังคะ"

ของขวัญที่ตอนนี้นั่งคล่อมผมอยู่ก้มหน้างุดๆใบหน้าแดงไปจนถึงหู สวยอ่ะ ผมใช้นิ้วลูบไล้ใบหน้าของขวัญเบาๆ

" อืม  ไปแต่งตัวไป๊"

ของขวัญทำหน้างงๆ

" ไปไหนคะ"

" ห้าง"

@ห้าง A

Kwan Talk

จู่ๆเขาก็นึกครึ่มอะไรไม่รู้พาฉันมาเดินห้าง นี่เป็นครั้งแรกเลยนะเนี้ยที่เขาพาฉันออกมาเดินห้างกับเขา ครั้งแรกจริงๆ เขาลากฉันตรงไปที่ร้านร้านหนึ่ง มีแต่ชุดนักเรียนนักศึกษา

" มาทำไมคะ"

ฉันถามออกไปอย่างเกร็งๆ คือเขาไม่ชอบให้ฉันมีคำถามเยอะนะแต่บางทีมันก็อดไม่ได้จริงๆ

"ซื้อชุดนักศึกษาไงไปเลือกมา5ชุด"

ฉันมองเขาอย่างงงๆก่อนจะเดินเข้าไปเลือกชุดมา อย่าไปขัดใจเขาเลยไม่อย่างนั้นเขาก็ขู่จะลงโทษ ซึ่งฉันไม่โอเคเท่าไหร่กับการลงโทษของเขา

" แบบนี้ได้ไหมคะ"

เขานั่งตรงโซฟามองมาที่ฉันแล้วส่ายหน้าเบาๆ

"สั้นไป เปลี่ยนใหม่ ไปลองมาให้ดูด้วย"

ฉันถอนหายใจเบาๆแล้วเดินเข้าไปเลือกอีกรอบ

"ไม่เสื้อรัดไปเปลี่ยนใหม่"

ฉันถอนหายใจรอบที่150 อะไรก็ไม่ถูกใจ บ้าที่สุด แล้วนี่จะเอายังไง จะเอาแบบเด็กปีหนึ่งเลยหรือไง ว่าแล้วฉันก็อยากจะป่ะชดเขามั่งเลยไปหยิบเสื้อตัวใหญ่กระโปรงพรีทยาวๆใส่ออกมาให้เขาดู เขายกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ

"เอาแบบนี้5ชุด ค่อยน่าดูหน่อย"

ฉันทำหน้าอึ้งๆมองเขาอย่างไม่เข้าใจ ใครเขาใส่แบบนี้กัน เห้อ ทำไมฉันต้องยอมเขาด้วยเนี้ย เห้อ เกลียดตัวเองจริงๆที่คิดจะสู้เขาบ้างแต่ก็ไม่เคยทำสำเร็จสักที เขายื่นบัตรจ่ายเงินค่าชุดเรียบร้อยก็จับมือฉันเดินตรงไปร้านอื่นต่อ คราวนี้เป็นร้านขายแบรนด์เนม มีทั้งกระเป๋ารองเท้าเสื้อผ้าแฟชั่น แต่ราคานี่แบบ ไม่มีปัญญาซื้อจริงๆนะ

"เลือกเอาสิ อยากได้อะไร"

ฉันส่ายหน้าเบาๆ

"มันแพงค่ะไม่เหมาะกับขวัญหรอก"

พอฉันพูดจบคุณคอปเตอร์ก็ทำท่าทางโมโหหงุดหงิด อารมณ์เสียขึ้นมาทันที

"บอกให้ซื้อก็ซื้อสิวะ หยิบๆเอาเลยเร็วๆ"

ฉันมองหน้าเขาแล้วอยากจะร้องไห้จริงๆ  ฉันเดินไปหยิบเสื้อผ้าสัก2ชุด ทำไมมันหลักพันทั้งนั้นเนี้ย

"พอแล้วค่ะ"

เขาเดินไปนั่งตรงโซฟาแล้วมองหน้าฉันนิ่ง

"เลือกมา10ชุด แล้วก็กระเป๋า4 5ใบก็หยิบมาแล้วกัน รองเท้าด้วยสัก4คู่แล้วกัน เร็วๆนะอย่าช้า"

ฉันหายตัวออกไปจากตรงนี้ทันไหมเนี้ย พนักงานก็ซุบซิบกันอมยิ้มแซวฉัน

"แฟนคุณลูกค้านี่สายเปย์สุดๆ"

"แต่ปากร้ายไปหน่อยนะคะ แต่ให้อภัย เพราะหล่อ ฮ่าๆๆ"

ฉันส่งยิ้มแห้งๆให้พี่ๆพนักงาน พวกพี่เขาช่วยเลือกนะฉันเลือกไม่เป็นหรอก

" ทั้งหมด254,500บาทค่ะ"

ฉันทำตาโตตกใจมองหน้าคุณคอปเตอร์ เขาทำหน้าชิวๆยื่นบัตรเครดิตให้พนักงานและดูไม่ตกใจกับราคานี้ นี่มัน2แสนกว่าเลยนะ ทำไมเขายังเฉยๆเนี้ย ตายๆ แม่ฉันต้องทำงานเป็นปียังไม่ได้เลย

"คุณคอปเตอร์คะ หนูว่ามัน"

ฉันกำลังจะบอกให้เขายกเลิกเขาหันมาถลึงตาใส่ฉัน

"หุบปากน่า ยืนเงียบๆไม่เป็นหรือไงวะ"

ฉันเงียบทันทีไม่อยากยั่วโมโหเขานะ แหะๆ ไม่อยากถูกลงโทษ

"เดี๋ยวเอาไปส่งที่บ้านxxxxด้วยนะ"

เขาหันไปสั่งพนักงานจนก็ลากฉันออกไปอีก เดินตรงไปยังร้านเครื่องสำอาง

" สวัสดีค่ะคุณคอปเตอร์ วันนี้รับอะไรดีคะ"

พนักงานออกมาต้อนรับหลังจากที่ฉันกับเขาเข้ามาในร้าน ชิ สงสัยจะพาสาวมาบ่อยละสิพนักงานถึงรู้จักด้วย ทำไมฉันต้องรู้สึกน้อยใจด้วยนะ ฉันก้มหน้าทำหน้าสลดเขาหันมามองหน้าฉันก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ

"คิดอะไรพิเรนท์อีกละ ฉันมาซื้อของให้แม่บ่อยหรอกนะ "

ชิก็ไม่ได้อยากรู้ซะหน่อย  แต่ทำไมฉันต้องยิ้มด้วย อร๊ายยย หยุดยิ้มนะยัยขวัญ

"ยิ้มอะไร ไปเลือกน้ำหอมแป้งอะไรก็เลือกมา ฉันให้เธอทาแค่แป้งกับลิปมันนะ อย่างอื่นไม่ต้องทาเยอะ ผัวก็มีแล้วไม่ต้องแต่งไปอ่อยผู้ชายคนอื่น"

พูดจบก็เดินไปนั่งกดโทรศัพท์เล่นตรงโซฟานั่งรอไม่สนใจฉันอีก ฉันเดินวนไปมา ก่อนจะเลือกน้ำหอมมาแค่ขวดเดียว ทำไมแต่ละอย่างนี่มันแพงจัง

" แค่เนี้ย"

ฉันพยักหน้าเบาๆ เขาทำหน้าหงุดหงิดฉันอีกแล้ว

" ผู้หญิงอะไรวะเนี้ย เอาเซตดูแลผิวหน้า ตัว ของบำรุงผู้หญิงนะเอามาให้หมดเลยนะ อ่ะนี่บัตร"

พนักงานรับบัตรเครดิตจากเขาไปแล้วไปหิ้วอะไรมาไม่รู้เยอะแยะมาใส่ถุงให้ฉัน  ฉันมองพวกเขาหยิบนั้นหยิบนี่กดชำระเงิน เป็นเงินเกือบ6หมื่น วันนี้เขาทำฉันช็อคจริงๆนะ

" หิวไหม"

จู่ๆเขาก็หันมามองหน้าแล้วถามออกมา

" ไม่ค่อยหะ  เอ่อ หิวค่ะ แหะๆ"

ตอนแรกจะปฏิเสธ แต่พอเขาชักสีหน้าใส่ฉันก็ต้องเปลี่ยนคำพูดใหม่ทันที

"ก็แค่นั้น"