Temptation
1018 Words
ILANG BUWAN ang nakalipas ngunit nanatili pa ring comatose ang estado ng aking katawan. At patuloy rin ang pananakit ni Liza sa akin. Pero tinitiis ko ang lahat sapagkat wala pa rin akong magagawa.
Napansin ko rin ang madalas nilang pagtitigan ni Carlos at Liza, doon na ako nakaramdam ng pangamba na baka isang araw ay matukso na rin si Carlos sa kaniya.
"Liza, ako na dito magpahinga ka na," utos ni Carlos.
"Hindi, okay lang naman ako, sir. Tutulungan na kita." ganti ng babae.
Napansin ko ang paghawak ni Liza sa kamay ni Carlos at tumingin naman ang aking asawa.
"Ah, sorry!" sabi ng aking asawa.
"Okay lang..." tugon ni Liza na may kasamang kalandian sa kaniyang boses.
Lumabas si Liza at nakita ko ang pagpatong niya sa kaniyang phone sa may kabinet. Alam kong sinasadiya niya iyon.
"Ange, ihatid ko lang itong phone ni, Liza. Naiwanan niya," sabi ni Carlos, dahil nakita niya iyon nang tumunog ito.
"Sino 'yan?" tanong ni Liza.
"Si, Carlos, hinatid ko lang itong phone mo," tugon niyang pasigaw.
"Aaah... Sandali lang, sir!" turan ni Liza at dali-dali siyang nagpalit ng pang-ibaba. Isang maiksing short na halos iluwa na ang kaniyang puwit.
Nang buksan niya ang pinto ay lumaki ang mga mata ni Carlos, na napatitig sa kaniyang ibabang bahagi. Hindi niya mapigilan ang mapalunok sa kaniyang laway.
Lalaki siya at mahigit isang taon ng hindi nakasiping kaya hindi maiwasan na matukso ito lalo ang palay ang siyang lumapit sa manok.
"Gusto mo bang tikman?" bulong na tanong ni Liza. Sabay hawak niya sa pisngi ni Carlos.
Bigla namang umiinit ang katawan ni Carlos sa ginagawa ni Liza. At dahan-dahan siyang hinila ng babae sa loob ng kuwarto at natangay naman ang aking asawa.
Dahan-dahang itinulak ni Liza si Carlos sa kama at para lalong maakit ang aking asawa ay agad hinubad ni Liza ang kaniyang damit at bra. Tumambad sa harapan ni Carlos ang malulusog na dibdib niya.
Akmang uupo na sana si Carlos at maagap naman itong itinulak ni Liza at muling napahiga si Carlos. Pumatong siya sa tiyan ng aking asawa. Sabay hawak niya sa dalawang kamay ni Carlos at ipinatong sa kaniyang malulusog na s**o.
Nang matanto ni Liza na natangay na niya si Carlos, ay dali-dali niyang hinubad ang damit ng aking asawa. Sabay halik niya sa leeg nito at bumaba nang bumaba hanggang sa kaniyanh puson. Tinanggal niya ang pantalon ng aking asawa kasama ang pang-ilalim na suot.
"Ohhh... Shyt!" ungol ni Carlos nang biglang isubo ni Liza ang kaniyang pipino.
"Shyt! Ahhh... shyt!" Patuloy na ungol ni Carlos.
Hinubad ni Liza ang kaniyang short at walang pasabing inupuan ang pipinong nakatayo.
"Ahhh... Shyt! Ohhh... Liza... Ohhh!" Walang tigil ang ungol ni Carlos, dahil sa galing niyang mag-wiggle-waggle.
Dahil sobra nang nasarapan si Carlos ay umupo rin ito para kainin ang dalawang mansanas ni Liza.
Halatang gutom na gutom si Carlos, dahil halos ipasok niyang buo ang mansanas sa kaniyang bibig.
Habang patuloy na kinakain ni Carlos ang mansanas ay patuloy rin ang pag-wiggle-waggle ni Liza.
"Ahhh... . Ahhhh... . Ohhh... Yeaahh!" Malakas na ungol ni Liza.
Sinadiya niyang lakasan ang kaniyang mga ungol upang marinig ko ito.
Sobra akong napaluha habang naririnig ko ang kanilang mga ungol at daing.
Halos durugin ang aking puso sa sobrang sakit na aking naramdaman.
Sapagkat ang lalaking aking minahal ng lubos at asawa ko pa ay natukso na sa iba.
Biglang bumagsak ang aking mundo at ipinikit ko ang aking mga mata ngunit ang aking mga luha ay patuloy pa rin sa pag-agos.
"Hindi kita masisisi, Carlos, pero sana hindi dito sa ating sariling pamamahay. Para muna ring inapakan ang aking pagkatao, " pipi kong sabi sa aking sarili.
At maya-maya pa ay bumukas ang pintuan ng aming kuwarto at alam kong pumasok si Carlos. Ngunit ginusto ko na lamang na hindi imulat ang aking mga mata. Para hindi ko makita ang kataksilan niya sa akin.
Agad siyang pumasok sa banyo at naligo pero kahit paulit-ulit pa siyang maligo ay hindi pa rin matatanggal ang pagtataksil niya sa akin. Dismayado ako sa aking asawa parang ayaw ko na ang lumaban pa buhay at pinaghihinaan na ako ng lakas.
"Dapat na ba akong bunitaw? Wala na akong silbi wala na si Carlos, pag-aari na siya nang iba!" bulong ko sa aking sarili.
Hanggang sa makalabas si Carlos mula sa banyo.
"Good night, Ange." sabi niya sabay halik sa aking labi.
Ngunit nadidiri ako sa kaniyang paghalik.
Hindi ko na nakita ang mukha ng aking asawa dahil nakapikit ako at wala na akong balak na muli pang imulat ang aking mga mata.
Hihintayin ko na lang kung kailan hihinto ang ang pagtibok ang aking puso. Nawalan na ako ng gana at pag-asa lalo na ngayong nagsimula na ang pagtataksil ni Carlos sa akin.
Kinabukasan ay hindi ko pa rin iminulat ang aking mga mata. Ngunit gising na gising ang aking diwa ayaw kung idilat ang aking mga mata. Dahil ayaw kong makita si Liza, ayaw kong makita ang mukha ni Carlos. Ayaw ko nang mabuhay pa kung mananatili man lang na ginito ang aking sarili.
HABANG TUMATAGAL ay nagpatuloy ang kataksilan ni Carlos. Tuluyan na siyang nilamon ng tukso lalo na't nandito lang sa loob ng bahay ang nanunukso sa kaniya.
Lalo akong nawalan ng pag-asa na gumaling pa at pinili ko na lang na nanatiling nakapikit ang aking mga mata. Wala namang tigil ang lihim na pag-agos ang aking mga luha. Luha na ang tanging karamay ay ang nag-iisang unan lamang.
Hanggang isang araw ay dumalaw ang aking mga magulang at agad napansin ang aking kalagayan.
"Carlos, kailan pa na ganito si Angela?" tanong ng aking ina.
"Ang alin, Ma?" Pagtatakang tanong nang aking asawang taksil.
"Itong kalagayan ni, Ange," pag-alala ng aking ina.
"Bago lang, Ma." Pagsisinungaling niya.
"Anong bago, Carlos? Bawat punta namin dito ay ganito na siya. Laging nakapikit ang kaniyang mga mata," sabi ni Papa, dahil napansin pala niya iyon.
- Writer
