SOLD TO HIM (COMPLETED)

CHAPTER 10

I WAS about to open the door to get out of that office, but I saw Morgon was also outside talking to Sasa. I couldn’t hear what they were talking about, but from the way Morgon looks now, I know he’s mad at Sasa.

Oh, God! Why didn’t I read the contract first to find out what company offered me the job? I wish I could have researched who owns it, kahit hindi ako nakapagtanong kay Sasa! At isa pa, nang pumirma ako sa kontratang ibinigay sa akin ni Sasa, hindi ko man lang napansin ang pangalan ni Morgon doon na nakalagay bilang Chairman.

Damn.

Paano na ngayon? Iiwasan ko na nga siya dahil nagpasya na akong mag-move on ako sa kaniya dahil may bago na siyang girlfriend, tapos ngayon heto at magkakalapit pa pala kami dahil sa katangahan ko.

“Oh, Shiloh!” I said angrily to myself and let out a deep sigh.

When I saw Morgon walking back to his office, I hurried back to the sofa. I can’t leave his office anymore because he’s already here. So, I have no choice kun’di ang harapin at kausapin siya.

Mayamaya ay bumukas ulit ang pinto at kaagad na nagsalubong ulit ang mga mata namin. He was so serious. Halatang galit pa rin siya. Nakita ko pa ang pagtiim-bagang niya at ang pagbuntong-hininga niya nang maglakad na siya palapit sa mesa niya.

My God! I missed him so much. Sa loob ng tatlong taong magkahiwalay kami, never na nawala siya sa isipan ko. And before, in times like this, when we were together... We couldn’t be separated. We always hug each other, hold hands. He always stares and smiles at me. Pero ngayon... Ang sakit lang sa puso na makitang ang lalaking pinakamamahal mo ay hindi ka magawang tingnan man lang ng matagal kagaya sa ginagawa niya noon. Kung sulyapan man niya ako, galit ang nakikita ko sa mga mata niya.

Lihim akong humugot nang malalim na paghinga at pinakawalan iyon sa ere.

“Shiloh!” lumapit sa akin si Sasa.

I tried to smile to Sasa.

“Um, can we talk outside for a sec?”

“Sure,” sabi ko. Oh, mabuti na lang! Kahit papaano ay makakahinga ako nang maluwag.

Kaagad akong tumayo sa puwesto ko at nagpatiuna kay Sasa na lumabas ng opisina ni Morgon.

“I’m sorry sa nangyari, huh!” ani nito.

“Um, ano ba ang nangyari?” sa halip ay kunwaring tanong ko.

“Nagalit kasi si Chairman sa akin.”

Bahagyang nagsalubong ang mga kilay. “Why?”

“E, huwag kang ma-h-hurt, a!” ani nito. “Nagalit siya sa akin kasi ikaw raw ang kinuha kong model.”

Again, I sighed. I wanted to tell Sasa that I understand and know where his boss’s anger is coming from because he hired me as a model, but I just didn’t. I don’t need to say to him I am Morgon’s ex at hindi maayos ang paghihiwalay namin noon kaya ito nagagalit ngayon.

“Pero kinausap ko na si Chairman na nakapirma ka na sa kontrata at hindi na iyon maaaraming i-void. Unless iuurong niya ang champaign at bibigyan niya ako ng sapat na panahon para maghanap ulit ng bagong model.”

Yeah, alam ko ang tungkol sa process ng kontrata once na nakapirma na. Iyon nga rin sana ang gusto kong mangyari kasi ayaw kong makatrabaho si Morgon. Because I’m sure daddy will be angry with me if he finds out I’ll be working for Morgon’s company for a month... But there’s nothing I can do. Propisyonal na makikipagtrabaho na lang ako sa kaniya para wala na siyang masabi pang iba. Baka mamaya ay sabihin niya na naman sa akin na ini-stalk ko siya kaya pati hanggang dito sa company niya ay sinusundan ko siya.

“I understand, Sasa,” sabi ko.

Ngumiti naman ito sa akin. “So, tara ulit sa loob. Ipapakilala na kita kay Chairman.”

Muli akong humugot nang malalim na paghinga at pinakawalan iyon sa ere bago ako sumunod kay Sasa at bumalik sa loob ng opisina ni Morgon.

I saw him sitting on his swivel chair. Just like earlier... Seryoso pa rin ang hitsura niya habang nakatingin sa direksyon ko.

Damn.

When we were in a relationship before, I never saw him have such a sharp and serious look at me, even though I sometimes fought with him. But now...

“Leave us alone, Sasa.” Maotoridad na utos niya nang makalapit na kami sa mesa niya.

Bigla naman akong kinabahan dahil sa sinabi niya. Oh, no! Gusto ko sanang tumutol at pigilan si Sasa na huwag lumabas at iwanan kaming dalawa rito, pero wala na rin akong nagawa nang tumango si Sasa at kaagad itong tumalikod.

Tahimik akong napasunod ang tingin kay Sasa. Nang tuluyang lumapat ang pinto, muli akong napalunok at napalingon sa kaniya nang marinig ko ang pagsasalita niya.

“What are you doing here, Miss Fuentes?”

Miss Fuentes? Well, I expected him to call me by my name. Because I really miss his voice while saying my name.

I sighed again and bravely met his stony gaze on me. I even raised my forehead to show him I was not affected by the two of us meeting today.

“Well, I’m here because of Sasa’s job offer to me—”

“That’s not what I mean.” Pinutol niya ang pagsasalita ko.

Bahagya namang nagsalubong ang mga kilay ko. “What do you mean?”

“You’re here in my company. Maybe now you won’t deny to me you are stalking me.”

Biglang lumipad sa ere ang isang kilay ko dahil sa sinabi niya. Walang-hiya ang lalaking ito! Sinasabi ko na nga ba, e! Iyon pa rin ang iisipin niya sa akin.

Tumawa ako nang pagak dahil sa inis ko sa kaniya. “Hindi ko alam na makapal din pala ang mukha mo at may pagka-asyumero ka, Mr. Montlaban.” Saad ko sa kaniya. “First, I had no intention of accepting this offer from Sasa if Marl hadn’t begged me. Second, I didn’t know you were the owner of this company—”

“Hindi mo alam?” muli nitong pinutol ang pagsasalita ko. Ngumisi siya sa akin. “So that means you just casually signed the contract that Sasa gave you without reading it?” tanong pa niya saka siya tumayo sa kaniyang puwesto at umikot sa malaki niyang mesa. Bahagya naman akong napaatras. Pero umupo naman siya sa gilid niyon. “Did I think you were smart, Miss Fuentes?” tanong niya ulit sa akin. “And during your time working in London, don’t tell me... You don’t read all the contracts that are given to you and you just sign them right away?” makahulugang tanong niya pa sa akin.

Napalunok naman ako. Walang-hiya! Napahiya naman ako sa kaniya dahil doon. Ugh, Shiloh! Kung bakit kasi hindi mo binasa ang kontratang iyon?

“That... That’s not true.” Mataray na saad ko sa kaniya. Saglit akong nag-iwas ng tingin sa kaniya nang hindi ko na makayanan ang paninitig niya sa akin. Holy lordy! Dati naman ay isa ’yon sa mga paborito kong ginagawa niya... Ang titigan niya ako lagi. Pero ngayon bakit naiilang ako at nauubusan nang lakas na salubungin ang mga mata niya? “I... I didn’t bother to read the contract because I trusted Marl. But I hope yes and I first read the contract that Sasa gave me. So when I saw you were the owner of this Vine Company, I would not have accepted their offer to me. Because I know... Iisipin mo na namang ini-stalk kita kaya nandito ako ngayon.”

Muling sumeryuso ang mukha niya.

“But I’m not stalking you Mr. Montalban.” Mariing saad ko pa sa kaniya. “Now, if you think that I’m stalking you and you don’t want to see that I’m here... You may cancel the contract that we both signed. As simple as that. So that we don’t see each other again. Never again.”

Shit.

Nakadama naman ako ng kirot sa puso ko dahil sa huling mga sinabi ko.

My mind tells me to just forget about him; that I need to move on from him. But my heart... I’m still deeply in love with this damn man.

Katahimikan ang namayani sa pagitan naming dalawa. Nakatitig lang kami sa isa’t isa. Pero mayamaya, tumayo siya mula sa pagkakaupo niya sa gilid ng kaniyang mesa at humakbang siya palapit sa akin. Napaatras naman ako kasabay niyon ang mas lalong paglakas ng kabog ng puso ko.

Akala ko ay hihinto siya nang umatras ako, pero humakbang pa rin siya hanggang sa hawakan niya ang kamay ko.

My God! Naroon pa rin ang spark, ang kuryente. At ang mga tuhod ko ay biglang nanlambot. Kagaya sa panlalambot nito noon sa tuwing mararamdaman ko ang init ng katawan niya, ng palad niya.

Napalunok ako at napatingin sa kamay kong hawak-hawak niya.

“I missed you so much, cupcake!”

I suddenly raised my face and stared at him when I heard what he said. What? He called me cupcake? That’s our endearment before.

“I missed you so much, Shiloh!”

Napaawang ang mga labi ko. Oh, God! Hindi ko napigilan ang pag-iinit sa sulok ng mga mata ko dahil sa sinabi niya.

“I... I missed you.” It almost came out of my mouth as a whisper. I don’t know if he heard that or not.

Later, I was surprised when he pulled my hand and quickly grabbed my neck and, without saying a word, he sealed my lips with a firm kiss.

Hindi ako nakagalaw sa kinatatayuan ko. Pero ilang segundo lang ay unti-unting pumikit ang mga mata ko.

Jesus! After three years... I thought I would never feel and taste his soft and warm lips and kisses again.