Naging abala si Gio sa mga sumunod na araw. Madalas ay wala siya sa bahay kaya madalas din na hindi ko siya nakikita. Naririnig ko pa nga na baka madalang na munang umuwi si Gio rito dahil sa sobrang dami nitong kailangang asikasuhin sa kanilang kompanya.
Simula nang mag-usap kami ng gabing iyon, nang makita ko ang tila nasaktan na ekspresyon ni Gio ay hindi pa ulit kami nakakapag-usap. Simula din kasi noon ay subsob siya sa trabaho at madalas nga ay wala sa bahay at nasa Manila.
Disyembre na ngayon. Ilang buwan na rin akong nagta-trabaho sa mga Benavidez. Mabagal man ay natutuwa akong may nakukuha akong balita sa paghahanap kay Inay.
May mga gabi na naiiyak ako kapag naiisip ko si Inay pero madalas ay kailangan ko na lang din talagang tatagan ang loob ko at maghintay. Kahit naman gustu
