ม่านราตรียังคงคลี่คลุมห่มนภากว้าง ดวงดาราพราวพร่างส่องแสงสีนวลไปทั่วบริเวณ
ท่ามกลางความมืดมัวสลัวราง หลังพุ่มไม้ห่างออกมาทางฝั่งประจิมนอกเรือนพักส่วนพระองค์ของรุ่ยอ๋อง พลันปรากฏเงาร่างกลุ่มคนในอาภรณ์สีดำสนิทปกปิดใบหน้ามิดชิด มีสุ้มเสียงทุ้มห้าวของบุรุษผู้หนึ่งเอ่ยขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์
“ข้าสั่งให้เจ้าคอยจับตาดูสถานการณ์เงียบๆ เพียงแค่ลอบติดตามสาวงามที่ถูกคัดเลือกปรนนิบัติ รอจังหวะเผลอไผลเข้าจู่โจมเท่านั้น เหตุใดจึงเสนอตัวไม่ทราบ?”
ซวงอี๋ที่ยามนี้อยู่ในอาภรณ์สีดำปิดบังใบหน้าเผยเพียงดวงตาเช่นกันเอ่ยตอบอย่างระมัดระวัง
“เรียนท่านหัวหน้า ในบรรดาสาวงามทั้งหมด มีสตรีนามว่าเย่เสียที่เก่งกาจที่สุด สะคราญโฉมที่สุด ทว่านางกลับปฏิเสธเสียงแข็ง จะอย่างไรก็ไม่ยอมเข้าหารุ่ยอ๋อง ข้าจึงเกรงว่าแผนการของพวกเราจะมีปัญหาจึงเสนอตัวอย่างหวังดีเจ้าค่ะ”
บุรุษคนเดิมแค่นเสียงเย็นชา “เฮอะ! มิใช่ว่าเจ้าบังอาจห
