ห้องอาบน้ำด้านในสุดของเรือนพักหาได้เงียบสงัดเฉกเช่นด้านนอกไม่
“ท่านโกรธข้าเรื่องใด? ไยบีบคอกัน!”
ลี่เซียนยังคงส่งเสียงแว่วหวานบ่นพึมพำอย่างไม่เข้าใจ พลางหายตัววูบไวหลบฝ่ามือมรณะของคนตัวใหญ่
ทว่าก็ไม่อาจรอดพ้นเลยสักครา ฝ่ามือหนายังคงกระชับรอบลำคอระหงเอาไว้ได้อย่างทันท่วงทีและแม่นยำ
ถังไห่เฉิงไม่เคยปราณีต่อผู้ใด เขาไม่มีออมแรงหรือคิดถนอมออมมือกับสตรีตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย
บุรุษหนุ่มแน่นวัยสิบแปดปี มีมารดาเป็นถึงปรมาจารย์แห่งการเข่นฆ่าล่าสังหาร มีบิดาเป็นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่เกรียงไกร ตัวเขายังร่ำเรียนวรยุทธและฝึกกำหนดลมปราณตั้งแต่จำความได้ ฝีมือย่อมฉกาจเหนือชั้น การเข่นฆ่ายิ่งดีเยี่ยม วิชามารเขายังฝึกฝนจนแตกฉาน
แผ่นหลังบอบบางจึงถูกเรียวนิ้วประดุจเล็บเหยี่ยวจับกระชากแล้วกระแทกกับผนังห้องจนจุก ลมตีกลับมาถึงกลางอก พวงแก้มสองข้างแดงเรื่อ หยาดเหงื่อผุดซึมเต็มดวงหน้าเรียวเล็ก
ลี่เซียนขบเม้มก
