ติงฉางปิงเข้าใจสิ่งที่เด็กน้อยต้องการจะสื่อ เขาหยิบถุงเงินที่ชายร่างกำยำผู้นั้นให้ตนออกมาจากอกเสื้อแล้วเปิดออกดู ถุงเงินใบเล็กมีเงินอยู่ราวสิบตำลึงเท่านั้น เงินจำนวนนี้คงไม่พอค่ายาเสียด้วยซ้ำ คิดได้ดังนั้นก็หยิบเงินออกมาเพียงหนึ่งตำลึงจากนั้นก็ยื่นถุงเงินไปให้ดรุณีน้อย
“ข้าคิดค่ารักษาเพียงเท่านี้ ที่เหลือเจ้าเก็บไว้เถิด” กล่าวจบก็หันไปหาอาเจียว “เจ้าตามข้าไปรับยามาก็แล้วกัน เดี๋ยวข้าจะจัดยาให้ไม่ต้องไปซื้อเองแล้ว”
“เจ้าค่ะ” อาเจียวรีบยื่นเทียบยาไปให้หมอหนุ่ม “คุณหนู เดี๋ยวบ่าวกลับมานะเจ้าคะ”
“อืม” หม่าอวิ๋นเซียงรับคำในลำคอ มองตามคนทั้งสองไปจนลับสายตา ก่อนจะขยับไปนั่งใกล้ๆ ถางรั่วเหวย “แม่นมรีบตื่นขึ้นมานะ เซียงเซียงสัญญาว่าจะเป็นเด็กดี จะเชื่อฟังแม่นมทุกอย่างเลย”
ฟั่นถงมองร่างเล็กอย่างลังเล เขาเพิ่งได้รับคำสั่งว่าให้ส่งคุณหนูกับแม่นมถางไปยังตระกูลสายรองของฮูหยินผู้เฒ่า ซึ่งอยู่ห่างไกลแ
