หญิงสาวกัดฟันแน่นพยายามฝืนหันมายิ้มให้กับแม่บ้าน ทั้งที่ขอบตายังแดงก่ำร้อนผ่าว ป้าสวยถอนใจออกมาเฮือกใหญ่ด้วยความรู้สึกเห็นใจ ก่อนหน้าพีรยามาถามเธอเกี่ยวกับพี่ชายสีหน้าเหมือนจะร้องไห้อยู่แล้ว
“พีไม่ไปหรอกค่ะป้าสวย บอกพี่วิทย์ให้ทีนะคะ พีไม่ค่อยสบายอยากขึ้นไปนอนแล้วล่ะค่ะ” บอกป้าแม่บ้านเสียงเครือ ไม่อยากร่วมวงให้ตนเองต้องเจ็บปวด
“ได้ค่ะ ป้าจะบอกให้นะคะ”
ป้าสวยเดินออกมาจากห้องครัวตามคำสั่งของเจ้านายคนสวย รณวิทย์เลิ่กคิ้วมองสีหน้าประหลาดใจเมื่อไม่เห็นอีกคนเดินตามมาด้วย
“แล้วพีรยาล่ะไปไหน?”เขาซักแม่บ้านทันที
“คุณพีไม่ค่อยสบายค่ะ เธอบอกว่าจะไปพักบนห้องสักหน่อย”
มือหนาถึงกับกำแน่นมันไม่สบอารมณ์เลยสักนิด ไม่เข้าใจว่าทำไมพีรยาถึงได้ชอบยั่วโมโหเขานัก แล้วเขาก็เหมือนจะเล่นไปตามความต้องการของเธอทุกที เมื่อสติเขาหลุดมักทำตามความปรารถนาตัวเองมาตลอด
“ไม่เป็นไรครับป้า เดี๋ยวผมจัดการเอง”
ริมฝีปากบา
