Episode 5: Havana's Powerful Kick
1136 Words
Hanggang sa nakalipad ang plane na aking sinasakyan. Hindi ko maiwasang mapaluha dahil sa nagawa ko kay Shun, hindi ko rin alam kung ano na ang nangyari sa kaniya ngayon.
"Hindi ko kasalanan ang nangyari sa kaniya, hindi niya ako masisisi!" I whispered.
I try to close my eyes so I can't think of Shun, but he still looks like the flesh of my imagination.
Keach & Chang's POV
"My wife, where is Havana?" Keach asked, as he hadn't seen me at the dinner table.
"She is going home to the Philippines, I don't know what shun did to her," she answered sadly to her husband.
"What?! Wait, I'll call him!" he replied with anger on his face.
At maya-maya pa ay nag-ring na ng phone ni Shun at nang makita niya na si Keach ang caller ay agad niya itong sinagot.
"Hello, dude." Shun's voice on the other line
"Can you come here? Let's talk!" Keach's answer was serious.
"I am in the hospital, dude. Please visit me here and let's talk," Shun replied.
"What happened?" he asked incredulously.
"Please come here and I will tell you the whole story."
"Okay! Coming!" said Keach.
"What did he say?" she asked him.
"He's in the hospital, my wife."
"But why?" Chang asked in astonishment.
"He didn't tell me the reason."
"I see."
Pinuntahan ni Keach ang best friend niya sa hospital, hindi para bisitahin kung 'di para alamin kung ano ang nangyari sa aming dalawa. Sapagkat nahihiya siya sa asawa niya. Hindi na sumama si Chang dahil walang magbabantay kay KC. Kaya maghintay na lang siya sa pag-uwi ng asawa.
When Keach arrived at the hospital and it was across from Shun's room he knocked first.
"Come in!" Shun's voice inside.
Keach entered. "How are you, dude?" Keach asked seriously.
Shun felt like his best friend was angry. "Not okay, dude," he replied and removed the blanket that covered his lower part.
"Hey! What happened?" Keach asked and he was surprised because his prick was plastered.
“It was my fault, dude. Havana kicked my prick super strong,” Shun confessed.
Keach wanted to laugh because his greatest friend had found a match.
Shun told of all that happened to his strongest friend and the surgery done on his egg because it escalated with Havana's powerful kick.
Oh… Come on, buddy. Havana was a good person and innocent, don't compare her to others, “Keach said.
“Yeah, I know, dude. And I felt ashamed for what I did to her,” Shun said.
“Yeah, you're right. Very embarrassing mistake!” Keach agreed.
"I want to apologize to her, dude."
“It's too late. Havana has returned to the Philippines,” Keach replied.
“WHAT?'” he was shocked.
DISAPPOINTED ang naramdaman ni Shun sa kaniyang sarili. Dahil hindi man lang niya ako nakausap para sana makahingi ng tawad.
"So… What is your next step?" Keach asked.
Hindi nakakibo si Shun sa tanong ng kaibigan niya dahil hindi nito inaasahan ang aking biglaang pag-uwi.
"I don't know, dude," Shun replied coldly.
"If you're healed, visit my wife. Because she is mad at you, and you explain to her," Keach said.
"Yes! I will do that, dude," he replied.
“I need to leave. Chang is waiting. Please take care and get well soon,” Keach said.
“Thank you for visiting, dude.” He replied.
When Keach leaves, Shun is sad. He could not explain why. But there is only one thing he feels he knows now. That he misses me.
"How can I apologize to her?" he whispered to himself… .
PILIPINAS
"HAVANA!" bulalas ng aking ina.
"Po?!" tugon ko.
"Ikaw ba 'yan?" pagtataka niyang tanong.
"Sino pa nga ba ma?" balik tanong ko at sabay halik sa pisngi ng aking ina.
"Akala ko ba isang linggo ka doon," aniya.
"Akala ko nga rin Ma, eh!" Tila may panghihinayang sa aking boses.
"Ano ang nangyari, anak?" malungkot na tanong ng aking ina.
"Wala naman, Ma. May importante lang akong asikasuhin sa boutique kaya napaaga ang pag-uwi ko," pagsisinungaling ko.
"Ganoon ba? Kumain ka na ba?"
"Hindi pa, eh! May natirang pagkain pa ba diyan?"
"Oo, meron pa, sandali lang paghahanda kita."
"Sige, Ma. Puntahan ko lang saglit si Papa," paalam dahil na-miss ko siya'
"Ay! Tulog pa ang Papa mo, anak."
"Ganoon ba?" At umupo na lang ako sa lamesa habang hinintay ang mga pagkain.
"Kumusta pala ang aking mga kapatid, Ma?"
"Okay lang naman sila, anak. Nag-aaral naman sila nang mabuti. Kung magtanong ka ay parang kay tagal mong nawala! Tatlong araw lang naman!" nakakatawang tugon ng aking ina.
"Ay! Tatlong araw lang ba? Akala ko isang buwan na!" pagbibiro kong sabi. Pero ang totoo ay sobra ko silang na-miss kahit tatlong araw lang.
"Halika na dito!" tawag ng aking ina.
"Nandiyan na…" sabi ko at agad ng tumayo.
Oy! Sarap nito!" Lumaki ang aking mga mata, dahil ang paborito ko ang ulam.
Pagkatapos kong kumain ay agad na akong tumuloy sa aking kuwarto para makapag pahinga. Sa aking paghiga ay una kong naalala ay si Shun. Hindi ko maintindihan ang aking sarili kung bakit hindi na siya maalis-alis sa aking isip.
Biglang tumunog ang aking phone at ang aking bhest ang tumawag kaya agad ko itong sinagot.
"Hello, bhest?" sagot ko sa tawag.
"Nakauwi ka na ba sa bahay?" tanong niya sa kabilang linya.
"Oo, bhest. Dito na ako sa bahay."
"Bhest..." sambit ni Chang na seryoso ang tinig.
"Bakit, bhest?" kinabahan kong tanong.
"S-si----- Shun," nag-aalangan niyang sabi.
"Oh! Bakit sis Shun, bhest?" seryoso kong tanong, dahil biglang bumalik sa aking alaala ang ginawa niya sa akin.
"Nasa hospital siya ngayon," wika ni Chang.
"Huh! Bakit? Ano ang nangyari sa kaniya?" Napalakas ang aking boses dahil sa aking pagkabigla.
"Super strong daw ang sipa mo sa kanya. Kasi inoperahan siya dahil iyong itlog daw nito ay pumaitaas," kuwento niya.
"Ano?! Oh my God!" Gulat ang aking naging reaksyon dahil hindi ko alam na sobrang lakas pala iyon kaya pala namimilipit siya noon.
"Yes, bhest. Actually… hinahanap ka niya dahil gusto niyang humingi ng tawad," sabi ni Chang.
"K-kumusta naman daw ang kaniyang kalagayan, bhest?" bigla akong naawa sa ay Shun.
"Okay naman daw sa ngayon."
Pagkatapos naming mag-usap ay napatulala ako bigla at konsensya ang umiiral sa aking isip.
"S-sorry, Shun. Hindi ko naman gustong basagin ang itlog mo, hindi ko rin napansin na may kalakasan pala ang pagsipa
sa 'yo," bulong ko sa hangin.
Kinabukasan ay maaga akong nagising para pumunta sa boutique. At nang dumating naman ako ay halos nagulat sila sa piglaan kong pagsulpot sa boutique. Dahil ang pagkakaalam nila ay isang linggo pa ako.
Buti na lang ay hindi mga pasaway ang aming trabahador at nagtatrabaho pa rin ito nang maayos.
- Writer
