มาเฟีย​'จ้าว'ชีวิต

I ‘ประเทศไทย’ [3/3]

“ถ้าเธอไม่ต้องการร่างกายนี้...ถ้างั้นร่างกายนี้จะเป็นของฉัน...นับจากวินาทีนี้ไป” อดัม พูดด้วยความเดือดดาล สายตาจับจ้องเข้าไปในดวงตากลมโตนั้นเพื่อยืนยันสิ่งที่เขาพูดจะต้องเป็นไปตามนั้น หญิงสาวดิ้นรนเพื่อให้ตัวเองเป็นอิสระ อดัมรัดวงแขนแนบแน่นมากขึ้นพร้อมกับดึงปราการที่มีเพียงชิ้นเดียวของหญิงสาวให้พ้นจากเธอ 

เธอดิ้นรนทุกวิถีทางเพราะถ้าไร้ซึ่งเสื้อยืดสีขาวที่เธอหยิบออกมาจากตู้เสื้อผ้าในห้องที่เธอนอนสลบอยู่ และตอนที่เธอรู้สึกตัวโดยเธอเองก็ไม่รู้ว่านอนหลับไปนานแค่ไหน ในตอนแรกที่รู้สึกตัวเธอจำอะไรไม่ได้ และมองไปรอบๆเธอก็อยู่บนเตียงนุ่มที่อุ่นสบาย ตอนนั้นเธอคิดว่าทำไมนรกถึงดีขนาดนี้ เพราะคนฆ่าตัวตายไม่น่าจะได้ขึ้นสวรรค์ แต่เมื่อรวบรวมสติได้เธอพยายามย้อนคิด สิ่งสุดท้ายที่เธอเห็นคือดวงตาสีเขียวมรกต เธอยังไม่ตายแต่นั้นไม่ใช่เป้าหมายที่เธอวางไว้ เธอเป็นคนที่ตั้งใจทำอะไรแล้วต้องทำให้ได้ รวมถึงเรื่องนี้ด้วย

“อย่า!...อุ๊บ...” หญิงสาวร้องออกมา เมื่อเสื้อยืดเพียงตัวเดียวหลุดออกจากเรือนร่างเธอไปแต่ด้วยระดับน้ำทะเลที่สูงถึงเอวของเธอ จึงทำให้น้ำทะเลเป็นสิ่งปกป้องจุดหวงแหนของเธอ และทำให้สองมือที่ก่อนหน้านี้พยายามผลักดันอกของชายหนุ่มที่กำลังหยามเหยียดศักดิ์ศรีของเธอตอนนี้เป็นมากอดอกตัวเองไว้เพื่อปกปิดดอกไม้ตูมที่เป็นอิสระจากทุกอย่าง

อดัม มองอย่างพึงพอใจอีกครั้ง ซึ่งสำหรับเขาที่ได้เห็นของเธออีกครั้งถึงแม้เธอจะผอมบางแต่สิ่งที่ควรมีเธอก็มีอย่างน่าพอใจ อดัมผ่อนคลายอ้อมแขน เพราะตอนนี้หญิงสาวหยุดการดิ้นรนเพราะตกใจที่ตัวเองเปลือยเปล่าบนผืนน้ำท้องทะเลบนเกาะส่วนตัวของเขาและที่เขาทำแบบนี้เพราะที่นี่มีเพียงเขาและเธอ เพราะถ้าใครก็ตามที่ได้เห็นเธอแบบนี้เขาจะควักลูกตาคนพวกนั้นอย่างไม่ลังเล เพราะร่างกายนี้จะต้องมีเพียงเขาเท่านั้นที่ได้เห็นและได้สัมผัส

“เอามือออก!” อดัมออกคำสั่ง หญิงสาวกัดริมฝีปากและหลบตา แต่ก็ไม่ยอมทำตาม บางอย่างบอกอดัมว่าเธอเข้าใจสิ่งที่เขาพูดถึงแม้ตลอดเวลาเขาจะสื่อสารกับเธอเป็นภาษาอังกฤษ 

อดัมรั้งเธอเข้ามาเพื่อให้สิ่งที่เธอพยายามปกปิดจากสายตาเขาเบียดเข้ากับหน้าอกแกร่งของเขาอย่างจงใจ หญิงสาวมีอาการตื่นกลัวและพยายามที่จะใช้แขนทั้งสองดันอกเขาไว้ อดัมไม่รอช้ามือใหญ่เชยคางหญิงสาวให้เงยหน้าขึ้นมาเพื่อรองรับอารมณ์ที่เธอเป็นผู้ก่อมันขึ้นมา และตอนนี้ใบหน้าของเธอก็แดงปลั่งจากแสงแดด เขาประกบปากอิ่มนั้นทันที เธอพยายามขัดขืนและดิ้นรนมากขึ้นอีกครั้ง แต่เรี่ยวแรงของเธอมีหรือจะสู้เขาได้ อดัมบีบคางของเธอเพื่อให้เธอเปิดทางให้ลิ้นร้ายที่ช่ำชองเกมนี้เข้าไปดูดดื่มความหอมหวานในโพรงปากนั้น หญิงสาวจำต้องเปิดทางให้เพราะทนต่อความเจ็บปวดไม่ได้ และเธอก็ต้องดิ้นรนมากขึ้นเมื่อเธอกำลังถูกจู่โจมใต้ผิวน้ำ อดัมใช้ขาข้างหนึ่งแทรกเข้าไประหว่างขาของเธอทำให้หน้าขาของเขาสัมผัสกับความเป็นหญิงของเธออย่างจงใจที่เกิดจากความตั้งใจของเขา

หญิงสาวตกใจดวงตาจ้องเข้าไปในดวงตาสีเขียวนั้น เพราะเธอถูกจู่โจมหนักมากและบริเวณหน้าท้องแบบราบของเธอก็รู้สึกได้ถึงบางอย่างภายใต้กางเกงนั้น อดัมสบตากับหญิงสาวนั้นและค่อยๆดึงลิ้นร้ายของตัวเองออกมาอย่างเชื่องช้าและเสียดาย เพราะเขารู้สึกว่าหญิงสาวกำลังจะขาดใจจากการหายใจไม่สะดวก เขาจึงต้องให้เวลาเธอแต่เขาสัญญากับตัวเองได้เลยว่าเขาจะต้องกลับเข้าไปดูดดื่มความหอมหวานนั้นอีกแน่นอน เธอไร้เดียงสาอย่างมาก สองมือของเธอเกาะไหล่เขาเพื่อประคองตัวเองไม่ให้จมน้ำไป จากการถูกปากหยักและลิ้นร้ายกระทำการอย่างเร้าร้อนจนปากบางเจ่อบวมและแดงก่ำอย่างเห็นได้ชัด

อดัมจับจ้องมองหญิงสาวที่หอบหายใจ หน้าเธอเหมือนจะเป็นลม แต่เธอจะรู้หรือเปล่าว่าตอนนี้เขาก็ไม่ต่างไปจากเธอ แต่ต่างกันที่เหตุผล เพราะของเขามันเกิดจากความอึดอัดของความเป็นลูกผู้ชายของเขาที่ต้องการการปลดปล่อยและภายในจิตใจเขามันก็ร่ำร้องว่าต้องเป็นเธอ

“กลับเข้าบ้านกันเถอะ...อากาศร้อนมากเธออาจจะไม่สบาย” อดัมมั่นใจอย่างแน่นอนว่าเธอเข้าใจสิ่งที่เขาพูด ถึงแม้เธอจะไม่โต้ตอบเขาด้วยภาษาพูด แต่ภาษากายเธอมีปฎิกริยาตอบโต้ในการปฎิเสธต่อคำพูดของเขาอย่างเห็นได้ชัด เพราะเธอส่ายหน้าและพยายามถอยห่างจากเขา อดัมปล่อยแขนจากเธออย่างจงใจ เพราะเขาเริ่มที่จะไม่พอใจเธอเรื่องที่เธอพยายามจะทำร้ายตัวเธอเอง และการกระทำแบบนั้นอย่างจงใจของอดัมทำให้หญิงสาวเสียหลักแบบไม่ตั้งตัวเธอหงายหลังและจมลงไปในน้ำทันที ทำให้น้ำทะเลแตกกระจาย

อดัมขยับเดินเข้าไปใกล้ พร้อมแกะกระดุมเสื้อออกจนหมดเผยให้เห็นความแข็งแกร่งและหน้าท้องที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้ออย่างสมบูรณ์แบบและน่าหลงใหลเป็นอย่างมากของทั้งหญิงและชายที่ได้เห็น อดัมมองดูหญิงสาวที่ตะเกียดตะกายโผล่พ้นน้ำขึ้นมาหายใจและไอเพราะการสำลักน้ำทะเลที่คงได้กินไปหลายอึก เขาต้องการสั่งสอนเธอ แต่แค่นี้คงน้อยไปถ้าจะเรียกว่าสั่งสอนโดยเฉพาะจากเขา 

อดัมถอดเสื้อของเขาออกมาและคว้าแขนเธอเอาเสื้อที่ถอดออกมาคลุมกายให้เธอและยกตัวเธอพาดไหล่ขึ้นอย่างไม่ปราณีและรอให้เธอหายใจได้อย่างเป็นปกติ  

“ฮือๆๆๆๆ....” หญิงสาวร้องออกมาอย่างตกใจสองมือของเธอทุบหลังเขาตลอดเวลาที่เขาเดินขึ้นฝั่ง หญิงสาวดิ้นรนขัดขืนเพื่อให้พ้นจากไหล่กว้างนั้น อดัมก็ไม่ยอมแพ้ เขาใช้มืออีกข้างฟาดไปที่สะโพกของหญิงสาวครั้งแล้วครั้งเล่าจนเป็นรอยแดงอย่างตั้งใจ

“โอ้ย!...” เธอร้องออกมาอย่างคับแค้นใจที่ไม่สามารถต่อกรกับเขาได้เลย เธอทั้งทุบทั้งข่วนแผ่นหลังของเขาจนเป็นรอยแดงแต่ก็ไม่สามารถทำให้เขาหยุดชะงักการนำพาตัวเธอกลับสู่บ้านตามที่พูด

อดัมเดินมาถึงตัวบ้านแต่เขายังไม่เข้าไปข้างใน เขาเดินเลี่ยงไปข้างๆบ้าน จุดตรงนั้นจะมีเสาฝักบัวขนาดใหญ่เพื่อสำหรับการล้างตัว อดัมวางหญิงสาวลงแต่ก็ยังคงรัดเอวเธอไว้จากด้านหลังเพราะทันทีที่เขาวางเธอลง อย่างที่คิดไว้ เธอพยายามจะวิ่งหนีจากเขาด้วยเรี่ยวแรงที่น้อยนิด อดัมรัดร่างเธอไว้ทันทีจนแผ่นหลังของเธอแนบชิดกับอกแกร่งเปลือย เนื้อแนบเนื้อเพราะเสื้อของเขาที่คลุมร่างเธอมา ล่วงหล่นไปที่พื้นดิน 

อดัมเอื้อมมือเปิดก๊อก น้ำไหลออกมาตามฝักบัวผ่านร่างกายที่เปลือยเปล่าของหญิงสาวและเขาที่เปลือยเปล่าท่อนบน หญิงสาวพยายามดิ้นรนแต่เรี่ยวแรงของเธอก็ลดลงเรื่อยๆ อดัมยืนอยู่เฉยๆ เขาทำเพียงแค่รัดวงแขนที่เอวบางนั้น ไม่ให้เธอหลุดจากวงแขนเขา อดัมเองเขาก็ยังไม่อยากเชื่อว่าตัวเองจะมีความอดทนกับเธอได้มากมายขนาดนี้ เวลาผ่านไปสักสองสามนาทีหญิงสาวก็หยุดดิ้นรนนั้นด้วยเหตุผลอะไรเขาก็ไม่แน่ใจ ระหว่างเธอเหนื่อยล้าหรือว่าคิดได้แล้วว่าไม่มีทางหลุดพ้นไปได้ เมื่อเธอหยุดดิ้นรนอดัมจับหน้าของเธอให้แหงนตะแคงขึ้นมามองสบตากับเขา

“ชีวิตของเธอถ้าเธอไม่ต้องการ...ถ้างั้นฉันขอแล้วกัน...ออ!..ไม่สิ...ตอนนี้ร่างกายของเธอเป็นของฉัน...เพราะอะไรเธอคงรู้นะ...อย่าได้คิดหรือทำอะไรกับร่างกายนี้โดยที่ฉันยังไม่อนุญาต” อดัมใช้น้ำเสียงลดต่ำอย่างคนที่กำลังสงบใจในความโกรธอย่างมากและสายตาจับจ้องสาวตรงหน้าบ่งบอกชัดเจนว่าเขาหมายตามที่พูดอีกครั้ง

❧❧❧❧❧❧❧❧