บทที่12 อรรถกร

1024 Words

ที่รักเดินเข้าไปหาชายปริศนาอย่างไม่คิดลังเลเพราะหล่อนต้องการช่วยเหลือคนตรงหน้าจากใจ "แม่หนู ลุงหิว" ชายปริศนาบอกออกไปน้ำเสียงและแววตาดูหน้าสงสาร "คุณลุงหิวหรอคะ หนูรู้สึกคุ้นเหมือนเคยเจอคุณลุงที่ไหนมาก่อนเลย งั้นเดี๋ยวหนูไปหาอะไรมาให้ทานดีกว่าคุณลุงรอหนูแปบนึงนะคะ" หญิงสาวกำลังจะหมุนตัวกลับชายปริศนาคนนั้นก็คว้าหมับเข้าที่มือของหญิงสาว "ว้ายตายแล้ว ลุงปล่อยมือคุณที่รักเดี๋ยวนี้เลยนะ" นิ้งร้องบอกด้วยความตกใจ "ไม่เป็นไรจ้ะนิ้ง มีอะไรที่ต้องการอีกหรือเปล่าคะ" หญิงสาวถามออกไปยิ้มๆ เธอไม่ได้ถือตัวขนาดนั้น ที่สำคัญคนตรงหน้าอาจจะต้องการความช่วยเหลืออะไรเพิ่มเติมก็ได้ "ลุงไม่ต้องการอะไรมากหรอกแค่หนูไปด้วยกันก็พอ" "คุณลุงหมายความว่ายังไงคะ" หญิงสาวยังไม่ทันได้คำตอบก็มีรถตู้สีดำมาจอดด้านหลังชายปริศนา มีผู้ชายสามคนลงมาจากรถ "นะ นี่มันอะไรกัน" ชายปริศนาเปิดผ้าที่ปิดบังหน้าตาเอาไว้ออกช้าๆ "พวกแก

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD