กลร้าย เล่ห์รักกามเทพ EP.03 ภรรยาที่ใครๆ ก็อยากรู้จัก (3)
1134 Words
“นิ่ม! นิ่ม! ” เสียงแหลมเรียกชื่อคนใช้ทันทีที่ถึงห้องโถง โดยไม่ได้สนใจเลยว่ายังมีชายหนุ่มอีกคนนั่งอยู่
“ขา...คุณอร...”
“คุณคิมอยู่ไหน”
“สงสัยกำลังอาบน้ำอยู่ค่ะคุณอร” นิ่มบอกไม่ทันจบเสียงรอมก็พูดขึ้นมา
“ผมว่าคุณอรนั่งก่อนไหมครับ เดี๋ยวเจ้าคิมมันก็ลงมาแล้วครับ” รอมเอ่ยทักหญิงสาวขึ้นมา
“เอ่อ...ค่ะ”
“แล้ววันนี้คุณรอมไม่ออกไปไหนหรือคะ” หญิงสาวหันมาถามพี่ชายคนรองของชายหนุ่มที่เธอหมายปอง
“ไม่ล่ะครับ ผมเบื่อๆ น่ะ”
“อืมม์ เมื่อกี้อรเจอคุณคิงส์ที่หน้าตึกด้วยนะคะ ไม่ทราบว่าไปไหนแล้วค่ะ”
“สงสัยอยู่ห้องหนังสือนะครับ”
“พี่รอม ทำอะไรอยู่ครับ อ้าว…อรคุณมานานแล้วหรือครับ” คิมหันต์ถามออกไปทันทีที่เขาเดินเข้ามายังห้องโถง พร้อมกับส่งสายตาแปลกๆไปให้พี่ชายคนรองทันที
“แล้วพี่คิงส์ล่ะครับ หายไปไหน”
“สงสัยอยู่ห้องหนังสือ หน้าแกไปโดนอะไรมาเจ้าคิม” รอมถามน้องชายด้วยความแปลกใจ
“ไม่มีอะไรหรอก อุบัติเหตุนิดหน่อยครับ”
“ไม่หน่อยล่ะมั้ง” รอมยังคงแกล้งหยอกน้องชายคนเล็กอย่างอารมณ์ดี
“นั่นสิค่ะ อรเห็นด้วย พี่คิมไปโดนอะไรมาคะ” อริสาถามออกไปด้วยความเป็นห่วง
“ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวก็หาย” คิมหันต์ตอบออกไปพร้อมกับนั่งลงข้างๆพี่ชายคนรอง
“แล้ววันนี้ไม่ออกไปไหนหรือครับพี่รอม”
“ไม่ล่ะ ฉันขี้เกียจ”
“เอ่อ...พี่คิมคะ อรจะมาช่วยพี่ออกไปทานข้าวนะคะ”
“พอดีพี่ไม่ว่างนะ เอาไว้วันหลังได้ไหม ”
“พี่คิมมีธุระอะไรบอกอรไม่ได้หรือคะ” หญิงสาวยังคงเซ้าซี้ไม่หยุด
“ธุระส่วนตัวนิดหน่อย”
คิมหันต์พูดตัดบทโดยไม่ได้อธิบายอะไรออกมา แล้วเขาก็ยกข้อมือขึ้นมาดูนาฬิกาว่ากี่โมงแล้ว พร้อมกับล้วงมือถือขึ้นมากดหาเบอร์ของหญิงสาวนาม ปานดาว ทันที
“ฮัลโหล สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าใครคะ”
“ผมเอง” คิมหันต์กรอกเสียงไปยังปลายสาย
“ผมเองนะ… คือใครล่ะ ฉันจะไปรู้ไหม” ปานดาวตอบออกมาด้วยอารมณ์ขุ่นมัว ใครมันบ้าโทรมาตอนนี้
“คุณจำผมไม่ได้หรือไง...ปานดาว!”
“คุณจะบ้าเหรอ โทรมาทำไม ฉันกำลังยุ่งๆ อยู่”
“แล้วนี่คุณอยู่ไหน” คิมหันต์ถามออกไปด้วยอารมณ์คุกรุ่น แต่ที่แน่ๆ ต้องเกิดจากหญิงสาวผู้นี้แน่นอน
“มันเรื่องของฉันนะคุณคิมหันต์” ปานดาวตอบกลับมา
“อยากมีเรื่องหรือไง”
คิมหันต์ต่อว่าปลายสายด้วยอารมณ์โกรธ ไม่เคยมีใครหรือผู้หญิงที่ไหนจะทำกับนาย คิมหันต์ เทพสุริยะการณ์เหมือนกับยัยผู้หญิงนิสัยเสียคนนี้เลย แบบนี้มันยอมไม่ได้
“ผมถามอีกคำเดียว ตอนนี้คุณอยู่ไหน”
“นี่คุณคิมหันต์ คุณจะบ้าเหรอ? คุณไม่ใช่แฟนฉันเสียหน่อยถึงได้มาบ่นจู้จี้น่ารำคาญแบบนี้....แค่นี้นะ”
ตุ๊ด! ตุ๊ด! ตุ๊ด!
“ยัยผู้หญิงบ้า!”
คิมหันต์สบถออกมาด้วยอารมณ์บางอย่างที่เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอารมณ์แบบนี้มันหมายความว่าอย่างไร แต่ที่แน่ๆมันเกิดมาจากหญิงสาวคนนั้นอย่างแน่นอน
“อะไรกันน่ะเจ้าคิม เอะอะโวยวายรบกวนชาวบ้านเขา” เวคินทร์เดินลงมาทันได้เห็นอาการหัวฟัดหัวเหวี่ยงของน้องชายคนเล็กเป็นครั้งที่สอง เพราะอาการแบบนี้เคยเกิดมาแล้วเมื่อ 3 ปีก่อน
“เป็นอะไรไปน่ะเจ้าคิม” เวคินทร์ถามย้ำน้องชายอีกครั้ง
“นั่นสิค่ะ พี่คิมเป็นอะไรหรือเปล่า อรเป็นห่วงนะคะ” อริสาพูดออกมาพร้อมกับส่งรอยยิ้มหวานให้แก่ชายหนุ่มที่ตนหมายปอง
“นั่นสิเจ้าคิม” รอมหันมาสนใจน้องชายคนเล็กทันที
“เปล่า ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมแค่อารมณ์ไม่ดีแค่นั้นเอง”
“บอกอรได้ไหมคะ ว่าพี่คิมไม่สบายใจเรื่องอะไร” อริสาถามออกไปด้วยความเป็นห่วง
“พี่ว่าวันนี้อรกลับไปก่อนดีกว่า”
“ทำไมล่ะคะพี่คิม”
อรสาถามออกไปด้วยน้ำเสียงกระเง้ากระงอดใส่ชายหนุ่ม เธออุตส่าห์ขับรถมาหาเขาตั้งแต่เช้า เพราะอยากชวนออกไปทานอาหารเช้าด้วยกันเสียหน่อย แล้วมาทำแบบนี้กับเธอได้อย่างไร
“ก็ได้ค่ะ แต่พรุ่งนี้พี่คิมต้องไปทานข้าวกับอรนะคะ” อรสายังคงต่อรองกับชายหนุ่ม
“ได้สิ แต่วันนี้อรกลับไปก่อนล่ะกัน พี่มีเรื่องต้องสะสาง”
“ค่ะพี่คิม” แล้วหญิงสาวก็ลุกขึ้นจากโซฟาสาวเท้าเดินเข้ามาหาชายหนุ่มพร้อมกับก้มหน้าลงมาหอมแก้มชายหนุ่มก่อนที่จะกลับไป
“แกจะเอาไงกับผู้หญิงคนนี้เจ้าคิม” เวคินทร์ถามน้องชายขึ้นมาทันทีที่คู่ควงคนล่าสุดของคิมหันต์กลับไปแล้ว
“ถ้าได้น้องสะใภ้แบบนี้ฉันไม่เอาเหมือนกันนะเจ้าคิม”
รอมเอ่ยขึ้นมาตามพี่ใหญ่ของบ้านเช่นกัน เพราะไม่ว่าจะมองยังไง เขาคิดว่าอรสาไม่เหมาะกับน้องชายคนเล็กแม้แต่น้อย ผู้หญิงที่สามารถปราบน้องชายจอมเจ้าชู้ของเขาได้ต้องเก่งและฉลาด ไม่ใช่ผู้หญิงที่อ่อนแอ ปวกเปียก วันๆ เอาแต่แต่งตัวสวยๆ เดินช็อบปิ้ง ใช้เวลาไปเปล่าประโยชน์แบบนี้ ไม่สามารถหยุดนิสัยเจ้าชู้ของน้องชายเขาได้
“ไม่หรอกครับ เมียผมโหดกว่านี้อีก ชอบเถียงเป็นที่หนึ่งเลย มือหนัก เท้าก็หนักด้วยครับพี่รอม” เมื่อคิดถึงหญิงสาวอีกคนขึ้นมา คิมหันต์ยกมือถือกดหาเจ้าเธอทันทีเหมือนกัน ไม่รู้ว่าตอนนี้ไปทำอะไรอยู่ที่ไหน
“พี่คิงส์กับพี่รอมคุยกันไปก่อนนะครับ เดี๋ยวผมทำธุระแป๊บหนึ่ง”
“ตามสบายเลย” พี่ใหญ่ของบ้านตัดบท เมื่อเห็นสีหน้าร้อนรนจนเกินเหตุของน้องชายคนเล็กของบ้าน
“ฮัลโหล”
“มีอะไรอีกล่ะคุณ”
“จะกลับบ้านกี่โมง” คิมหันต์ยังคงโวยวายไม่เลิก
“คุณจะบ้าเหรอ ฉันละเซ็งผู้ชายแบบคุณจริงๆ”
“ตกลงว่าไง วันนี้จะกลับบ้านกี่โมง”
“ถ้ากลับแล้วจะโทรบอก แค่นี้ใช่ไหม”
ปานดาวตัดปัญหาโดยไม่บอกเวลากลับให้ชายหนุ่มรู้ ถ้ารู้แบบนี้คงไม่ให้เบอร์ไปหรอก ผู้ชายบ้าอะไรเอาแต่ใจตัวเอง เพิ่งรู้จักกันวันเดียวก็แย่แล้วถ้าเจอกันทุกวันคงเฉาตายคาบ้านแน่
/////////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- Writer
