กลร้าย เล่ห์รักกามเทพ

“แม่ต้องการให้แกแต่งงาน”  คุณหญิงกาบแก้วพูดกับลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของท่าน เนื่องจากท่านทนพฤติกรรมของลูกชายไม่ไหวแล้ว วันๆ ไม่ทำงานเอาแต่เที่ยวเตร่ ไม่ทำงานทำการเหมือนพี่ๆเลย... “คุณแม่พูดอะไรครับ! คุณแม่ล้อผมเล่นหรือเปล่าครับ ผมไม่แต่งหรอกคุณแม่อย่ามาบังคับผมเลย อีกอย่างผมยังเที่ยวไม่สนุกเลย เพิ่งเรียนจบมาเองขอพักผ่อนก่อนไม่ได้หรือไงครับ” คิมหันต์ตอบออกมาหลังจากได้ฟังคุณหญิงกาบแก้วพูดออกมาทั้งหมด    “นี่เป็นคำสั่ง! แกต้องแต่งงานกับคนที่ฉันเลือกให้ อาทิตย์หน้าฉันจะนัดหนูวิมาให้แกรู้จักกัน แล้วฉันจะโทรหาแกอีกครั้งหนึ่ง” “ผมไม่แต่ง ยังไงผมก็ไม่แต่ง คุณแม่ไม่ต้องมาบังคับผม ผมมีเมียแล้วคุณแม่ไม่ต้องหามาให้ผมหรอก” คิมหันต์ปฏิเสธออกไปโดยไม่ทันคิด    “อะไรนะ!” คุณหญิงกาบแก้วเอามือทาบอกด้วยความตกใจกับสิ่งที่ลูกชายคนเล็กท่านพูดออกมา   “แกพูดจริงหรือตาคิม แล้วตอนนี้เมียแกอยู่ที่ไหน ทำไมแกไม่เคยพาเมียแกมาหาฉันเลย” คุณหญิงกาบแก้วถามลูกชายออกไปอย่างสงสัย  “จริงครับคุณแม่” "ไม่ใช่ว่าแกโกหกฉันเพราะไม่อยากแต่งงานหรอกนะ” คุณหญิงกาบแก้วถามอย่างรู้ทัน  “ผมจะไปโกหกคุณแม่ทำไมละครับ” ชายหนุ่มตอบกลับออกไปอย่างตกใจเพราะไม่คิดว่ามารดาจะจับโกหกเขาได้  “ถ้าผมโกหกคุณแม่แล้วผมจะได้อะไรละครับ เอาไว้ว่างๆ ผมจะพาเมียผมมากราบคุณแม่ ว่าแต่คุณแม่จะรับเมียผมคนนี้ได้หรือเปล่า” คิมหันต์ถามกลับอีกครั้งเมื่อสังเกตอาการของมารดา “ถ้าอย่างนั้นแกพาเมียแกมาให้ฉันดูหน่อย ฉันจะได้รู้ว่าแกไม่ได้โกหก”  คุณหญิงกาบแก้วพูดออกมาหลังจากนั่งคิดอยู่นาน ถ้าลูกชายท่านมีภรรยาแล้วจริงๆ ก็ดี ท่านจะได้ไม่ต้องเหนื่อยใจในตัวลูกชายคนเล็กคนนี้ แต่ถ้าไม่มีท่านก็จะจัดการให้ลูกชายคนเล็กเป็นฝั่งเป็นฝาเสียที  “เอาเป็นว่าถ้าแกมีเมียแล้ว แกก็พามาให้ฉันเจอก็แล้วกัน แล้วเมื่อไรแกจะพาเมียแกมาให้ฉันรู้จัก วันพรุ่งนี้เลยก็แล้วกัน”  “อะไรนะครับคุณแม่” “แกก็ได้ยินแล้วนิ” “พรุ่งนี้หรือครับ...ผมต้องโทร ถามเขาก่อนว่าว่างหรือเปล่า และอีกอย่างเมียผมเขาไม่ได้อยู่ในกรุงเทพนะครับคุณแม่”  “แล้วเมียแกเขาอยู่ที่ไหน....ให้เขานั่งเครื่องขึ้นมากรุงเทพก็ได้ ฉันให้เวลาแกอาทิตย์หนึ่ง แกต้องพาเมียแกมาให้ฉันรู้จักไม่อย่างนั้นแกก็ต้องแต่งงานกับหนูวิ ฉันพูดแค่นี้แกคงเข้าใจนะตาคิม” คุณหญิงกาบแก้วกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงแข็งๆ ใส่ลูกชาย พร้อมกับตะโกนเรียกสาวใช้  “วาด วาด แม่วาด!”  “ค่ะคุณท่าน”  “คุณคิงส์ กับคุณรอม กลับมาหรือยังวาด” คุณหญิงกาบแก้วถามคนใช้ถึงลูกชายอีกสองคนของท่าน วันนี้ท่านยังไม่เห็นเวคินทร์และรอมเลย  “ยังไม่มีใครกลับมาเลยค่ะคุณท่าน วาดเห็นแต่คุณคิมเธอเดินอารมณ์เสียขึ้นไปบนห้องเมื่อกี้นะคะ วาดเรียกคุณคิมเธอก็ไม่ตอบนะคะ”  “อาทิตย์หน้าคุณคิมของวาดจะพาเมียมาหาฉัน....เขาบอกฉันว่าเขามีเมียแล้วอยู่ต่างจังหวัด” คุณหญิงกาบแก้วพูดออกมาเมื่อสาวใช้ทำหน้างงสงสัย  “อะไรนะคะคุณท่าน! คุณคิมมีภรรยา” แม่บ้านใหญ่บ่นพึมพำออกไปอย่างตกใจในคำตอบที่ได้รับจากคุณหญิงกาบแก้ว  “ใช่!”  “แล้วเรื่องที่คุณท่านจะให้คุณคิมเธอแต่งงานล่ะคะ คุณคิมเธอว่าอย่างไรค่ะ” หลังจากหายตกใจแม่บ้านใหญ่ก็ตัดสินใจถามผู้เป็นนาย  “เพราะว่าฉันจะให้มันแต่งงานไงวาด ตาคิมเลยมาบอกฉันว่ามันมีเมียอยู่แล้ว แต่ยังไม่พร้อมพามาให้ฉันรู้จัก แม่วาดคิดว่าไง”  “วาดว่าเราน่าจะคอยดูเหตุการณ์ไปก่อนนะคะคุณท่าน...ถ้าเกิดคุณคิมเธอมีภรรยาแล้ว คุณท่านจะทำอย่างไรคะ”  “ฉันยังไม่รู้เหมือนกันวาด ไว้ให้ฉันเจอเมียตาคิมก่อนแล้วค่อยว่ากัน เพราะฉันไม่รู้ว่าเมียของตาคิมนิสัยใช้ได้หรือเปล่า มีการศึกษามากน้อยแค่ไหน”  “แล้วถ้ามีการศึกษาแต่ฐานะไม่ดีล่ะคะ คุณท่านจะว่าไง” “ฉันยังไม่รู้เลยวาด เอาไว้ตาคิมพาเมียมันมาหาฉันก่อน แล้วค่อยว่ากันอีกที”  “อ้อ วันนี้ไม่ต้องทำอาหารเผื่อฉันนะแม่วาด...ฉันจะออกไปหาคุณหญิงมณีหน่อย”  “ค่ะคุณท่าน งั้นวาดไปบอกเด็กในครัวก่อนนะคะ” “ไปเถอะ เดี๋ยวฉันก็จะออกไปแล้วเหมือนกัน!บอกนายชอบด้วยว่าให้เอารถมาจอดรอเลย เพราะฉันจะออกไปเลย” “ค่ะคุณท่าน” วาดตอบพร้อมกับเดินออกไปตามคำสั่งของคุณหญิงกาบแก้ว ///////////// ร้านอาหารชื่อดังแห่งหนึ่ง..... “ฉันจะทำไงดีวะ” คิมหันต์ถามเพื่อนรักด้วยน้ำเสียงเครียดๆ “แล้วฉันจะไปรู้หรือไงวะไอ้คิม” “ทำไมแกทำอะไรไม่ปรึกษากันก่อนวะ”  ประวิชต่อว่าเพื่อนรักออกไปอย่างไม่รู้จะช่วยเพื่อนแก้ปัญหาอย่างไรดี เรื่องแต่งงานเป็นเรื่องที่ใหญ่ทีเดียว หากมารดาของคิมหันต์สั่งให้แต่งงาน ยังไงคิมหันต์ก็ต้องแต่งอยู่ดี “ก็ฉันไม่ทันคิดนี่หว่า จู่ๆ คุณแม่ก็มาพูดแบบนี้ จะให้ฉันแต่งงานกับใครก็ไม่รู้ ถ้าเป็นแก...แกจะทำยังไงว่าไงไอ้วิช” “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน” “แล้วอย่างนี้แกจะทำยังไงวะไอ้คิม” “ฉันยังคิดไม่ออก” “อย่าพูดมากฉันเครียดว่ะ ชนแก้ว แกไม่ต้องพูดมาก” คิมหันต์พูดจบพร้อมกับยกแก้วเหล้าชนกับเพื่อนรัก...เขาจะทำอย่างไรต่อไปดียิ่งคิดยิ่งปวดหัว “ฉันว่าแกพอเถอะ ดื่มมากไปมันไม่ดีนะโว้ย” “แกไม่ต้องมายุ่งน่าไอ้วิช แกไม่เจอแบบฉัน แกไม่มีวันเข้าใจหรอกโว้ย” คิมหันต์เริ่มโวยวายเสียงดัง “ไอ้บ้าแกจะโวยวายทำไม ฉันว่าเรากลับบ้านกันดีกว่าอีกอย่างนี่ก็ดึกแล้ว แกขับรถกลับบ้านรอดไหมวะ” “รอดสิวะแกไม่ต้องห่วงฉันหรอก ฉันขับรถไหวอยู่แล้ว แกจะไม่ไปดื่มต่อกับฉันหรือไง” คิมหันต์ถามเพื่อนรักออกไปหลังจากเขาออกจากร้านอาหาร “ไม่ล่ะ พรุ่งนี้ฉันต้องทำงานอีก ฉันว่าแกก็กลับบ้านเถอะวะ” ประวิชตอบเพื่อนรักออกไปอย่างเป็นห่วงเพราะเขารู้ดีว่าเพื่อนรักก็เมามากแล้วเหมือนกัน. “แกกลับไปเถอะ ไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอกไอ้วิช เดี๋ยวฉันกลับเองได้ แค่นี้สบายมาก” แล้วคิมหันต์ก็เดินไปเปิดประตูรถขึ้นปิดประตูดังปัง โดยไม่ได้สนใจสายตาเป็นห่วงของประวิช “เฮ้ย!” “ไอ้วิชเจอกันพรุ่งนี้นะโว้ย” คิมหันต์ลดกระจกรถคันหรูตะโกนบอกเพื่อนรักอีกครั้ง ก่อนจะขับออกมาจากร้านอาหารชื่อดัง “เออ!”   “แล้วพรุ่งนี้เจอกัน”  /////////// ...โปรดติดตามตอนต่อไป...