“อ่าส์!” พี่ฟาโรห์ครางอีกครั้งแล้วก็ดึงฉันเข้าไปกอด ตอนนี้ร่างกายของเราสองคนเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อจากการทำกิจกรรมในร่ม
เหงื่อออกเยอะกว่าตอนที่ฉันวิ่งอยู่บนลู่วิ่งเป็นชั่วโมงซะอีกค่ะ เซ็กส์มันเรียกเหงื่อดี้ขนาดนี้เลยเหรอ
พี่ฟาโรห์กอดฉันแน่น เขายังเกร็งกระตุกร่างกายฉันเองก็สัมผัสได้ถึงน้ำอุ่นๆ ที่ฉีดพ่นเข้ามาในร่างกาย
...ฉันกับเขาลึกซึ้งกันชนิดที่ว่า ไม่มีอะไรป้องกันเลย
“พะ พี่ฟาร์คะ พริกกลัว” ฉันนึกขึ้นได้ก็เลยพูดออกมาเสียงสั่น ไม่ได้สั่นเพราะสะท้านแต่ตอนนี้เสียงสั่นเพราะความกังวล
“กลัวอะไรครับ” เขาลูบไล้ผิวฉันไปมาแล้วถามกลับเสียงแหบพร่าเหมือนเดิม
“เรา...ไม่ได้ป้องกันค่ะ” เมื่อเช้าแล้วก็ตอนนี้ สองครั้งแล้วที่เขาปลดปล่อยในตัวฉัน ฉันกลัวจนใจมันหล่นวูบลงไปเลยค่ะ
“กินยาทัน เดี๋ยวพี่จัดการให้ ไม่ต้องกลัวนะ” เขาเลิกเสียงพร่าแล้วก็ปลอบฉัน พูดจบก็จูบหน้าผากฉันเบาๆ
“พริก...จะไม่ท้องใช่ไหมคะ”
