“พริกหวาน~”
“...คะ”
“ที่พี่บอกว่าจะแก้ตัวบนเตียงนุ่มๆ พี่ขอตรงนี้อีกรอบก่อนนะที่รัก”
“อื้อ~ พี่ฟาร์คะมันเวลางาน อายคนอื่นค่ะ”
“ไม่ครับ ไม่มีใครกล้าเข้ามา พี่เอาเราทั้งวันก็ไม่มีใครเข้ามากวนหรอก”
ผมพูดจบก็ก้มลงปิดปากที่จะเอ่ยคำพูดออกมาเพื่อห้ามผมอีก ทั้งที่ท่าทางของเธอเองก็แสดงออกชัดเจนว่ามีอารมณ์ไม่ต่างจากผม แต่พริกหวานก็ยังจะห้าม
ห้ามผมเรื่องแบบนี้ทั้งที่ตัวเองน่ากินไปทั้งตัว เธอคิดได้ยังไงกัน
ผมจูบเธออย่างที่ชอบจูบ ต่อให้ดึงเธอมาจูบบ่อยมากแค่ไหนผมก็ไม่เคยเบื่อ พริกหวานคนนี้มีจูบที่หวานและเผ็ดสมชื่อจริงๆ
“พี่ฟาร์ อือ~” เสียงของพริกหวานที่เรียกชื่อผมแต่ละครั้งทำให้ผมอยากฟังซ้ำๆ บ่อยๆ ฟังตลอดเวลาเลยก็ยังได้เพราะเสียงของเธอเป็นเสียงที่เพราะที่สุดในความรู้สึกของผม
“ครับ~” ผมขานรับแล้วไซร้จมูกกับปากไปตามลำคอของเธอ ตัวเธอหอมมากและมันก็ทำให้ผมหลงไหลอยากดึงเธอมากอดตลอดเวลา
“อื้อ~ ต้องทำ
