คลุมถุง(พุ่ง)ชน(หัวใจ)

วันแรกก็เจอเลย(จบ)

ภาพมันแปลกตานะ แต่ก็ดีใจแทนมังกร จะได้มีครอบครัวที่สมบูรณ์เสียที บอกความจริงเขาไปเถอะช้อง

บอกความจริงอะไรของแม่ช้องนางยังสับสนกับคำพูดทิ้งท้ายของแม่ก่อนจะพามังกรกลับไปบ้านสวน

แต่ภาพนายมังกรเล่นฟุตบอลกับผู้ชายตัวโตๆ ก็แปลกตาจริง เพราะปกติเจ้าตัวเล็กจะเล่นกับหล่อนและช่อม่วงหรือไม่ก็เด็กๆ ที่มาเรียนมวยไทยเท่านั้น ในเมื่อบ้านนี้อัตคัดผู้ชายนัก หลานชายตัวน้อยก็ต้องเล่นซนกับป้าๆ แทน

“พ่อเด็กรู้ไหมว่ามีลูกน่ารักขนาดนี้”

คำถามที่ดังผ่าความเงียบทำให้ตกใจแต่ไม่เท่าเนื้อความที่สื่อสาร

“อุ๊ย! แม่ร่วง!” หล่อนหันไปค้อน แล้วถามกลับ “นายว่าอะไรนะ”

พระแสงนั่งลงข้างๆ ก่อนหยิบขวดน้ำขึ้นมาซดอึกๆ ดับกระหาย ก่อนพูด “พ่อมังกรเป็นใคร เขารู้ไหมว่าลูกโตขนาดนี้แล้ว”

“ไม่รู้สิ อาจจะรู้แต่ไม่สนใจ ก็มันไม่สนใจแต่แรกแล้วนี่”

“ไม่ใช่ไม่ใส่ใจ แค่ไม่รู้หรือไม่แน่ใจ หรือเปล่า”

ช้องนางจ้องหน้าคนพูดเหมือนเขาลังเลในน้ำคำของตนเอง เมื่อพูดออกมาแล้วจึงหลุบตาหนี หล่อนจึงเปลี่ยนเรื่องพูด

“เหงื่อซกเลย กลับไปอาบน้ำที่บ้านเถอะ”

“แล้วคุณไม่คิดจะบอกให้พ่อมังกรรู้หรือไง พ่อลูกควรได้รู้จักกันนะ”

“ไปอาบน้ำเถอะ”

“ช้องนาง! ตอบคำถามสิ”

“มันไม่เกี่ยวกับนายไม่ต้องรู้ ไม่ต้องสนใจได้ไหม” ช้องนางเดินหนี คงเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ทำแบบนี้ แต่เขายังตามมาดักหน้า พอหล่อนเดินเลี่ยงเขาก็จับข้อศอกไว้ช้องนางได้ทีจึงซวนร่างไปซบอก พระแสงคิดว่าตนดึงแรงทำให้ช้องนางล้มจึงกอดรัดเอาไว้เพื่อไม่ให้ล้มลงโดยหารู้ไม่ว่าเจ้าตัวกำลังลอบยิ้ม

“ทำอะไรกัน”เสียงตวาดดังขึ้น

สองคนรีบผละออกจากกัน หันขวับไปมองยายมาลัยที่ส่งเสียงข้ามมาแต่ไกลพร้อมเดินลัดมาทางท่าน้ำ

โอย โป้ง!ยายมาลัย!ทำไมชอบขัดจังหวะเสียจริง