3 เปรียบเทียบ
884 Words
“โอเค ทุกคนประจำตำแหน่งคิวของตัวเองนะคะ” เสียงผ้าแพรที่เป็นคนดูแลงานเอ่ยบอกหญิงสาวที่ตอบรับเข้าร่วมงานเดินแบบการกุศลด้วยแววตาพึงพอใจ ทว่าในตอนนั้น
“เดี๋ยวก่อนค่ะคุณแพร” เสียงน้ำหวานยกมือขึ้น ทำให้ทุกสายตาจ้องมองไปยังร่างสวย
“ทำไมน้องลลินถึงได้อยู่ในช่วงตรงกลางล่ะคะ”
“ค…คะ? อ๋อ ลินเป็นคนขอเองค่ะ” เจ้าของใบหน้าใสที่ถูกกล่าวถึงยิ้มหวานตอบ
“แบบนี้ ไม่ดีเลยนะคะ”
“คะ?”
“น้องลลินเป็นถึงลูกสาวนักการเมืองดังอย่างคุณพิเชษฐ์ แถมชื่อเสียงของวงศ์ตระกูลของทั้งพ่อทั้งแม่ก็ดีมาก ไหนจะการวางตัวที่ดีมาโดยตลอด น้องเป็นคนที่หลายคนให้ความสนใจแน่นอน น่าจะสลับกับคุณเทียริน่านะคะ เพราะในช่วงท้าย ควรเป็นคนที่หลายตระกูลรู้จักและเหมาะสมกว่า” คำพูดของน้ำหวานทำเอาเทียริน่าที่ได้ยินหันมองยังไฮโซสาวทันที เพราะถึงจะไม่ได้พูดออกมาอย่างชัดเจน แต่ก็รับรู้ได้ถึงสิ่งที่อีกคนพยายามสื่อ
“เอ่อ แบบนั้นคงไม่ดีหรอกค่ะพี่น้ำหวาน ลินไม่ได้เหมาะสมขนาดนั้น อีกอย่าง ลินไม่เคยเดินอะไรแบบนี้ด้วยค่ะ พี่เทียริน่าดีแล้วค่ะ ทั้งสูงแล้วก็สง่ากว่าลินมาก ๆ” เสียงหวานรีบแทรกตอบแทนด้วยรอยยิ้มจริงใจคิดตรงกับที่พูดออกไปทั้งหมด เพราะเทียริน่าสูงโปร่งกว่าเธอ แถมยังมีใบหน้าที่ชวนมองอีกต่างหาก
“ถ้างั้นก็ตามเดิมนะคะ” ผ้าแพรสรุปพลางหันมองน้องคนสนิทที่ยังคงยิ้มสดใสไม่อยากให้บรรยากาศมันอึดอัด ซึ่งหลังจากที่ทุกอย่างสรุปตามเดิม ทุกคนก็ต่างซ้อมเดินกัน ลลินนั้นสดใสยิ่งกว่าอะไร ทำให้หลายคนต่างจ้องมองยังร่างเล็กด้วยแววตาเอ็นดู ผิดกับหญิงสาวที่ถูกคัดค้านก่อนหน้า เทียริน่ารู้สึกหน้าชาอยู่ไม่น้อยกับคำพูดคัดค้านจากน้ำหวานที่จงใจดูถูกเธอต่อหน้าผู้คนมากมาย กระทั่ง…
“เดี๋ยวพักสิบนาทีก่อนนะคะ หลังจากนั้นมาซ้อมอีกหน่อยก็พอแล้วค่ะ” เสียงผ้าแพรเอ่ยบอกสาวไฮโซจากตระกูลดังที่ต่างยืนอยู่บนเวทีขึ้น ทำให้ทุกคนต่างพากันเดินลงจากเวทีกันไป
@ห้องน้ำหญิง
“หมั่นไส้อะไรนาง” เสียงไฮโซคนหนึ่งเอ่ยถามน้ำหวานที่กำลังล้างมืออยู่
“ใคร” หญิงสาวถามพลางส่องกระจกยกยิ้มมุมปาก
“เทียริน่า”
“หึ ทำตัวสูงส่งนัก”
“นางทำไม”
“ฉันอุตส่าห์ทำตัวเป็นมิตรไปทักทายด้วย แต่นางเมินฉัน”
“จริงเหรอ”
“อืม สงสัยจะคิดว่าอยู่ในระดับเดียวกับพวกเราแล้ว ตระกูลก็ไม่ได้ดังอะไรเลย แค่อยู่ ๆ เพิ่งมามีชื่อเสียงในสังคม เพราะธุรกิจขายเพชร”
“ว่าไม่ได้ นางรวยอยู่นะ เห็นซื้อกระเป๋าทีเป็นล้าน แบรนด์เนมทั้งตัว”
“ก็ต้องชุบตัวหน่อยสิ ตอนนี้ได้เข้ามามีหน้ามีตาแล้ว” น้ำหวานเอ่ยบอกด้วยประโยคที่บ่งบอกได้ถึงความหมั่นไส้ในตัวของหญิงสาวที่เพิ่งเจอในวันนี้ พลางไม่วาย
“คนรวยจริง มาจากตระกูลใหญ่จริง ยังไม่เห็นอวด”
“ใคร? น้องลลินน่ะเหรอ”
“อืม”
“แต่อันนี้ก็จริง ตั้งแต่เจอน้องเขามา ไม่เคยเห็นใส่ของแบรนด์เนมเลยสักชิ้น แถมยังนิสัยดีสุด ๆ”
“จริง แต่ก็นะ คนเขาเกิดมาก็เพียบพร้อมมาเลยอะ ไม่เหมือนอีพวกพยายาม…” ยังไม่ทันที่น้ำหวานจะพูดจบ
แอดด…
เสียงประตูห้องน้ำที่ปิดอยู่ภายในเปิดออกพร้อมกับร่างสวยของเทียริน่าที่เดินออกไป ไฮโซสาวอีกคนที่ยืนอยู่จึงชะงักเบิกตากว้างขึ้นด้วยความตกใจ ขณะที่น้ำหวานเองก็หลุบตาตกใจอยู่ชั่วครู่ แต่แล้วก็แปรเปลี่ยนเป็นนิ่งเรียบจ้องมองยังคนที่ยืนอยู่ไม่ไกลนิ่ง
“หึ พยายามแค่ไหน…”
“…ก็เทียบไม่ติดอยู่ดี คนเกิดมาเป็นเพชรแท้กับเพชรผสม มันต่างกัน” พูดจบ น้ำหวานก็แสยะยิ้มมองเทียริน่าด้วยแววตาดูถูกก่อนจะสาวเท้าเดินออกจากห้องน้ำไป โดยมีเพื่อนของเธอเดินตามไปด้วย ซึ่งในตอนนั้นเอง
“ ^^” เจ้าของใบหน้าเรียวใสที่ไม่รู้เรื่องอะไรเดินยิ้มหวานเข้ามาเจอเทียริน่ายืนอยู่พอดี ลลินส่งยิ้มให้รุ่นพี่สาวตามประสา ก่อนจะเปิดประตูเดินเข้าห้องน้ำตามปกติ
ปึง
ทันทีที่ประตูห้องน้ำภายในปิดลง เทียริน่าก็ยืนนิ่งกำมือแน่นด้วยความโกรธไม่พอใจที่มี…เธอจ้องมองไปยังทางที่น้ำหวานเพิ่งเดินออกไปพลางสลับหันมองกลับยังห้องน้ำที่มีร่างเล็กเข้าอยู่นิ่ง ความไม่พอใจเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความหมั่นไส้บอกไม่ถูกแทรกเข้ามา
อีกด้าน
@บ้านโจชัว
เสียงสองเท้าหนักของร่างสูงลูกเสี้ยวเบลเยียมสูงกว่าร้อยแปดสิบเจ็ดเซนติเมตรเดินตรงเข้าไปยังภายในบ้านหลังใหญ่ด้วยสีหน้าเรียบนิ่งปกติของตัวเอง
“โจชัว มาแล้วเหรอลูก” พร้อมกับเสียงหวานดีใจของหญิงวัยกลางคนใบหน้าที่สวยสง่ายืนรอลูกชายกลับบ้านด้วยใบหน้ายิ้มมีความสุข
- Writer
