BAD FRIEND 10

764 Words

วันต่อมา.. 11.00 “อือ..แม่ง! ทำไมปวดหัวแบบนี้วะ” เสือตื่นขึ้นมาด้วยอาการมึนหัว เขาบิดกายไปมา อย่างเมื่อยล้าในสภาพร่างกายเปลือยเปล่า พลางมองไปข้างตัวก็ไม่พบร่างบาง ซึ่งทำให้เขาหงุดหงิดขึ้นมาทันที “ซิน..ซิน!” เสือรีบลุกขึ้นจากเตียง เดินโซซัดโซเซคว้าผ้าขนหนูมาพันรอบเอวสอบ รีบเดินออกมาจากห้องนอน แต่เขาก็ไม่เจอหญิงสาว ชายหนุ่มเดินวนไปวนมาอยู่หลายครั้ง ด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว หยิบรีโมททีวีมาคว้าทิ้งอย่างไม่ใยดี เพล้ง!! รีโมทแตกกระจายออกเป็นเสี่ยงๆ “โธ่เว้ย! แม่งไปไหนเสือกไม่บอก มึงมันไม่เคยจำเลยสินะ” เสือหายใจอย่างแรง อารมณ์เขาตอนนี้ สามารถฆ่าคนได้เลยด้วยซ้ำ ก่อนพาตัวเองเดินไปเข้าห้องน้ำ เพื่อชำระล้างร่างกายลดอารมณ์คุกรุ่นของเขาตอนนี้ ครึ่งชั่วโมงต่อมา.. เสือเดินเข้าไปในห้องครัว เขาต้องชะงักฝีเท้าลง คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเป็นปม มองโพสอิทที่แปะอยู่หน้าตู้เย็น ‘เราออกไปข้างนอกนะเสือ ข้ามต้มอยู่ในตู้เย็นจะกินตอนไหนก็อุ่นเอานะ’ ซิน.. “หึ..” เสือถึงกับยกยิ้มมุมปากขึ้นมาเล็กน้อย อย่างน้อยซินก็ยังให้ความสำคัญกับเขา เพราะสิ่งที่เขาทำกับเธอเมื่อคืนนั้น เขารู้ดีว่าเธอนั้นไม่เต็มใจ เมื่อคืนเธอเอาแต่นอนร้องไห้ตอนที่เขากำลังมีความสุขบนร่างกายของเธอ Line! Line! เสียงการแจ้งเตือนไลน์ดังขึ้น “หึ..” เสือยกมือถือขึ้นมากดดู เสียงสบถดังขึ้น รอยยิ้มร้ายยกเหยียดขึ้นมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ หลังจากนั้นก็เข้าไปหยิบกระเป๋าสตางค์และกุญแจรถ เดินออกไปจากห้องทันที.. อีกด้านหนึ่ง Nomnom cafe’ หลังจากที่ซินออกจากคอนโดมาตั้งแต่เช้า เธอก็มานั่งรอนอท อยู่ที่ร้านนมข้างมหาวิยาลัย วันนี้เธอเลือกแต่งตัวแบบมิดชิด เสื้อแขนยาว และกางเกงขายาว เพราะเธอเองไม่อยากเป็นจุดสนใจของใครสักเท่าไหร่.. ..เพราะถ้าใครได้เห็นร่องรอยตามร่างกายของเธอตอนนี้ ก็คงคิดว่าโดนรุมทำร้ายมาแน่นอน ใบหน้าข้างซ้ายที่บวมซ้ำก็ต้องใช้รองพื้นทาปกปิดเอาไว้ ถึงจะไม่ได้ลดอาการบวม แต่ก็ยังช่วยปกปิดของการช้ำที่มันขึ้นสีจนน่ากลัว ระหว่างรอซินหยิบมือถือ มานั่งเล่นระหว่างเวลารอเพื่อนชาย -i********:- - QQ11 : อ่อนชิบหายย #Zopub?@S **เมื่อวาน FAIFAI : ? #Zopub ? **เมื่อวาน FAIFAI : รออยู่นะ ? **เมื่อ 20นาทีที่แล้ว “..."!!? ดวงตาใสจดจ้องมองภาพหน้าจอในมือถืออย่างไม่มีคำพูดใดๆ ก่อนเสียงด้านหน้าร้านจะดังขึ้น กรุ้ง กริ้ง~~ เสียงประตูทางเข้าดังขึ้น ทำให้ซินหลุดจากภวังค์และหันไปมองก็พบว่าเป็นนอทที่เดินเข้ามา “มานานยัง?” นอทเอ่ยถามขึ้นทันที “ก็สักพักแล้วอะ นอทกินอะไรก่อนไหม?” “แล้วแต่เธอเลย..” “นอทจะเอาอะไรดีละ.. เราจะได้สั่งให้” “แล้วแต่เธอ..” นอทตอบกลับอีกครั้ง “เฮ้!! พูดเป็นคำเดียวหรือไงกัน?” ซินชักหน้ามุ่ยใส่นอท แล้วเอ่ยออกไป เพราะเหมือนชายหนุ่มกำลังพูดจากวนประสาทเธออยู่ แต่จริงๆ แล้วเธอรู้ ว่ามันคือนิสัยของเขาตั้งหากละ! พูดน้อย! หน้านิ่งเป็นที่สุด! เหอะ! นี่เธอเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกับเขาได้ยังไงกัน คิดแล้วก็ตลกดี.. “ก็วันนี้ฉันตามใจเธอ.. อยากสั่งอะไรก็สั่งฉันกินได้” “โอเค! ก็ได้ค่าาา~~คุณนอท” ซินพูดแนวประชด ฉีกยิ้มกว้างใส่นอททันที แต่ในใจเธอก็เก็บความสงสัยไว้ว่าทำไมนอทถึงได้ตามใจและดูใส่ใจเธอถึงขนาดนี้ “หึ” นอทถึงกับสบถขำขึ้น เมื่อเห็นซินดูมีความสุข แต่ใครจะรู้ว่าเขารู้ทุกอย่าง และก็ดูออกว่าตอนนี้เธอนั้นกำลังอ่อนแอ เสื้อผ้าที่เธอใส่ รองพื้นที่เธอโบกมาหนาผิดกว่าปกติเพื่อปกปิดเขาได้? หึ! ไม่ได้เลยสักนิด..แต่เขาก็เลือกที่จะไม่พูดหรือถามเพราะกลัวซินจะไม่สบายใจ วันนี้เขาอยากทำให้ซินมีความสุขและลืมเรื่องที่เธอนั้นกำลังทุกข์อยู่ แค่วันนี้วันเดียวเท่านั้น...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more