พันธะหัวใจในเพลิงทราย EP.04 เขาหรือเธอที่เปลี่ยนไป (3)
1351 Words
ไม่ถึงสองชั่วโมงอัสมานก็พาอวีน่ากลับมาถึงคฤหาสน์อัมฟาล มือหนาดึงร่างเพรียวบางติดมือมาโดยไม่สนใจว่าเจ้าของร่างเจ็บหรือไม่ สิ่งเดียวที่เขาอยากทำตอนนี้ก็คือพาเธอกลับขึ้นไปที่ห้องนอนของเขา เพราะนั่นคือสถานที่ที่เธอจะต้องอยู่
อวีน่าเดินตามร่างสูงไปอย่างทุลักทุเล เพราะการเปลี่ยนไปในครั้งนี้ของเขาเธอปรับตัวไม่ทัน ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ระหว่างเธอและเขาต่างก็ไม่เคยพูดดีกันครั้ง เวลางานเธอก็ทำตามหน้าที่ หลังจากเลิกงานทุกอย่างก็จบ แต่ทำไมคราวนี้ทุกอย่างมันแปลกไป ผู้ชายคนนี้ดูน่ากลัว จนเธอไม่อยากเข้าใกล้ หลังจากกลับมาจากเมืองไทย เธอรู้ดีว่าอัสมานเปลี่ยนไปและมันไม่ใช่เรื่องดีสำหรับเธอ เท้าเล็กกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามร่างสูงที่ฉุดกระชากลากถูเธอขึ้นบันได อวีน่าเริ่มกลัวกับอาการไม่ปกติของเขา
“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะคุณอัสมาน ปล่อย”
“หุบปาก!”
“ปล่อย อย่ามาทำแบบนี้กับฉันนะ”
“เงียบ! แล้วเดินตามมาเงียบๆ อย่าให้ฉันหมดความอดทนนะอวีน่า”
“หมดความอดทนบ้าบออะไรของคุณ ฉันว่าคุณเลิกวุ่นวายกับฉันเสียที ทำเหมือนที่เคยทำนั่นแหละ ต่างคนต่างอยู่ จะมาวุ่นวายกับฉันอีกทำไม”
คนถูกลากร้องแหว เมื่ออัสมานเริ่มออกแรงบีบต้นแขนของเธอ แต่เขาไม่ยอมหยุด ชายหนุ่มยังคงออกแรงลากเธอขึ้นบันได โดยไม่ได้สนใจอาการไม่พอใจจากเธอสักนิด นี่เขาเป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีก หรือว่าสติเริ่มแตก จนควบคุมตัวเองไม่ได้ อวีน่าถามตัวเองในใจ
“ฉันบอกให้หุบปากไงอวีน่า อยากมีปัญหากับฉันใช่ไหม ถึงได้แหกปากไม่หยุดแบบนี้”
“ฉันไม่อยากมีปัญหากับคุณหรอก คุณต่างหากที่เป็นคนมีปัญหา แล้วเมื่อไหร่จะเลิกจับฉันเสียที ฉันถามคุณจริงๆ เถอะ เป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีกถึงได้มาหาเรื่องฉัน”
“หุบปากซะที อวีน่า!” อัสมานตวาดเสียงเข้ม แล้วชะงักเท้าที่กำลังก้าวขึ้นไปบันไดขั้นสุดท้าย สายตาคู่เรียวก้มลงมามองร่างเพรียวบางที่อยู่ตรงหน้าอย่างพยายามระงับอารมณ์ นี่ยังไม่รู้ตัวเองอีกหรือว่าเป็นต้นเหตุให้เขาอารมณ์ไม่ดีมาทั้งวัน หรือจะต้องให้เขาแจกแจงรายละเอียดถึงความผิดทั้งหมดของเธอ
“ฉันไม่หยุด! นี่มันมากเกินไปแล้วนะคุณอัสมาน”
“มันไม่มากไปหรอกอวีน่า ต่อไปนี้ห้ามเธอไปไหนโดยไม่มีฉัน แล้วก็เลิกติดต่อกับผู้ชายคนนั้นด้วย เพราะนี่คือคำสั่ง แล้วฉันหวังว่าเธอควรปฏิบัติตาม”
“ฉันไม่ยอม! ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับคุณเสียหน่อย ดังนั้นอย่ามาสั่งโน่นสั่งนี่เด็ดขาด”
“อยากให้ฉันเป็นอะไรกับเธอไหมล่ะอวีน่า เดี๋ยวฉันจะจัดให้”
“มะ...หมายความว่าไง” อวีน่าเงยหน้าขึ้นมาถามอย่างตะกุกตะกัก ยิ่งเห็นใบหน้าคมเริ่มฉายแววเครียด เธอก็ยิ่งกลัว หวังว่าเขาคงไม่ได้คิดที่จะทำอะไรเธอหรอกนะ
“เดี๋ยวก็รู้ มานี่เลย” อัสมานก็ตัดสินใจก้มลงมาช้อนร่างเพรียวบางขึ้นพาดบ่า แล้วเดินตรงไปยังห้องนอนของตัวเอง โดยไม่สนใจเสียงร้องโวยวายแหลมๆ ของอวีน่า สิ่งที่เดียวที่เขาคิดตอนนี้ก็คือพาคนบนบ่าเข้าไปในห้องนอนเท่านั้น
“ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ คุณมันบ้าไปแล้ว ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้เลยนะคุณอัสมาน” อวีน่าร้องโวยวายเสียงดังลั่น เมื่อรู้ว่าจุดหมายที่เขาไปมันคือที่ไหน สองมือบางเริ่มลงไม้ลงมือกับแผ่นหลังกว้างอย่างไม่กลัวว่าอีกฝ่ายจะโยนเธอลงมากองกับพื้น หากให้เธอเลือกระหว่างนอนกองอยู่บนพื้นกับเข้าไปในห้องนอนของเขา เธอขอนอนกองอยู่กับพื้นมากกว่า “คนบ้า ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ ปล่อยสิ!”
“ฉันเจ็บนะวีน่า เลิกทุบหลังฉันได้แล้ว” อัสมานตวาดเสียงเข้ม
“คุณก็ปล่อยฉันลงสิ มาจับฉันไว้ทำไม?”
“ถึงห้องเมื่อไหร่แล้วฉันจะปล่อยเธอเอง”
อัสมานเดินตรงมาถึงประตูห้อง วางอวีน่าลงมาแต่ก็ยังดึงเอวคอดกิ่วเข้ามาแนบกาย จากนั้นก็ยืนมือไปเปิดก่อนผลักร่างเพรียวบางเข้าไปในห้องและก็ปิดประตูลงอย่างรวดเร็ว โดยไม่สนใจสายตาวาวโรจน์คู่หวานที่จ้องมองมาทางเขาอย่างไม่พอใจ
“ปล่อยฉันออกไปเดี๋ยวนี้นะคุณอัสมาน”
“อย่ามาสั่งฉัน!”
“แล้วคุณล่ะมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน”
“ฉันกำลังจะแสดงให้เธอรู้อยู่นี่ไงว่า...ฉันมีสิทธิ์อะไรสั่งเธอ...อวีน่า!”
ในเมื่ออยากให้เขาพิสูจน์นัก เดี๋ยวเขาจัดการให้ดูตอนนี้เลยก็แล้วกัน ต่อไปจะได้ไม่ต้องถามเขาอีกว่ามีสิทธิ์อะไรที่จะสั่ง ร่างสูงก้าวเท้าไปข้างหน้าทีละก้าว เมื่อเห็นอาการตื่นตระหนกจากดวงตาคู่หวาน แต่เขาไม่ใส่ใจ เพราะสิ่งที่เขาต้องการก็คือร่างเพรียวบางตรงหน้ามากกว่า
“อย่าเข้ามานะ ถอยออกไปเดี๋ยวนี้นะคุณอัสมาน”
คนเสียงหวานเริ่มสั่น เมื่อเห็นร่างสูงเดินเข้ามาหาเธออย่างไม่ลดละ ไม่ว่าเธอจะถอยไปทางไหน เขาก็จะเดินเข้ามาหาเธอทุกขณะ แล้วอวีน่าก็ต้องตกใจสะดุ้ง เมื่อเธอถอยหลังไปจนติดฝาผนัง เพียงไม่กี่ก้าวชายหนุ่มก็ถึงตัวเธอ สองแขนแกร่งยื่นขึ้นมาแล้วผ่านหน้าเธอไปค้ำฝาผนังอย่างรวดเร็ว
“หนีอีกสิ อวีน่า” อัสมานเอ่ยอย่างผู้ชนะ ในเมื่อตอนนี้ร่างอวีน่าอยู่ในอ้อมแขนของเขาแล้ว เรื่องอะไรที่เขาจะปล่อยให้ผู้หญิงที่เขารักทิ้งเขาไปอีก เขาปล่อยผู้หญิงคนนี้มานานเกินไปแล้ว ทิ้งความรักของตัวเองให้มันคาราคาซังมานับสิบปี จากนี้ไปทุกอย่างจะเปลี่ยนไป เขาจะเริ่มต้นใหม่เสียที
จากนี้ไปเขาจะไม่ปล่อยให้อวีน่าหนีไปจากเขาได้อีก ไม่ว่าจะต้องทำอย่างไร เขาไม่ปล่อยให้หญิงสาวรอดเงื้อมมือเขา ส่วนผู้ชายคนอื่นๆ ที่กำลังคิดแย่งผู้หญิงคนนี้ เขาต้องกำจัดและเขี่ยมันให้พ้นทาง แต่ถ้ายังไม่ยอมเลิกยุ่งกับอวีน่า เขาก็จะจัดการขั้นเด็ดขาดกับอวีน่าเสียที
อวีน่าเงยหน้าขึ้นมามองอัสมานอย่างไม่พอใจ จะให้เธอหนีได้อย่างไรในเมื่อเขาดักทางเธอเอาไว้แถมยังใช้แขนทั้งสองข้างกั้นเธอเอาไว้เสียที แค่นี้เธอก็หนีเขาไปไม่รอดแล้ว
“ทำไมไม่หนีอีกล่ะอวีน่า” ใบหน้างามเริ่มบึ้งอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเจอคำพูดแทงใจดำของเขา จะให้เธอหนีได้อย่างไร
เมื่อเห็นคนในอ้อมกอดเริ่มหนี ชายหนุ่มก็เปลี่ยนจากที่เอามือค้ำเอาไว้ที่ฝาผนังมากอดรัดเอวคอดกิ่วแทน พร้อมกับดึงร่างเพรียวเข้ามากอดเสียแน่น แล้วก้มลงมามองใบหน้างามที่เงยขึ้นมามองเขาด้วยสายตาอาฆาต มือบางยกขึ้นมาผลักแผงอกกว้างอย่างไม่พอใจ
“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ คนบ้า ปล่อย!”
“เรื่องอะไรฉันจะปล่อย ทำไมไม่หนีอีกล่ะ”
“ก็คุณจับฉันไว้ แล้วจะให้ฉันหนีไปได้ยังไง”
“ไม่ได้จับหรอกอวีน่า แต่ฉันกอดเธออยู่”
“ก็เหมือนกันนั่นแหละ”
“ฉันไม่อยากเถียงกับเธอแล้ว ต่อไปเธอต้องนอนห้องนี้กับฉัน”
อัสมานตัดบท เขาเองก็อยากพักผ่อนแล้วเหมือนกัน วันนี้เขาไปนั่งรอเธอมาเกือบห้าชั่วโมง แล้วดูสิกลับมาถึงคฤหาสน์ก็ต้องมายืนทะเลาะกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง
///////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- Writer
