พันธะหัวใจเพลิงทราย

อัสมานมองใบหน้างามที่ยังปั้นปึงกับคำพูดของเขา ถึงรู้เหตุผลที่หญิงสาวไม่ยอมขึ้นไปนอนบนเตียงก็เถอะ แต่ในเมื่อเขาต้องการให้นอน เธอก็ต้องนอน “ฉันอยากกลับไปนอนที่ห้อง” อวีน่าบอกความต้องการของเธอในที่สุด หญิงสาวได้แต่นึกสาปแช่งผู้ชายคนนี้ มีอย่างที่ไหนบังคับให้เธอขึ้นไปนอนร่วมเตียงด้วย อีกอย่างระหว่างเธอกับเขาก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน ให้นอนด้วยกันมันเป็นเรื่องที่ไม่เหมาะสมอย่างแรง “แต่ฉันจะให้เธอนอนที่นี่” “แต่ฉันไม่อยากนอน ทำไมคุณต้องบังคับฉันด้วย” หญิงสาวหันมาสบตามองอัสมานอย่างขุ่นเคือง “เรื่องของฉัน ปิดทีวีซะ แล้วก็ไปนอน” อัสมานสั่งเสียงห้าว แล้วยืนกอดอกมองอวีน่าอย่างรำคาญ หรือจะให้เขาจัดการอุ้มเธอขึ้นไปนอนกัน นับว่าเป็นความคิดที่ดีเหมือนกัน ถ้าเขาคิดที่จะอุ้มหญิงสาวไปนอน อวีน่าถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย สรุปว่าคืนนี้ทั้งคืนเธอต้องมานั่งฟังผู้ชายคนนี้บ่นโน่นบ่นนี่ไม่หยุดปาก แต่ละเรื่องที่ชายหนุ่มบ่นก็ไม่พ้นเรื่องของเธออีกนั่นแหละ ไม่รู้ว่าชาติที่แล้ว เธอไปทำกรรมอะไรกับเขาไว้นักหนา ชาตินี้ถึงต้องมารังควานเธอไม่หยุดหย่อน “ฉันนอนที่โซฟาได้ไหม” “ไม่ได้ ฉันสั่งให้ไปนอนบนเตียงกับฉัน ให้นอนเป็นเพื่อนฉันหน่อยไม่ได้หรือไง” หึ!... จะนอนโซฟา ไม่มีทาง คิดหรือว่าจะขัดคำสั่งของเขาได้ แค่จะให้นอนเป็นเพื่อนแค่นี้ถึงกับจะเป็นจะตาย กลัวว่าเขาจะทำมิดีมิร้ายอย่างนั้นหรือ? “จะบ้าเหรอ!” อวีน่าแหวเสียงเขียว อยากบ้าตายกับคำพูดไม่คิดของผู้ชายคนนี้จริงๆ คิดเรื่องไร้สาระแบบนี้ได้อย่างไร ทำไมไม่คิดถึงชื่อเสียงของเธอบ้าง ถ้ามีใครมาเห็นเข้าแล้วเธอไม่เสียหายหรอกหรือ คิดอะไรโง่ๆ ผู้ชายไม่มีหัวคิด หญิงสาวต่อว่าเขาอยู่ในใจ “ไม่ได้บ้า! จะเดินไปนอนเองหรือจะให้ฉันอุ้ม หนึ่ง – สอง – สะ…” อัสมานนับไม่ทันถึงสาม ร่างเพรียวบางก็เดินหน้าหงิก หน้างอไปยังเตียงนอนของเขาแล้ว “ไม่ต้อง! ฉันเดินไปเองได้” เมื่อเห็นว่าหญิงสาวนั่งลงบนเตียงแล้ว ชายหนุ่มจึงหันไปปิดทีวี ขณะสาวเท้าเดินกลับไปยังเตียงนอน ดวงตาคู่คมฉายแววพอใจลึกๆ แต่ใบหน้ายังคงเรียบเฉย ไม่บ่งบอกอาการใดๆ ให้อีกฝ่ายจับความในใจได้ “นอนสิ หรือจะให้ฉันกล่อมให้นอนด้วย” “คนงี่เง่า” อวีน่าพึมพำอย่างหัวเสีย ก่อนจะดึงหมอนข้างมากั้นกลาง พร้อมกับล้มตัวลงนอนอย่างแค้นใจ ที่ไม่สามารถทำอะไรอัสมานได้ ตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยนอนร่วมเตียงกับผู้ชายคนไหนเลย อ้อ...ไม่สิ เธอเคยนอนร่วมเตียงกับผู้ชายคนนี้แล้ว เมื่อครั้งยังเยาว์วัย “ฉันได้ยินนะวีน่า” อัสมานเริ่มโวยเมื่ออวีน่าต่อว่าเขา ชายหนุ่มนั่งลงบนเตียง ใบหน้าคมหันมามองร่างเพรียวบางที่นอนหันหลังให้กับเขาอย่างหัวเสีย ไม่เคยเลยสักครั้งที่เขาจะถูกผู้หญิงคนไหนปฎิเสธและรังเกียจเขาถึงเพียงนี้  อวีน่านอนนิ่ง ไม่สนใจว่าคนที่นั่งอยู่บนเตียงจะบ่นอะไร เพียงแค่เธอทำเป็นหลับ ไม่สนใจ เดี๋ยวชายหนุ่มก็หยุดไปเอง ยิ่งเถียงก็เหมือนยิ่งทะเลาะกันไปเปล่าๆ ทางที่ดี เธอควรหุบปากแล้วก็นอนหลับไปซะ ถ้าคนขี้บ่นเห็นว่าเธอหลับ เขาคงนอนไปเองในที่สุด อัสมานหน้าบึ้งหนักเข้าไปอีก เมื่ออวีน่านอนหันหลังไม่สนใจเขาเลยสักนิด ผู้หญิงคนนี้เห็นเขาเป็นอะไร ตอนสั่งให้มานอนก็ไม่ยอมมาบอกว่าไม่ง่วง แต่พอมาถึงเตียงก็นอนหันหลังให้เขา จะบอกราตรีสวัสดิ์เขาสักคำก็ไม่มี ชายหนุ่มล้มตัวลงนอนอย่างไม่พอใจ ใบหน้าคมหันมามองหญิงสาวที่นอนหันหลังให้อย่างขุ่นเคือง ฉับพลันมือหนาก็ดึงร่างเพรียวเข้ามานอนกอดอย่างรวดเร็ว โดยไม่สนใจเสียงหวีดร้องด้วยความตกใจของเจ้าของร่างแม้แต่นิดเดียว “กรี๊ด!” อวีน่าร้องเสียงหลง เมื่อถูกแรงดึงจากด้านหลังอย่างแรง แถมตอนนี้ใบหน้าของเธอก็ดันซุกอยู่ที่แผงอกเปลือยเปล่าของอัสมานอีกด้วย “นอนนิ่งๆ” น้ำเสียงเข้มสั่งอย่างเด็ดขาด “จะบ้าหรือไง ทำไมต้องดึงฉันมากอดด้วย” “ก็ฉันจะกอด มีอะไรไหม ถ้ายังเรื่องมาก โวยวายอยู่แบบนี้ ฉันจะทำอย่างอื่นด้วย คงไม่ต้องถามนะว่าทำอะไร ผู้ชายกับผู้หญิงอยู่ในห้องเดียวกัน แต่งตัวก็ไม่เรียบร้อย อย่าดิ้น อยากเจอดีใช่ไหม เอ้...หรืออยากออกกำลังกายกับฉันก่อนนอน” อัสมานก้มลงมามองคนในอ้อมกอดอย่างเอาเรื่อง “คุณมันร้ายกาจ” อวีน่าเอ่ยออกมาอย่างแค้นใจ แล้วรีบหลับตาลงอย่างรวดเร็ว เมื่อใบหน้าคมเริ่มก้มลงมาหาเธอ เรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้ เป็นเพราะยัยเพื่อนบ้า จอมวางแผนเพียงคนเดียวที่ทำให้เธอมาอยู่ในสภาพที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกแบบนี้ ‘แกมันบ้าที่สุดเลยรีน่า นี่ถ้าไม่เพราะแกพานายบัตเตอร์อะไรนั่นมาแนะนำให้ฉันรู้จัก เหตุการณ์แบบนี้ก็คงไม่เกิดขึ้นกับฉันหรอก’  เธอต่อว่าฟารีน่าอย่างเจ็บใจ “มันเรื่องของฉัน นอนได้แล้ว” อัสมานสั่งเสียงเข้ม แล้วหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า แขนแข็งแกร่งกอดกระชับร่างเพรียวบางเข้ามาจนแทบจะติดกับอกของเขา แม้จะมีแรงขัดขืนอยู่บ้าง แต่ก็คงไม่ครณามือของเขาที่จะทำให้คนในอ้อมกอดสิ้นฤทธิ์ ต้นขายาวยกขึ้นมาพาดลงบนต้นขาเรียวเพื่อพันธนาการร่างของเธอให้หยุดดิ้น สุดท้ายเขาก็ทำมันสำเร็จ อาการขัดขืนหยุดลง เหลือเพียงเสียงลมหายใจรวยรินที่กระจายอยู่บนอกแกร่งของเขา เห็นทีคนในอ้อมกอดคงหลับสนิทแล้ว เมื่อรู้ว่าเจ้าของร่างนุ่มนิ่มหลับแล้ว ชายหนุ่มก็เริ่มหลับตาลงบ้าง ไม่นานเขาก็เข้าสู่ห้วงนิทราไปอีกคน ////////// ...โปรดติดตามตอนต่อไป...