พันธะหัวใจในเพลิงทราย EP.07 เมื่อหัวใจยังไม่พบแสงสว่าง (1)
1369 Words
11 : 45 นาฬิกา
บรรยากาศภายในห้องโถงดูอึดอัดและอึมครึมอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เมื่อหนุ่มสาวคู่หนึ่งกำลังนั่งมองกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ยิ่งเห็นอีกฝ่ายนั่งหน้าระรื่น แต่อีกฝ่ายก็ชักสีหน้าขึ้นอย่างหัวเสีย แต่ไม่มีใครยอมเอ่ยปากพูดแม้แต่คำเดียว สิ่งเดียวที่เกิดขึ้นภายในห้องโถงคือเสียงถอนหายใจกับเสียงเปิดหนังสือเท่านั้น สายตาคู่คมกล้าเหลือบมองใบหน้างามอย่างสงบนิ่ง มันเกือบสองชั่วโมงแล้วที่เขานั่งอยู่ในห้องนี้
หญิงสาวที่นั่งหน้างออยู่ไม่ไกลนักกำลังนั่งเปิดหนังสือท่องเที่ยว และรู้ด้วยว่าเธอคงโกรธและเคืองเขาอยู่ ที่ไม่ยอมปล่อยให้หญิงสาวไปนอนห้องอื่น เขาเคยบอกแล้วคราวนี้เขาต้องเริ่มเดินหน้าเอาจริงเอาจังกับเรื่องความรักของเธอและเขาเสียที หลายปีที่เขาได้แต่อยู่นิ่งๆ ไม่เคยคิดอยากเข้าไปรื้นฟื้นความทรงจำเมื่อครั้งอดีต เพราะเขาไม่กล้าเดินเข้าไปหาผู้หญิงที่เขารักและเคยทำร้ายหัวใจของเธอมาก่อน
อีกทั้งหลายปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยเห็นหญิงสาวสนใจหรือคบกับผู้ชายคนไหนจริงจัง เขาคิดว่าหัวใจคงลืมเธอไปได้แล้ว เพราะมันไม่เจ็บปวดยามเห็นเธอสนิทกับคนอื่น แต่มาตอนนี้เขากลับรู้สึกเจ็บปวด เมื่อพบว่าผู้หญิงที่เขารักมากที่สุดในชีวิตกำลังให้ความสนใจผู้ชายคนอื่น
“ฉันอยากออกไปข้างนอก”
“...” อัสมานวางหนังสือพิมพ์แล้วมองอวีน่าด้วยอาการไม่สบอารมณ์
“แต่ฉันอยากให้เธออยู่บ้าน”
“แต่นี่มันวันพักผ่อนของฉันนะคะคุณอัสมาน”
“แล้วยังไงวีน่า วันพักผ่อนก็นอนเล่นอยู่ในบ้านไม่ได้หรือไง หรือว่าแอบนัดกับผู้ชายคนไหนเอาไว้อีก ฉันขอเตือนนะวีน่า เลิกคบให้หมด เพราะฉันไม่ชอบ”
“แต่นั่นมันเรื่องส่วนตัวของฉันนะคะ อีกอย่างฉันจะคบหรือไม่คบใครมันก็เป็นเรื่องส่วนตัวของฉัน เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันเสียหน่อย ทำไมฉันต้องเชื่อฟังคุณด้วย”
เรื่องอะไรที่เธอต้องไปยอมแพ้ แล้วปล่อยให้ชายหนุ่มชักจูง เธอโตแล้วมีมันสมอง ไม่ต้องให้ใครมาคอยแนะนำ เพราะหลายปีที่ผ่านมา เธอดูแลตัวเองได้ดีตลอด โดยไม่ต้องรับฟังความคิดเห็นจากใคร ขนาดพี่ชายเธอยังไม่ค่อยเข้ามาเจ้ากี้เจ้าการเรื่องส่วนตัวของเธอเลย
“เรื่องของเธอก็เหมือนเรื่องของฉัน ไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็ต้องบอกให้ฉันรู้เสมอ ถ้าอยากไปเที่ยวก็ขอให้บอก เพราะฉันจะเป็นคนพาเธอไปเอง”
“เหอะ!” อวีน่าทำเสียงขึ้นจมูก เมื่อฟังคำตอบของอัสมานจบ เรื่องอะไรที่เธอต้องไปเที่ยวกับเขา
“อย่ามาทำเสียงแบบนี้ใส่ฉันนะวีน่า” ใบหน้าคมมองคนตรงหน้าอย่างขุ่นเคือง เมื่อได้ยินน้ำเสียงแกมประชดประชันของหญิงสาว การที่เขาคิดดูแลเอาใจใส่คนที่เขารักบ้างไม่ได้หรืออย่างไร แม้รู้ตัวเองดีว่ามันอาจช้าไปหน่อยที่คิดทำแบบนี้ แต่เขาก็รู้ดีว่ามันไม่สายไปหรอก ถ้าคิดจะเริ่มต้นใหม่กับผู้หญิงที่เป็นรักแรกอีกครั้ง
อวีน่าถอนหายใจออกมา เมื่อนึกถึงสภาพของตัวเอง ช่วงลาพักร้อนของเธอกลับต้องมาติดอยู่กับคนที่เธอไม่อยากอยู่ด้วยที่สุด ไม่รู้ว่าเธอจะมีโอกาสได้ออกไปเที่ยวตามที่ใจเธอต้องการหรือเปล่า ที่สำคัญยังมีที่เที่ยวอีกตั้งหลายแห่งที่เธออยากไป หากรู้ว่าตัวเองถูกอัสมานลากมาอยู่ที่อัมฟาล เธอคงตัดสินใจบินไปเที่ยวที่มาดริดตามคำชวนของราฟาเอลแล้ว หรือไม่ก็อยู่เที่ยวเมืองไทยต่ออีกสักสองอาทิตย์แล้วค่อยกลับมา ไม่น่าคิดผิดเลย
“แล้วนั่นจะลุกไปไหนน่ะวีน่า”
“ไปเดินเล่น”
อวีน่าตอบก่อนก้าวเท้าไปข้างหน้า โดยไม่สนใจอาการกระฟัดกระเฟียดของคนถามสักนิด ขืนให้เธออยู่กับเขาตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง เชื่อเถอะว่าเธอต้องเป็นบ้าเข้าสักวัน แค่เจอกันตอนทำงานก็แย่แล้ว แต่นี่ต้องมานอนเตียงเดียวกันและเจอกันแทบทุกวัน สักวันเธอคงเสียสติเพราะเขาแน่นอน
อัสมานมองตามร่างอวีน่าไปอย่างหัวเสีย การอยู่กับเขามันน่าเบื่อนักหรือไงกัน ถึงต้องหาเรื่องออกไปเที่ยวนอกบ้าน ยังดีที่เดินเล่นในอัมฟาล ถ้าหากออกไปข้างนอกโดยที่ไม่บอกเขาก่อน มีเรื่องแน่!
//////////
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป…
บรรยากาศภายในคฤหาสน์ก็ต้องเกิดเหตุชุลมุนวุ่นวาย เมื่อมีสาวสวยนางหนึ่งเดินเข้ามายืนอยู่หน้าห้องนั่งเล่นด้วยสีหน้าไม่พอใจ ดวงตาคู่เรียวจ้องมองร่างเพรียวบางที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวโปรดของชายหนุ่มที่เธอหมายปองมานานหลายปี หญิงสาวร่างสูงโปร่งก้าวเท้าเดินไปหยุดตรงหน้าหญิงสาวอีกคนที่บังอาจเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์อัมฟาลด้วยความเกรี้ยวกราด ขนาดเธอเป็นถึงคู่ควงและกำลังจะกลายมาเป็นแฟนของชายหนุ่มในอีกไม่ช้านี้ ยังไม่เคยได้เข้ามาเหยียบคฤหาสน์แห่งนี้ด้วยซ้ำ
แล้วผู้หญิงแปลกหน้าคนนี้เป็นใครกัน กล้าดีอย่างไรถึงเข้ามาอยู่ที่นี่ โชคดีแค่ไหนที่เพื่อนสนิทของเธอมาบอกเรื่องที่อัสมานพาผู้หญิงเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์แห่งนี้ หากเธอไม่เจอคาร่า เธอก็คงไม่มีวันรู้หรอกว่าชายหนุ่มที่เธอหมายปองกำลังคิดที่จะนอกใจเธอ โดยการพาผู้หญิงอื่นเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์อัมฟาล “เธอเป็นใคร?” ใบหน้าสวยดูบิดเบี้ยวยามจ้องมองร่างเพรียวบางที่กำลังก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือ ที่แห่งนี้สมควรเป็นของเธอ ไม่ใช่ผู้หญิงคนนี้หรือว่าคู่ควงคนอื่นของอัสมาน
อวีน่าวางหนังสือลงบนตัก เงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวแปลกหน้าด้วยความแปลกใจ ยิ่งเห็นสีหน้าเกรี้ยวกราดที่จ้องมาทางเธอ นี่เธอคงไม่ได้มาเจอบรรดาคู่ควงของเจ้าของคฤหาสน์หรอกนะ
“ฉันก็เป็นคนสิค่ะ คุณก็ถามอะไรแปลกๆ”
“ฉันรู้แล้วว่าแกเป็นคน แต่ที่ฉันอยากรู้ก็คือแกกล้าดียังไงที่เข้ามาอยู่ในบ้านแฟนฉัน”
“เอ่อ...แล้วคุณมีธุระอะไรกับฉันไม่ทราบ”
“เธอเป็นอะไรกับแฟนฉัน”
“แล้วคุณเป็นใครล่ะค่ะ ดิฉันจะได้ตอบถูกว่าดิฉันเป็นใคร แล้วทำไมถึงมาอยู่ที่นี่” อวีน่าถามกลับ ก่อนหันไปมองสาวใช้ที่กำลังเดินถือขนมกับน้ำผลไม้ที่เธอสั่งมาให้
“ขนมกับน้ำผลไม้ค่ะคุณวีน่า” มีร่าบอกเจ้านายสาวด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน แล้วมองสาวสวยอีกนางหนึ่งที่ยืนมองเจ้านายสาวของเธอด้วยกริยาไม่สุภาพ เธอไม่ชอบคู่ควงคนนี้ของเจ้านายหนุ่มเลย ไม่รู้ว่าเจ้านายหนุ่มคิดอย่างไรถึงคบกับผู้หญิงคนนี้ หากให้เธอเลือกระหว่างคุณอวีน่ากับคู่ควงคนนี้ แน่นอนว่าคุณอวีน่าต้องเป็นคนที่เธอเลือกและอยากให้แต่งงานกับเจ้านายหนุ่มมากที่สุด
“มีร่า! ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร” น้ำเสียงแหลมถามสาวใช้อย่างไม่พอใจ ขนาดเธอยังไม่เคยได้รับการดูแลเอาใจใส่ถึงขนาดนี้ เห็นทีเธอคงนิ่งเฉยไม่ได้แล้ว ขืนปล่อยเอาไว้ ผู้หญิงคนอื่นต้องแย่งอัสมานไปจากเธอแน่นอน
“คุณวีน่าเป็นเพื่อนรักของคุณหนูรีน่าค่ะ คุณอเธน่า”
“เพื่อนรักคุณหนูรีน่าหรือ” หญิงสาวนามอเธน่าเอ่ยขึ้นอย่างแปลกใจ เป็นเพื่อนรักของน้องสาวอัสมาน แล้วทำไมถึงมาอยู่ที่คฤหาสน์อัมฟาลในอิสตันบูล อีกอย่างที่นี่ก็ไม่มียัยฟารีน่าเสียหน่อย
“ค่ะ” มีร่าพยักหน้าตอบ
///////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- Writer
