...ความร้อนรนใจจนไม่เป็นทำอันใด เชคฮ บราฮิม เดินสับขาไปมาจนสาวใช้และอาฟียานั้นแทบเวียนหัว คอยแต่ส่งสายตามองไปยังร่างบางที่นอนนิ่งหลับตาสนิทอย่างห่วงใย
"ท่านพี่ นั่งบ้างก็ดีนะคะ" อาฟียาเอ่ยทักเมื่อเริ่มไม่มีสมาธิในการดูแลม่านฟ้า ก็พี่ชายเล่นเดินไปเดินมาข้างเตียงไม่หยุด...เสียสมาธิแถมตาลายอีกต่างหาก
"ก็พี่เป็นห่วง" เชคฮ บราฮิมหยุดเดินแล้วตอบกลับน้องสาว
"แสดงออกมากไป เหมือนไม่ใช่ตัวตนท่านพี่เลยนะคะ" อาฟียา อดไม่ได้ที่จะเอ่ยแซวพี่ชาย ด้วยท่าทีที่เปลี่ยนไปมาก ใครบ้างจะไม่สงสัยแค่คนรับใช้และบอร์ดี้การ์ดกระมังที่คงไม่กล้าทัก
".........." เชคฮ บราฮิมเงียบกริบหลบเลี่ยงสายตาน้องสาวด้วยการเดินไปนั่งลงบนโซฟาหรูที่ตั้งตระหง่านข้างเตียงนอนแทน อาฟียาเมื่อสังเกตเห็นพี่ชายนั้นเงียบ บ่งบอกว่าพี่ชายของตนนั้นกำลังใช้ความคิดย้อนนึกตาม
...แสดงออกขนาดนั้นเลยหรือ? เชคฮ บราฮิมกร่นถามตัวเองในใจ
"คิก คิก...เขิ
