"นางเป็นอย่างไรบ้างท่านพี่" อาฟียาที่เดินทางมาเยี่ยมม่านฟ้า เอ่ยถามพี่ชายเมื่อเห็นร่างกายของม่านฟ้านอนนิ่ง แท้ที่จริงเธอแค่หลับใหลด้วยฤทธิ์ของยาและความอ่อนล้าเพลียกายจากการร้องไห้หนักเมื่อช่วงเวลาที่ผ่านมาเท่านั้น
"ก็ยังปกติดีอยู่" เชคฮ บราฮิมตอบกลับน้องสาว แต่แววตากลับจ้องมองไปยังคนที่นอนนิ่งบนเตียงนอนขนาดใหญ่...ตอนนี้ม่านฟ้าเข้ามาอยู่ในบ้านพักส่วนของเชคฮ บราฮิมที่มีแค่ไม่กี่คนที่ได้มีโอกาสเข้ามาเหยียบ
"ดีแล้วท่านพี่ ดูแลนางให้ดีๆ ช่วงนี้อาจเหนื่อยง่าย ร่างกายอาจจะอ่อนล้าบ้าง เดี๋ยวเวลาก็จะเยียวยานางเอง..." อาฟียาบอกกล่าวอย่างห่วงใย แม้สิ่งที่ใช้ยึดม่านฟ้ารั้งไว้จะไม่ถูกต้อง แต่จะทำอย่างไรได้ เมื่อเธอนั้นก็รักพี่ชายเช่นกัน อยากให้พี่ชายได้สมหวังในรักสักครั้ง...จึงคิดทำด้วยวิธีนี้
"อีกนานไหมที่ม่านฟ้าจะเหมือนเดิม" เชคฮ บราฮิม ถามถึงเหตุการณ์ข้างหน้า อย่างอยากรู้เพราะดูสภาพม่านฟ้าก็นึกห่
