านฟ้าถูกสองสาวรับใช้ขัดสีฉวีวรรณด้วยเครื่องหอมมากมายนานนับชั่วโมงจนเธอนั้นแทบหลับฟุบกับอ่างน้ำวนขนาดใหญ่
"นายหญิงอยู่นิ่ง ๆ สิคะ" อาเดลพูดพร่ำเมื่อม่านฟ้านั้นนั่งหัวสัปงกเอนเอียง จนพวกเธอนั้นจัดการแต่งหน้าทำผมไม่ถนัด บางครั้งก็แทบหน้าหลับกับโต๊ะเครื่องแป้ง
"อาเดล ฉันเริ่มง่วงมากแล้ว"
"ต้องไปงานเลี้ยงกับท่านเชคฮก่อนนะคะ"
"ทำไมต้องให้ไปด้วยนะ ไม่เข้าใจเลย ฮ้าว~~~"
"ไม่รู้ความหมายหรือคะ"
"ไม่รู้"
...หญิงสาวชาวไทยถูกเนรมิตแต่งกายด้วยชุดในแบบฉบับหญิงสาวชาวอาหรับ ใบหน้าสวยหวานถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพงที่ท่านเชคฮสั่งให้คนสรรหา เครื่องประดับละลานตาถูกร้อยใส่ตามสัดส่วนร่างกายอันที่ควรจะมี และที่สำคัญที่ท่านเชคฮสั่งการอย่างเด็ดขาด นั่นก็คือ อย่าลืมกำไรข้อมือและข้อเท้า
"นายหญิงงดงามมากเลยค่ะ" อัยมี่ทักท้วงขึ้นเมื่อการแต่งกายให้ม่านฟ้านั้นจบลงด้วยเครื่องประดับชิ้นสุดท้ายนั่นคือกำไรข้อ
