first love รักแรกของใจ

Chapter 6

หลังจากที่วีเซ็นเอกสารเสร็จเขาก็พาหญิงสาวกลับมาส่งที่บ้าน ต้องมาส่งก่อนเวลาที่พี่ชายกลับไม่อย่างนั้นจะซวยก่อนที่เขาจะจีบหญิงสาวติด

"พี่เข้าไปได้มั้ย"

เขาอยากไปไหว้พอกับแม่อีกครั้งแต่ดูเหมือนว่าเวลาจะไม่เป็นใจเท่าไหร่ หญิงสาวก้มมองนาฬิกาตรงข้อมือก่อนจะส่ายหน้าทันที

"ไม่ทันแล้วค่ะ เดี๋ยวพี่ธีคงกลับมาแล้ว ไว้เจอกันใหม่นะคะ"

"งั้นคืนนี้พี่โทรมาคุยด้วยนะคะ"

เขายื่นมือไปลูบผมหญิงสาว เธอพยักหน้ายิ้มๆก่อนจะถือของของตัวเองมาไว้ในมือ

"ดีน่าจะรอนะคะ แต่ว่าขอไปคุยกับคุณแม่เรื่องไปญี่ปุ่นก่อน"

"โอเค คุยแล้วมาให้คำตอบพี่นะจะได้คุยรายละเอียดการเดินทางแล้วก็การจองตั๋วด้วย"

"ค่ะ เดี๋ยวดีน่าโทรไปเอง"

หญิงสาวยิ้มออกมาก่อนจะเดินลงจากรถไปทันที เขามองเธอจนเดินเข้าไปถึงในบ้านก็ขับรถออกไปเช่นกัน ดีน่าเข้ามาถึงในบ้านก็เดินไปหาคุณพ่อคุณแม่ในห้องรับแขก

"คุณพ่อคุณแม่ขาดีน่ากลับมาแล้วค่ะ"

"ไงเราเที่ยวสนุกมั้ย"

ดีน่ากอดเอวคุณพ่อก่อนจะเอ่ยเสียงอ้อน คุณพ่อถามคำถามที่รู้คำตอบอยู่แล้ว เพราะดูจากใบหน้าก็พอเดาออกว่าคงสนุกมากจริงๆ

"สนุกค่ะพี่วีตามใจดีน่าทุกอย่างเลย อ่อ มีเรื่องจะคุยด้วยค่ะ"

"เรื่องอะไรลูกไหนว่ามาสิ"

คุณแม่ที่กำลังจัดแจกันอยู่เอ่ยถามอย่างใคร่รู้นานๆลูกสาวมีเรื่องจะมาคุยด้วยทั้งทีคนเป็นแม่ก็ควรรีบรับฟัง

"คือดีน่าจะไปเที่ยวญี่ปุ่นอาทิตย์หน้าค่ะ เลยว่าจะมาขออนุญาตคุณพ่อคุณแม่ก่อน"

"ไปกับใคร... ปกติหนูไม่ไปต่างประเทศนะ"

คุณพ่อเอ่ยถามอย่างสงสัย มากสุดก็ในประเทศถ้าต่างประเทศจะมีแค่พี่ชายเท่านั้นที่พาไปซึ่งเขางานยุ่งแทบไม่มีเวลาพาน้องไปเที่ยวที่ไหนถึงแม้จะมีเงินมากมายก็เถอะ

"คือพี่วีเขาจะไปประชุมที่โรงแรมของเขาที่นั่นน่ะค่ะ เขาชวนดีน่าไปเที่ยวด้วย"

"ไม่เหมาะมั่งลูก แฟนกันก็ยังไม่ใช่ไปด้วยกันแม่ว่ามันจะดูไม่ดีหรือเปล่า"

คุณแม่มองลูกสาวอย่างลังเล พักหลังสองคนเริ่มสนิทกันมากไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย คือไม่ใช่ว่าหัวสมัยเก่าหรืออะไรหรอกนะ แต่ว่าเธอเป็นห่วงลูกยิ่งไปกันสองคนแบบนั้นด้วยแล้ว

"พี่วีบอกว่าไปกันหลายคนค่ะ มีเลขา ผู้ช่วยของเขา แล้วก็ผู้จัดการฝ่ายการตลาดไปด้วย คงไปกันหลายคนเลยค่ะ พี่วีบอกว่าถ้าไม่ไว้ใจพี่เขาก็ให้นอนกับเลขาก็ได้"

คุณพ่อคุณแม่หันไปมองหน้ากันอย่างขอความเห็น เอาจริงๆดีน่าก็โตมากแล้วเรียนจบควรมีสิทธิ์ที่จะเลือกทุกอย่างด้วยตัวเอง คนเป็นพ่อแม่คงทำได้เพียงแค่คอยดูอยู่ห่างๆเท่านั้น

"แล้วพี่ชายเราล่ะจะบอกพี่ว่ายังไง"

"ถ้าเขาถามก็จะบอกว่าไปกับเพื่อนค่ะ แต่ว่าถ้าไม่ถามก็ไม่บอกเพราะดีน่าไปญี่ปุ่นพี่ธีก็ไปเชียงใหม่ คงไม่ว่าอะไรหรอกมั้งคะ"

"อะไรใครจะไปญี่ปุ่น"

ธีเดินเข้ามาพร้อมกับคู่หมั้น ดีน่าทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้หันไปมองทางอื่นไม่ยอมตอบคำถามพี่ชาย

"ตกลงว่าใครจะไปเที่ยวญี่ปุ่น"

"น้องจะไปเที่ยวกับเพื่อนน่ะ มาขออนุญาตพ่อกับแม่เดินทางอาทิตย์หน้า"

ธีเดินไปนั่งลงตรงข้ามน้องสาวก่อนจะจ้องหน้าอย่างจับผิด

"ไปกับเพื่อนคนไหน พี่รู้จักมั้ย"

"พี่ธีรู้จักเพื่อนดีน่าคนไหนบ้างคะนอกจากน้ำหวานน่ะ"

น้องสาวจ้องหน้าพี่ชายอย่างไม่ยอมแพ้ เขาหันไปมองคนรักก่อนจะเอ่ยถามเสียงอ่อนโยน

"น้ำหวานคะรู้รึเปล่าว่าดีน่าไปกับเพื่อนคนไหน"

"ไม่รู้สิคะ ดีน่าเพื่อนเยอะแยะไป ไม่ใช่มีแต่กลุ่มเราสองคนซะหน่อย"

"ไม่ต้องมาจับผิดน้อง ดีน่าโตแล้วค่ะตัดสินใจเองได้ เอาเป็นว่าแจ้งให้ทราบว่าไปเที่ยวญี่ปุ่นรู้แค่นั้นก็พอแล้ว งั้นหนูไปอาบน้ำก่อนนะคะ"

หญิงสาวยิ้มกว้างก่อนจะถือข้าวของเดินขึ้นไปชั้นบนทันที ทุกคนมองตามเธอไปก่อนจะหันมามองหน้ากันเอง

"ดีน่านี่ทำตัวแปลกขึ้นทุกวัน หรือว่าน้องกำลังมีความรักครับแม่"

"จะไปรู้เหรอไง เรานะไม่ต้องไปยุ่งเรื่องของน้องรายนั้นเขาโตแล้วจะคบกันใครก็เป็นสิทธิ์ของน้อง"

"ผมแค่กลัวน้องเจอผู้ชายไม่ดี"

เขาก็ห่วงตามประสา น้ำหวานลูบแขนชายหนุ่มให้อารมณ์ดีขึ้น คนหวงน้องก็จะนอยนิดหนึ่งถ้าน้องสาวตัดสินใจเลือกคู่เองโดยไม่ปรึกษา

"อย่าห่วงไปเลยค่ะ ดีน่าฉลาดจะตาย"

"พี่ก็แค่ห่วง งั้นเราขึ้นไปพักดีกว่าไปค่ะ"

เขากุมมือหญิงสาวเดินไปชั้นบนบ้าน น้ำหวานที่เดินตามชายหนุ่มมีความคิดผุดขึ้นมาในหัวสงสัยว่าเพื่อนจะไปกับใคร

"พี่ธีไปรอในห้องน้ำนะคะ น้ำหวานไปเอาของที่ดีน่าแป๊บหนึ่ง"

"ได้ค่ะ งั้นพี่รอนะ"

"ค่ะ"

น้ำหวานหอมแก้มคนรักก่อนจะเดินไปเคาะประตูห้องของดีน่า เธอเปิดออกมาแล้วลากเพื่อนเข้าไปข้างในเพื่อคุยกัน

"สงสัยใช่มั้ยว่าฉันจะไปกับใคร"

"ก็แกบอกว่าจะไปกับเพื่อน ฉันแค่อยากรู้ว่าเพื่อนคนไหน"

ดีน่ามองซ้ายมองขวาก่อนจะกระซิบกระซาบเสียงเบา

"ไปกับพี่วี"

"ห๊ะ! แกเอาจริงเหรอเนี่ย"

"ก็พี่เขาชวนไปด้วย เขาบอกว่าไปประชุมฉันก็อยากไปเที่ยวอ่ะยังไม่เคยไปญี่ปุ่นเลยซักครั้ง"

"แต่ว่าพี่เขาเป็นผู้ชายนะ แล้วแกยังไม่ได้ตกลงปลงใจกับเขาเลยไม่ใช่เหรอ ทำไมไว้ใจแล้ว"

น้ำหวานเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ ทำไมอยู่ถึงไว้ใจเขามากถึงขั้นไปไหนมาไหนด้วยไกลขนาดนั้น รู้จักกันดีแล้วหรือไง

"พี่วีไว้ใจได้น่าเชื่อฉันสิ อีกอย่างไปกันหลายคนเลขา ผู้ช่วย ผู้จัดการฝ่ายไปกันตั้งหลายคน แกห้ามบอกพี่ธีนะ"

น้ำหวานมองหน้าเพื่อนอย่างเป็นห่วงแต่ดูท่าทางดีน่าก็ไม่กังวลอะไรเลยด้วยซ้ำ แต่ว่าจากที่ดูมาพี่วีก็ดูเป็นคนดีนะคงให้เกียรติเพื่อนเธออยู่แหละ

"ตามใจแล้วกัน เดี๋ยวจะบอกพี่ธีว่าแกไปกับเพื่อนที่เรียนวิชาเลือกด้วยกัน"

"น่ารักที่สุดขอบคุณมากเลยเพื่อนรัก พี่สะใภ้สุดสวย เดี๋ยวจะซื้อของอร่อยมาฝาก"

"จ้ะ งั้นไปแล้วนะ"

ดีน่าโลกมือบ๊ายบายเพื่อนอย่างอารมณ์ดีก่อนจะโทรศัพท์ไปบอกข่าวดีพี่วีด่วนที่สุด

"พี่วีดีน่าขออนุญาตพ่อกับแม่แล้วค่ะ เรียบร้อยไม่มีปัญหา"

(จริงเหรอ... ดีเลย เดี๋ยวว่างพี่จะเข้าไปขออนุญาตท่านอีกที จะได้สบายใจหายห่วง)

"พี่วีจะมาคุยกับพ่อแม่ดีน่าเหรอคะ"

(ค่ะ ยังไงพี่ต้องไปขออนุญาตท่านก่อน พาลูกสาวเขาไปด้วยตั้งหลายวันไม่อยากให้ท่านมองไม่ดี พี่จะเข้าไปคุยอีกครั้งไม่ต้องเป็นห่วงนะ)

ดีน่ายิ้มออกมาทันที อย่างน้อยเขาให้เกียรติเธอนะทำทุกอย่างอยู่ในสายตาผู้ใหญ่ ถ้าเขายังเสมอต้นเสมอปลายแบบนี้ บางทีเธออาจจะใจอ่อนเร็วๆนี้ก็ได้...