first love รักแรกของใจ

เขาเดินทางมามอบรถตู้ให้แก่โรงเรียนมัธยมที่เขาจบมา เป็นโรงเรียนชั้นนำของประเทศแต่เขาอยากจะมอบรถตู้คันละสามล้านสองคันให้โรงเรียนเพื่อใช้ประโยชน์ให้มากที่สุด "ขอบคุณมากเลยนะวีระพัฒน์จบไปตั้งนานแล้วยังไม่ลืมที่นี่" "ผมจะลืมได้ยังไงกันครับ คุณครูทุกคนให้ความรู้จนผมมีทุกวันนี้ได้" "ช่างเป็นนักเรียนดีเด่นจริงๆ ขอบใจมากเลยนะที่ไม่ลืมกัน แล้วนี่จะไปไหนต่อเหรอเรา" "ซักพักก็กลับแล้วครับครู ผมมีงานต้องทำต่อยังไงผมจะมาเยี่ยมใหม่นะครับ" "โชคดีลูก ขอให้เจริญๆนะ" "สาธุครับครู" วียกมือไหว้รับพรจากคุณครูใหญ่ก่อนจะเดินเล่นในโรงเรียนดูความเปลี่ยนแปลงหลังจากที่เขาจบไป มีการสร้างตึกใหม่เยอะแยะมากมายเจริญขึ้นกว่ารุ่นเขาเยอะเลย เขาหันไปมองโดยรอบระหว่างรอให้คนขับรถมารับ เดินไปซักพักรู้สึกถึงแรงอะไรบางอย่างชนเข้ากับแผ่นหลังของเขาไม่แรงมากนัก "อ๊ะ! ขอโทษค่ะ" เขารีบหันไปมองข้างหลัง เด็กสาวในชุดนักเรียนนั่งอยู่บนพื้นร้องโอดครวญออกมาเสียงเบา เขานั่งลงคุกเข่าก่อนจะเอ่ยถามเด็กสาวเสียงอ่อนโยน "เป็นอะไรรึเปล่าคะ" เธอเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มเขาถึงกับตะลึงในความสวยของเด็กตรงหน้า สวยมากตานิดจมูกหน่อยไม่มีการแต่งเติมเครื่องสำอางค์ใดๆลงไปทั้งนั้นแต่มองแล้วไม่มีเบื่อ "ขอโทษนะคะดีน่าเดินไม่ระวังเลย พี่เจ็บตรงไหนมั้ยคะ" เธอยกมือไหว้ขอโทษขอโพยก่อนจะมองสำรวจเขาตามตัว ชายหนุ่มยิ้มออกมาก่อนนะลุกขึ้นแล้วส่งมือไปให้เด็กสาวจับไว้ "มาค่ะพี่ช่วย" ดีน่ายื่นมือไปจับมือชายหนุ่มไว้ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นแล้วปัดเศษใบไม้ตามตัว เขามองเด็กสาวอย่างหลงไหล อย่างกับหนุ่มไปเจอรักครั้งแรกยังไงอย่างงั้น แต่จะพูดแบบนั้นก็ได้เพราะตั้งแต่เขาโตมาจนอายุยี่สิบกว่าปีเขายังไม่เคยรู้สึกถูกใจผู้หญิงคนไหนมาก่อนในชีวิต นี่เป็นคนแรกที่ทำให้เขารู้สึกใจเต้นแถมยังเป็นเด็กที่อายุน้อยกว่าเขามากอีก "น้องชื่ออะไรเหรอ" "ดีน่าค่ะ ขอโทษอีกครั้งนะคะที่ซุ่มซ่าม" "ไม่เป็นอะไรค่ะ น้องไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว" เขายิ้มออกมาอย่างเอ็นดู เด็กสาวยกมือไหว้ขอโทษชายหนุ่มอีกครั้งก่อนจะขอตัวไปเรียนก่อน "งั้นหนูขอตัวไปเรียนก่อนนะคะ" "เดี๋ยวๆหนูเรียนชั้นไหน" "ม.6/1ค่ะ ไม่ทันแล้วต้องไปเรียนแล้วค่ะขอตัวก่อนนะคะ" "จ้ะ ไปเถอะ" เขามองตามเด็กสาวไปก่อนจะยิ้มออกมาทันที รู้สึกถูกชะตาและชอบมากแบบนี้รึเปล่าที่เขาเรียกว่ารักแรกพบอ่ะ "นี่เขาหลงเด็กเหรอเนี่ย" เขาส่ายหน้ายิ้มๆก่อนจะเงยหน้ามองหญิงสาวอย่างเอ็นดู รถหรูมาจอดตรงหน้าเขาเดินขึ้นรถไปก่อนจะนั่งท่องชื่อและระดับชั้นของหญิงสาวให้จำขึ้นใจ "ดีน่า ม.6/1 อย่างนั้นเหรอ..." เวลาผ่านไป... "ดีน่ามีคนฝากของมาให้อีกแล้ว" หญิงสาวรับกล่องของขวัญมาไว้ในมือ เธอแกะออกก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อมันคือช็อคโกแลตนำเข้ามาจากเมืองนอก จนถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่รู้ว่าใครเป็นคนฝากมาให้แต่ว่ามันถูกใจเธอมากเท่านั้นแหละ 'ทานให้อร่อยนะคะ พี่ไปญี่ปุ่นแล้วซื้อมาฝาก' "คราวนี้อะไรอ่ะ ว๊าย ช็อคโกแลตเหรอน่ากินจัง" ดีน่ากอดช็อกโกแลตไว้ในมือไม่ยอมให้ใครกินก่อนจะรีบเก็บใส่กระเป๋าของตัวเองไว้ เพื่อนๆมองหน้าก่อนจะผลักดีน่าอย่างหมั่นไส้ "ขี้งกเอ้ย! แล้วรู้ยังว่าพี่เขาเป็นใคร" ดีน่าส่ายหน้ายิ้มๆ เธอก็อยากเจอเขาเหมือนกันทุกวันนี้เขาส่งของมาให้เธอตลอดแทบทุกวัน และทุกวันของไม่เคยซ้ำหน้าเลยซักอย่าง บางวันก็มีตุ๊กตาสะสมราคาแพง เธอได้แบบนี้ทุกวันจนชินไปแล้วเหมือนว่าต้องได้ในชีวิตประจำวันเลย "ไม่รู้อ่ะ" "เฮ้อ! อย่างกับในละครแหนะ พี่เขาจะเปิดตัวตอนไหนน้า ฉันล่ะอยากจะเห็นผู้ชายที่ทุ่มเทมากมายขนาดนี้ ถ้าแกเจอเขาแล้วรีบจับไว้ให้แน่นๆเลยนะ อย่าปล่อยหลุดมือล่ะ" ดีน่าอมยิ้มไม่ตอบอะไร ระยะเวลาก็ผ่านมาหลายเดือนจนเธอจะไปเรียนต่อมหาวิทยาลัยแล้ว เขาก็ยังไม่ยอมที่จะให้เบอร์ติดต่อหรือมีประโยคไหนที่จะอยากเจอเธอเลย ถ้าไม่ฝากผ่านเพื่อนมาของก็จะไปอยู่ในล็อคเกอร์ บอกตามตรงเลยนะว่าเธอชอบเขามากทั้งๆที่ไม่ได้เจอหน้ากันด้วยซ้ำ เธอจึงคิดว่าถ้าเขามาอีกครั้งเธอจะเขียนจดหมายใส่ไว้ในล็อคเกอร์ เผื่อเขาจะเห็นแล้วได้อ่านมัน เธอหยิบกระดาษมาก่อนจะเขียนข้อความลงไปไม่มากนัก 'ดีน่าอยากเจอพี่จังเลยค่ะ อยากขอบคุณที่คอยให้กำลังใจและคอยส่งของนั่นนี่ให้ตลอด ถ้าพี่ได้อ่านจดหมายนี้หวังว่าจะยอมมาเจอกันนะคะ' เธอเขียนเสร็จก็ใส่ซองจ่าหน้าถึงเขาแล้วเอาไปวางไว้ในล็อคเกอร์ และวันต่อมาเขาให้ลูกน้องเอาของไปฝากไว้ที่ล็อคเกอร์ของหญิงสาวตามเดิม แต่ว่าครั้งนี้มีจดหมายถึงเขาด้วย วีรับมาก่อนจะเปิดอ่านแล้วยิ้มออกทันที "อยากเจอกันอย่างนั้นเหรอ" เขารู้สึกใจเต้นมาก คือที่ต้องทำแบบนี้เพราะน้องยังเรียนมัธยมปลายยังไม่จบและอายุยังไม่บรรลุนิติภาวะเลยด้วยซ้ำ เขาไม่อยากติดคุกตอนนี้ก็เลยต้องจีบแบบนี้ไปก่อน แต่ถ้าเธอขึ้นปีหนึ่งเมื่อไหร่นั้นเท่ากับว่าเขาสามารถจีบเธอได้อย่างเปิดเผย และตอนนั้นเด็กสาวคงอายุอยู่ในวัยที่สามารถไปไหนมาไหนกับเขาได้ "เราได้เจอกันแน่หนูน้อย รออีกแป๊บนะ" เขามองรูปหญิงสาวในโทรศัพท์ก่อนจะปิดหน้าจอแล้วนั่งทำงานอย่างอารมณ์ดี จนในที่สุดวันที่เขารอคอยก็มาถึง ดีน่าเรียนจบและกำลังจะขึ้นมหาวิทยาลัย เขาส่งช่อดอกกุหลาบช่อใหญ่มากให้เด็กสาว และช่อนั้นใช้เงินแบงค์พันทำดอกอยู่หนึ่งร้อยใบเท่ากับเงินหนึ่งแสนบาท ทุ่มขนาดไหนคิดเอาสิ และไม่ลืมที่จะส่งการ์ดไปให้พร้อมกับนัดสถานที่ร้านเบเกอรี่หน้าโรงเรียน เพราะวันนี้เขาจะแสดงตัวแล้วว่าตัวเองเป็นใคร "แล้วเจอกันนะคะเด็กน้อย" เขายิ้มออกมาก่อนจะเปิดกล่องของขวัญออกมาดู นี่คืออีกชิ้นที่เขาจะให้เธอตอนเรียนจบ เป็นกระเป๋าใบใหม่แบรนด์หรูเขาเลือกมาเพื่อให้เธอเอาไว้ใช้ไปเรียนมหาวิทยาลัย เป็นแบบสะพายหลังแต่ว่าราคาหนักเอาเรื่องอยู่ จะว่าเขาสายเปย์ก็ได้เพราะจากที่ทุ่มเทไปหลายเดือนมากกว่านี้อีก ก๊อก ก๊อก "เข้ามา" ธีระภัทรหรือธี เพื่อนสนิทของเขาเดินเข้ามาหา เขาปิดกล่องของขวัญก่อนจะหันไปเอ่ยทักเพื่อนสนิท "ไงเพื่อนมาได้ไง" "แวะมาหานะ เดี๋ยวกูจะไปหาน้องสาวที่โรงเรียน พอดีว่าเรียนจบแล้วจะแวะเอาของไปให้เดี๋ยวงอนกูอีก แล้วนั่นอะไรนะลายกล่องคุ้นจังวะ" ธีมองลวดลายกล่องใบใหญ่อย่างคุ้นเคย มันเหมือนอยู่ในห้องน้องสาวของเขาเลย ตั้งโชว์เต็มห้องเป็นลายเดียวกันหมด พอถามว่าคืออะไรน้องสาวก็บอกว่ามีคนให้มา ทุกวันเลยด้วยเหมือนจะมาจีบเลย แต่ว่ายังไม่เคยเจอกัน "คุ้นอะไร กูเอาให้สาวที่เล่าให้ฟังไงว่าจีบเด็กอยู่ วันนี้กูจะได้เจอน้องเขาแล้ว" "งั้นเหรอ มึงมีรูปสาวคนที่มึงจีบป่ะ" "มีดิ กูให้ลูกน้องแอบถ่ายมาด้วย" เขาหยิบโทรศัพท์มากดเปิดภาพแล้วส่งให้เพื่อนดู เขาตาโตอย่างตกใจและคาดเดาไม่ผิด คนที่เพื่อนเขาจีบคือน้องสาวคนเดียวของเขานั้นเอง "นี่มึง..." "น่ารักใช่มั้ยล่ะ ห้ามแย่งกูนะเว้ย" เขาเก็บโทรศัพท์ไว้ตามเดิมก่อนจะเงยหน้ามองเพื่อนอย่างแปลกใจ "ทำไมทำหน้าอย่างงั้น" "มึงจะจีบใครในโลกใบนี้ก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่ผู้หญิงคนนี้" "ทำไมวะ" "นี่คือน้องสาวของกู และกูขอสั่งเลยว่าห้ามยุ่งกับน้องสาวกูเด็ดขาด ไม่งั้นกูตัดเพื่อนกับมึงแน่" เขาเบิกตากว้างอย่างตกใจ นี่ดีน่าคือน้องสาวของไอ้ธีอย่างนั้นเหรอ เขาอุตส่าห์เลี่ยงแล้วที่จะไม่ยุ่งกับน้องของมันและเจ้าตัวก็ไม่ยอมให้เขาเจอน้องมันเลยซักครั้งคงกลัวเขายุ่งด้วยแหละ เขายอมรับว่าช่วงชีวิตที่ผ่านมาก็ใช่ย่อยเรื่องผู้หญิง แต่ตอนนี้เขาอยากจริงจังกับคนนี้ไง แต่ไหงโชคชะตาเล่นตลกกับเขาแบบนี้ "แต่กูรักน้องมึงแล้วนะ กูจีบมาตั้งหลายเดือนและวันนี้ก็นัดเจอกันแล้วด้วย" "ไม่ต้องไปเจอปล่อยน้องกูรอเก้อไปเลย ส่วนมึงตัดใจซะไม่อย่างนั้นกูตัดเพื่อนกับมึงแน่!" >>>>>