ทาสรักทาสพิศวาส ตอน ส่าภูติเทพ

ดูแลน้องด้วย

“หลังอาหารค่ำ พวกพี่ ๆ เขาจะสอนหนูมาเต้นรำนะคะ ฝึกเอาไว้เพราะต้องมีโอกาสได้ไปงานเลี้ยงกับพวกพี่เขาในวันข้างหน้า” แม่ย่าหันหน้ามาคุยกับเธอ ก่อนจะหันไปทางสามหนุ่ม

“ผลัดกันคนละวัน อย่าให้ย่ารู้นะ ว่ามีใครคนหนึ่งคนใดเบี้ยว” พูดกำชับพวกเขาเสียงเข้ม

“ครับ” สามหนุ่มเอ่ยน้ำคำขานรับ เสียงแรกให้เธอได้ยิน เสียงทั้งสามคนทั้งทุ้มนุ่มนวลและน่าฟังยิ่งนัก

“อ้าวนวลตักข้าวได้แล้ว” เสียงแม่นางส่าใหญ่หันไปสั่งคนรับใช้

นวลรีบตักข้าวให้แม่ย่า ก่อนจะตักให้คนอื่น ๆ ไล่เรียงตามอายุ แล้วออกไปยืนอยู่ห่าง ๆ คอยรับคำสั่ง

สาวน้อยหันหน้าไปมองพี่สาวพี่สวยที่ตอนนี้ยืนกุมมืออยู่ข้างหลังนวล

สวยส่งยิ้มให้ใช้สายตากำชับ เด็กสาวพยักหน้านิด ๆ ยิ้มให้สวย เธอรอจนพวกคุณตักอาหารใส่จานเรียบร้อยแล้ว จึงเริ่มตักกับข้าวใส่จานตัวเอง

พี่ใหญ่เริ่มเอาใจ ตักอาหารในจานที่อยู่ตรงหน้าเขาลงในจานของเธอ ส่งยิ้มกว้างให้เหมือนเดิม

“ทานเยอะ ๆ นะครับ จะได้โตไว ๆ” เขาเอ่ยเสียงทุ้มนุ่ม ๆ ฟังกังวานเข้าไปในหัวใจของสาวน้อย

“ขอบคุณค่ะ” เธอเอ่ยขอบคุณเขาไปเช่นกัน หนูน้อยตั้งใจกินข้าวช้า ๆ ระมัดระวังตัวเอง สายตาก็คอยชำเลืองมองแม่ย่า และเหล่าพี่ชายของเธอไปด้วย

แทบจะไม่มีคำสนทนาใด ๆ ดังขึ้นมาบนโต๊ะอาหารเลย เงียบเสียจนเด็กสาวต้องกลั้นหายใจในบางครั้ง เพราะมันเงียบจนได้ยินเสียงหายใจของตัวเองดังขึ้นอย่างชัดเจน

“อร่อย ถูกปากไหม หนูมา” เสียงแม่ย่าเอ่ยถามเธอขึ้นก่อนจะยกน้ำขึ้นดื่ม

“อร่อยค่ะ แม่ย่า” เด็กสาวตอบเบา ๆ แล้วรีบยกแก้วน้ำดื่มขึ้นดื่มตาม

“วันหลัง หนูมาอยากจะกินอะไร ก็สั่งแม่นวลเขาทำให้นะ” นางพูด แล้วส่งสายตาไปยังนวลที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ นวลพยักหน้ารับคำ

“เออ.. คืนนี้ เราสามคนดูแลน้องด้วยนะ ทำความรู้จักไปก่อน สอนน้องเต้นรำ หรือจะสอนน้องเล่นเปียโนด้วยก็ได้ ได้ยินหรือเปล่าเล็ก” แม่ย่าจ้องสบตาคุณเล็ก จนเขาต้องเอ่ยน้ำคำรับคำของแม่ย่าออกมา

“ทราบแล้วครับ” เสียงราบเรียบฟังดูเย็นชา เธอเงยหน้ามองเขาตรง ๆ เห็นสายตาที่ไม่เป็นมิตร ถึงกับก้มหน้าลงแทบทันที

“สาว สวย ไม่ต้องรอคุณหนูมานะ เก็บกวาด แล้วก็กลับเรือนไปก่อนได้เลย เดี๋ยวให้คุณใหญ่เดินไปส่งหนูมาเอง” แม่นางส่าใหญ่หันไปออกคำสั่งกับสาวและสวย สองสาวตอบรับเสียงดังขึ้นมาพร้อมกัน

“ค่ะ” สองสาวคนรับใช้รับคำ

“เออ... ย่าจะขึ้นไปเอนหลังสักหน่อย บอกปริกขึ้นไปนวดฉันที่ห้องด้วย” แม่ย่าสั่งนวล แล้วลุกขึ้นพาตัวเองเดินขึ้นบันไดไป

ทั้งสามคนรีบลุกขึ้นยืนตามแล้วก้มหัวคำนับคุณย่าของพวกเขา หนูมาลุกยืนแทบไม่ทัน รีบทำตามพี่ ๆ ยกใหญ่ คุณกลางหันมาเห็นหัวเราะติดที่มุมปาก ส่งยิ้มกว้างจนเห็นฟันขาว ๆ มาให้เธอ

หนูมายิ้มตอบกลับไปให้พี่ชายตัวโต หัวเราะออกในความเปิ่นของตัวเองออกมาเบา ๆ เช่นกัน

ทั้งสามทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ แล้วตั้งใจกินต่อไป หนูมานั่งมองหน้าพี่ชายทั้งสามคน เริ่มทำตัวไม่ถูก

“อิ่มแล้วหรือหนูมา” เสียงพี่กลาง เอ่ยถามน้องสาวตัวน้อยขึ้นบ้าง

“อิ่มแล้วค่ะ” เธอยกหน้ายิ้มน้อย และส่งเสียงเล็ก ๆ ตอบเขาไป

คุณเล็กยังคงไม่มองหน้าเธอเหมือนเช่นเดิม ตั้งใจกินอาหารตรงหน้าแบบไม่คุยกับใคร แล้วยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม ก่อนหมุนตัวแล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินไปยังห้องใหญ่ที่ติดอยู่กับห้องโถงทันที

คุณใหญ่ลุกขึ้นแล้วเดินตามหลังคุณเล็กไปด้วยเช่นกัน คุณกลาง ยกผ้าขึ้นเช็ดปาก แล้วเอ่ยชวนเธอให้ลุกขึ้นเดินไปด้วยกัน

“อิ่มแล้ว ก็ตามพี่กลางมาสิครับ” น้ำเสียงที่ชวนฟัง ทำให้สาวน้อยลุกตามเขาขึ้นไปทันที เธอหันมายิ้มให้กับสองสาวที่ส่งยิ้มมาให้ มองตามเธอตาละห้อย

“เราสองคนรีบทำงานเข้า ให้ช่วยกันเก็บของ และเดี๋ยวสาวไปตามปริกมานวดแม่ย่าด้วย” เสียงนวลเอ่ยขึ้นเบา ๆ มือก็สาละวนทำงานไป

“คุณสามคนของสวย ยิ่งโตยิ่งหน้าตาดี” เธอละเมอเพ้อขึ้นมา ยกมือกุมไว้ที่หน้าอก ทำตาลอย ๆ

“แหม... สวยยังไม่นอน ฝันซะแล้ว” สาวแซวคู่แฝดของตนเอง ก่อนจะเอาผ้าที่มีอยู่ในมือฟาดไปที่หลังสวยเบา ๆ

“แหม... สาวก็ ขัดจังหวะจริง ๆ อิอิ กำลังฝันดี” เธอหันหลังมาเก็บจาน แล้วรีบยกเข้าไปล้างในห้องครัวที่อยู่ในเรือนหลังใหญ่

“น้านวล ทำไมไม่แต่งงาน” เสียงสวยเอ่ยถามน้าสาวของตัวเองดื้อ ๆ

“อยู่คนเดียวสบายตัวสบายใจ เรื่องอะไรฉันจะหาเรื่องเดือดร้อนใส่ตัว” เสียงนวลตอบหลานสาว

“เฮ้อ น้านวล แต่ฉันเนี่ย อยากแต่งงานจริง ๆ นะ แต่ถ้าวัน ๆ อยู่แต่ในบ้านนี้ ที่นี่ฉันคงไม่ได้ผัวแน่ ๆ” เธอพูดออกมาเหมือนอย่างที่ใจคิด

นวลฟาดฝ่ามือลงแขนสวยดังเปรี๊ยะ

“เป็นสาวเป็นนาง พูดไม่อายปาก” นวลต่อว่าเธอไปในทันที

“โอ้ย เจ็บนะน้านวล” เธอยกมือขึ้นลูบแขนตัวเองไปมา

“วันหลัง น้านวลก็ให้ฉันกับสาวไปเดินซื้อของที่ตลาดด้วยคนสิ เผื่อจะเจอผู้ชายดี ๆ สักคนเนอะ” สวยยังไม่หยุดพูด กระแซะคู่แฝดตัวเอง ใช้ข้อศอกสะกิดเอวของสาวไปด้วย

“ยัง... ยังอีก เดี๋ยวจะหยิกให้เนื้อเขียว” น้านวลทำท่าจะเดินเข้าหยิกจริง ๆ สวยรีบหันตัวหลบไปทันที วิ่งปรู๊ดออกประตูหลังครัวไปเลย ตะโกนกลับมาบอกสาว

“เดี๋ยวฉันไปตามป้าปริกให้นะ” แล้ววิ่งแจ้นหายไปในความมืด

“แม่ย่าไม่รู้คิดผิดคิดถูกนะ ที่ให้นังสวยมันเป็นคนดูแลคุณหนูมา เฮ้อ...” นวลพูดพลาง ถอนหายใจออกมาเสียงดัง สาวได้แต่ยืนยิ้มหัวเราะ ทั้งน้านวลและสวยที่ชอบทะเลาะ และหยอกเย้ากันแรง ๆ