“อุ้ยตายแล้ว ลืมตัวไป เสียงดังไปถึงโน่นเลยหรือคะ” สาวและสวยหยุดชะงักมองหน้ากัน พลอยทำให้เด็กสาวที่กำลังวิ่งวนไปรอบ ๆ ต้องหยุดเท้าของตัวเองไปด้วย
“ขอโทษค่ะ ป้าปริก หนูมาเองที่ชวนพี่ ๆ เล่นกันเสียงดัง” เสียงแหลมเล็กลอดออกมาจากริมฝีปากก่อนจะเดินเข้ามาหาป้าปริก
“แล้วแม่ย่าท่านโมโห หรือให้มาเอ็ดหรือคะ” เธอถามเพราะนึกหวั่นเกรงอยู่เหมือนกัน
“ไม่หรอกเจ้าค่ะ แต่วันหลังช่วงบ่าย ๆ ยังงี้อย่าเล่นกันเสียงดังก็แล้วกัน แม่ย่าท่านอ่านหนังสือนะคะ” เธอยกมือลูบหัวเด็กสาวอย่างเอ็นดู ก่อนจะถามหานวลกับสาว ๆ แล้วก็เดินหายเข้าไปในเรือนครัว
“ว่าแต่ว่า คุณหนูมาไปนั่งพัก แล้วก็อาบน้ำเตรียมตัวไปเรือนใหญ่เย็นนี้ดีกว่าค่ะ” เสียงสวยเตือน ก่อนจะดันหลังให้หนูมาเดินนำ
“พี่สวยค่ะ เมื่อไรที่หนูมาอ่านหนังสือออก หนูมาจะไปอ่านหนังสือให้แม่ย่าฟังนะคะ ดีไหม” เธอยกหน้าถามพี่สวย
“ช่างคิดจริง ๆ ยังงี้ต้องขยันเรียนเยอะ ๆ นะคะ
