“ต้องฝึกมาก ๆ นะคะ เพราะว่าเวลานั่งกินข้าวร่วมโต๊ะกับพวกคุณ ๆ จะได้ไม่ทำอะไรให้เขาว่าได้” สวยสอนพลาง แล้วช่วยคนข้าวต้มให้ เพื่อให้เย็นเร็วขึ้น
“พี่สวยแล้วกลางวันนี้ พวกคุณพี่เขาทำอะไรกันคะ” เธอถามออกมาด้วยความอยากรู้
“พี่สวยก็ไม่รู้ค่ะ พวกคุณเธอไม่ค่อยออกมา พี่สวยไม่เคยเจอตอนกลางวันเลยค่ะ ส่วนใหญ่เวลาที่ต้องเจอกันก็ตอนกินอาหารค่ำเท่านั้น” เธอเล่าเท่าที่รู้
“เวลาที่อยู่ต่อหน้าพวกพี่อย่าไปถามอะไรนะคะ ให้เขาเล่าให้ฟังก็พอ เดี๋ยวมันจะดูไม่งาม แล้วเขาจะหาว่าเราละลาบละล้วง” สวยยังสอนอีก เพราะที่นี่ ใคร ๆ ก็อยู่แบบเงียบ ๆ สงบปากสงบคำ ก็จะอยู่ได้นาน แล้วเงินเดือนก็สูงกว่าที่ไปทำงานที่อื่นหลายสตางค์
“ค่ะ หนูมาจะนึกถึงคำพี่สวยนะคะ” เธอพูดอย่างเอาใจพี่เลี้ยง ก่อนจะรีบก้มหน้าก้มตากินข้าวต้มกุ้งอย่างเอร็ดอร่อย
------------
“ครูส้มมาแล้ว” เสียงหนูมาเรียกชื่อครูส้มด้วยความดีใจ เธอนั่งคอยที่บันได แ
