ตอนที่ 5 เขาเป็นแฟนกันแล้ว
1734 Words
Episode 5 เขาเป็นแฟนกันแล้ว
ครืด~ ครืด
“ งื้อ~ ใครโทรมาแต่เช้าเลยเนี่ย ” เจ้าของโทรศัพท์บิดซ้ายบิดขวา เอามือคว้านหาโทรศัพท์ที่สั่นอยู่บนหัวเตียงพี่สาว
(“ ฮัลโหล ถ้าไม่มีธุระกูนัดต่อยบอกเลย ”)
น้ำเสียงห้วนปะปนความงัวเงีย กรอกเสียงไปตามไปยังปลายสาย แต่ยังไม่ทันดูว่าเป็นใครที่โทรมา
(“ พี่ชบา! นี่ผมเองนะ สองไง ผม ไอ้หนึ่ง ไอ้เทียน ไอ้เทพ ออกจากคุกแล้วนะ จ่าเขาปล่อยตัวแล้ว ”)
(“ อ๋อ พวกมึงออกมาแล้วเหรอ ตอนนี้อยู่ไหนอะ ”)
(“ แยกย้ายกันกลับบ้านแล้วพี่ แต่ก็ขอบใจนะที่เมื่อคืนซื้อของกินให้พวกเรานะ ”)
(“ เออๆ ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว งั้นเจอกันวันจันทร์นะ วันนี้พวกแกก็หยุดพักไม่ต้องไปเรียนแล้ว ”)
(“ ครับพี่ ”)
วันนี้คือวันศุกร์ และพรุ่งนี้ก็เป็นวันเสาร์ เธอคิดไว้แล้วว่าจะขาดเรียนสักหนึ่งวัน ค่อยไปอีกทีวันจันทร์เลย
เธออยู่ทุกกลุ่มของโรงเรียนมัธยมตอนปลายนะ รุ่นเดียวกันก็เพื่อนร่วมห้อง ที่พาๆกันอยู่สี่ห้าหกคนได้ ส่วนรุ่นน้องก็มีอีกกลุ่ม กลุ่มที่โดนกักตัวที่โรงพักนั่นแหละอยู่ม.5 และอีกกลุ่มคือเด็กม.4 ประมาณ 10 คนเห็นจะได้
เวลาพบปะเจอกันก็ทักทาย เวลากินข้าวตอนพักกลางวันนี่ นั่งแทบไม่พอเลยโต๊ะหนึ่ง ไอ้พวกนี่มันชอบมากินกับเธอด้วย ซึ่งเธอก็มีเพื่อนสาวอีกสองคน สรุปเฮฮากว่าโต๊ะอื่นอีก เสียงดังจนบางที เพื่อนๆพากันเกลียดไม่ก็เอือมระอา
@ตอนเที่ยง
“ พี่ชื่นจะกลับมาอีกทีวันไหนเหรอ ” เธอถามขึ้น ในขณะที่พี่สาวกำลังแต่งตัวด้วยชุดนักศึกษาเพื่อที่จะกลับไปมหาวิทยาลัย
“ อาทิตย์หน้าพี่จะกลับมา ”
“ อ๋อ กลับทุกอาทิตย์นะ ชบาเหงา อยากคุยกับพี่ชื่น ”
“ โทรศัพท์ก็มี ทำไมไม่โทรล่ะ ”
“ คุยต่อหน้าสนุกกว่า ” เธอพูด
“ โอเคๆ ยัยตัวแสบ ทำตัวดีๆล่ะ พี่ไปก่อนนะ ”
แล้วพี่ชื่นก็เดินออกจากห้องนอนไป ปล่อยให้เธอต้องนอนต่อคนเดียว ด้วยความที่ขี้เกียจลงไปกินข้าว เพราะต้องเจอแม่ แล้วอาจจะทำตัวไม่ถูก
@สามเดือนต่อมา
ปกติวันเสาร์อาทิตย์เธอจะอยู่ไม่ติดบ้าน ไม่ไปบ้านใบบัวก็ไปบ้านดอกพุด
แต่สามเดือนหลังมานี้ เธออยู่แต่บ้านอ่านหนังสือ...การ์ตูน เล่นเกมส์ออนไลน์ที่คุยกับเพื่อนได้ แต่ก็อยากทำตัวดีๆบ้าง หลังจากที่มีเรื่องในครั้งนั้น เธอก็ประพฤติตัวดีมาตลอด ไม่ค่อยจะมีเรื่องอะไร และอยากจะช่วยแม่ทำงานบ้านด้วย
วันก่อนไปช่วยพี่มะขามพรวนดินที่ต้นไม้ สรุปต้นดอกกุหลาบของแม่ตายหมด และไปช่วยป้าพุ่มเก็บผักที่สวน ก็ดันเดินไปเหยียบต้นที่พึ่งงอกอีก ทำไมเป็นชบาที่ตรงข้ามกับตัวเองมันยากอย่างงี้
‘ เพล้ง ! ’
“ อะไรวะ ทำไมต้องตกแตกทุกครั้งเลย ” เธอบ่น เพราะกำลังยืนถูจานและเผลอหลุดมือมันตกลงบนพื้นของบ้าน
“ ชบา! แม่บอกแล้วว่าอย่าเข้ามาเล่นในครัว แล้วนี่ ทำจานแตกอีกแล้วเหรอ ” แม่พูด
“ แหะๆ ชบาอยากจะช่วยแม่บ้างก็แค่นั้น ไม่คิดว่ามือไม้จะอ่อนขนาดนี้ ชบาขอโทษนะแม่จ๋าา ” เธอหันไปส่งสายตาวิงวอน
“ แกนะแก! บอกอะไรไม่เคยฟัง ” แม่พูดแล้วหันซ้ายขวา เจอไม้กวาดวางอยู่ก็หยิบขึ้นมา ทำท่าจะฟาดที่ก้นเธอ แต่ด้วยความเร็วและไหวตัวทัน ของเธอจึงรีบวิ่งหน้าตั้งออกจากครัว
“ แม่ แม่ อย่าๆ ชบาจะไม่ทำแล้วแม่ อย่า แม่! ป๊าอยู่ไหน ช่วยชบาด้วย ” เธอร้องตะโกนโวกเวกวิ่งไปทั่ว แต่เธอเหมือนจะถูกใจแกล้งช้าๆ ทำท่าหลบหลีกช้าๆประสาเด็กๆ
“ หยุด! ชบาหยุดให้ฉันตีดีๆนะ ชบา ” แม่ก็วิ่งไล่ตาม
“ แม่อย่าตีชบา ชบาจะหยุดวิ่งแล้ว แม่… อ้าวพี่รัก พี่ชื่น ช่วยด้วย ช่วยชบาด้วย ” เธอวิ่งไปหลบหลังผู้ชายนะ ไม่ใช่หลบหลังพี่สาวตัวเอง
“ แฮ่ๆ นังตัวแสบมาให้ฉันตีซะดีๆนะ ” แม่หยุดตรงหน้าพี่ทั้งสอง
“ แม่เดี๋ยวก็เป็นลมเป็นแล้งไปหรอก ” พี่ชื่นเดินเข้าหาแม่ช่วยประคองท่านด้วย
“ ก็น้องของลูกอะ ทำจานแม่แตกอีกแล้ว ใบนั้นแม่ซื้อมาเซ็ทหมื่นกว่าบาทเลยนะ ” แม่พูด
“ ชบาขอโทษ คราวหลังชบาจะล้างจานที่ราคาถูกๆพอ ” เธอเอียงหน้าออกมาจากหลังของพี่รัก
“ นี่แก! คิดจะล้างจานอีกเหรอ ? ชบาออกมา ทำไมถึงทำแบบนี้ ไปหลบหลังพี่เขาทำไม ”
“ แม่วางไม้กวาดลงก่อนสิ ” เธอพูด
“ จะออกมาให้ตีดีๆไหม ”แม่พูดพร้อมทำท่าจะฟาด เธอกอดเอวพี่รักแน่น หลบไปมา ร่างกำยำของพี่รักก็เคลื่อนไหวตามที่เธอเป็นอยู่
“ ตารักออกให้น้าตียัยชบาหน่อย ” ผู้ใหญ่เขาก็ชอบเรียกเด็กผู้ชายว่า ตารัก ตาหนุ่ม หรือ พ่อรัก พ่อหนุ่ม นี่แหละ คนสมัยก่อนจะพูดแบบนี้ ไม่แปลกที่แม่เธอจะเรียกแบบนั้น มันก็ไม่ได้ฟังแปลกๆไป
“ น้าครับใจเย็นๆครับ ”
“ พี่รักช่วยชบาด้วย ไม่ แม่ๆ อย่าๆ ”
‘ เพี๊ยะ ’ แม่ฟาดไม้ลงมาที่หน้าพี่รัก
“ พี่รัก! ” เธอกับพี่ชื่นส่งเสียงออกมาพร้อมกัน
“ โอ๊ย ! ” พี่รักร้องออกมา เธอรีบมายืนหน้าพี่เขา แล้วดูรอยแดงบนใบหน้า
“ นะ...น้าขอโทษนะลูก ชื่นพาพี่เขาไปทายาหน่อยเร็ว ”
“ แม่อะ ไปตีพี่รักทำไม ” เธอหันไปโวยวายใส่แม่
“ ไม่เป็นไรหรอก ชบา ” พี่รักพูดขึ้น
“ แม่! แม่อะ! แม่! ” เธอก็ยังตะโกนเรียกแม่ซ้ำ ไม่รู้เพราะความเป็นห่วงผู้ชายคนนี้หรือโกรธแม่กันแน่ พร้อมกับกระทืบเท้า
“ ชื่นพาตารักไปทาแผลหน่อย ไปลูกไป ” แม่พูด แล้วผลักหลังพี่รักเบาๆไปทางพี่ชื่น
“ ส่วนแกไปเอาน้ำเย็นๆมาให้พี่เขาหน่อย ” แม่พูด สองมาตรฐานชัดๆเลยอะ กับเธอก็มีแต่ แก แก ตลอด แล้วกับพี่ชื่น ลูกแบบนั้นแบบนี้ เหอะ!
แต่สุดท้ายเธอก็ยอมเดินเข้าครัวไปอีกครั้ง เพื่อเอาน้ำเย็นให้ผู้ชายคนที่เธอแอบชอบมาแสนเนิ่นนาน ไม่เจอกันนานมากตั้งแต่พี่เขาขึ้นปีสอง ก็เงียบๆไป ตอนไปบ้านยัยพุดก็ไม่เจอ เห็นยัยพุดบอกพี่รักติดเรียน
ระหว่างที่เธอกำลังเอาน้ำไปเสิร์ฟพร้อมกับขนมคุกกี้ ที่เป็นรูปรอยยิ้ม พร้อมกับฮัมเพลงอย่างคนอารมณ์ดี แต่ต้องหยุดชะงักเพราะว่า...
“ ชื่นว่าอะไรนะ ลูกเป็นแฟนกับตารักเหรอ ” เสียงแม่อุทานดัง ไม่รู้ใบหน้าของแม่จะตกใจหรือเสียใจกันแน่
“ ครับ ผมเลยจะมาขออนุญาตคุณน้าชมพู ผมคบกับชื่นมา สามเดือนแล้วครับ ”
ห้ะ! สะ...สามเดือนแล้วหหรอ? ทำไมพี่ชื่นถึงไม่ยอมบอกเธอเลยอะ
“ เหรอลูก! ดีๆ แม่ไม่ห้ามนะ แต่จะทำอะไรก็คิดบ้าง ว่าลูกทั้งสองอยู่ในวัยเรียนกันอยู่ ”
“ ค่ะแม่ ”
“ ครับน้า ผมจะดูแลชื่นเป็นอย่างดี ”
ทำไมแค่ได้ยินแบบนี้แล้ว รู้สึกเจ็บใจมาก มันเจ็บแปล๊บๆ คนหนึ่งก็พี่สาวคนหนึ่งก็คนที่ตัวเองชอบ
“ ทำไมชบาไปเอาน้ำนานจัง ” เสียงแม่บ่นขึ้น เธอเหมือนจะกลับมามีสติ เดินช้าๆไปหาแม่กับพี่ๆ แล้วค่อยๆฝืนยิ้ม
“ มาแล้วๆ ” เธอวางถาดน้ำและคุกกี้ลงโต๊ะ
“ ชบารู้ไหม พี่ชื่นแกเป็นแฟนกับพี่รักพี่ชายหนูพุด” แแม่พูดด้วยน้ำเสียงดีใจอย่างออกหน้าออกตา
“ อ๋อ… ยินดีกับพี่ๆด้วยนะ ” เธอฝืนยิ้ม และคงนั่งไม่ได้นานเพราะรู้สึกเหมือนร่างกายจะอ่อนแรง
“ อืม แล้ววันนี้ชบาไม่ไป หายัยพุดเหรอ ” พี่รักถามต่อ
“ อ๋อ ช่วงนี้ไม่รู้ทำไมอยู่ติดบ้าน ปวดหัวมาก ทำอะไรก็เสียไปหมด ”
เป็นแม่ที่พูดขึ้น
“ แม่คะ อย่าว่าน้องเลย อยู่บ้านก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอคะ จะได้ไม่ไปเที่ยวเล่นอะไรแผลงๆอีก ”
“ แต่แม่ปวดหัว ถ้าปิดเทอมมารับไปอยู่กับลูกบ้างสิ ” ดูแม่พูดเข้า
“ แม่คะ เดี๋ยวอีกไม่กี่เดือนชบาก็จะไปเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว ตอนนั้นจะคิดถึงน้องนะคะ ” พี่ชื่นพูด
“ ไปเร็วๆได้ก็ดี แม่จะได้ไม่ปวดหัว ” แม่พูด คำพูดแม่บางคำมันก็บาดหัวใจเหมือนกัน เธอได้แต่นั่งนิ่งๆไม่รู้จะพูดอะไร
“ แม่คะ ” เหมือนพี่ชื่นจะห้ามทำนองนั้น
“ งั้นชบา...”
“ ที่บ้านพี่วันนี้จะเลี้ยงวันเกิดพี่ ไปด้วยกันสิชบา ” พี่รักพูดขึ้น
“ ไปด้วยกันนะ ชบา ” พี่ชื่นกับพี่รักดูจะเหมาะสมกันดีเนอะ!
“ โอ๊ย! จู่ๆชบาก็ปวดท้องประจำเดือนคงมา ชบาเข้าห้องก่อนนะพี่ๆ ” เธอรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งทันที แต่ก็ยังได้ยินเสียงแม่บ่นตามหลังมาว่า
“ ดูๆ ยัยเด็กคนนี้ไม่รู้จักโตสักที แทนที่จะเดินดีๆกลับวิ่งเหมือนม้าดีดกระโหลก เห้อ! ”
จริงๆเธอไม่ได้เป็นตามที่ปากโกหกหรอก เจ็บท้องประจำเดือนอะ แต่จริงๆเธอก็ลืมวันเกิดพี่รักไปแล้วเหมือนกันนะถ้าพี่เขาไม่พูดขึ้นมา แต่ถ้าเขายังไม่เป็นแฟนพี่ชื่น คงไม่ต้องให้ใครบอก เธอคงรีบปั่นจักรยานไปบ้านพี่เขาแหละ เฮ้อ!
พอถึงห้องเธอก็ก้างมือนอนลงบนเตียงอย่างคนหมดแรง จู่ๆมันก็ไม่อยากจะทำอะไรเลย นี่ถ้าเป็นคนอื่นคงจะไม่เจ็บเท่าคนที่เคียงข้างเขาตอนนี้คือพี่สาวที่เธอรักมาก!
❤️______________❤️
นามปากกา ByMinne
- Writer
