Draven เดลเวอร์ EP.4 ท้าจีบพี่หน้านิ่ง
1371 Words
EP.4 ท้าจีบพี่หน้านิ่ง
หอประชุม
นาเดียร์รีบกลับเข้ามาในหอประชุมด้วยความรวดเร็ว ยังดีที่ยังไม่มีใครขึ้นพูดบนเวที เธอจึงรีบเดินมานั่งที่เก้าอี้ของตนเอง
“ไปไหนมา ทำไมไปนานจัง” ใยไหมเอ่ยถาม
“ก็เข้าห้องน้ำนั่นแหละ แต่ขากลับดันเจอพี่บาร์โฮสคนเมื่อคืน”
“คนไหน มีตั้งสามคนนะ” ของขวัญยื่นหน้ามาถาม เนื่องจากเธอมีสติมาที่สุดจึงจำได้ว่าในโต๊ะมีผู้ชายทั้งหมดสามคน
“คนที่ฉันพามานั่งด้วย”
“อ๋อ พี่คนที่แกเรียกเขาว่าพี่สุดหล่อ”
“เออนั่นแหละ ฉันเจอเขาที่หน้าลิฟต์ แต่การแต่งตัวของเขาวันนี้ดูทางการมากเลยวะ ถ้าไม่รู้ว่าเป็นเด็กบาร์โฮสจะคิดว่าเป็นผู้บริหารนะ”
“จริงอ่ะ แสดงว่าต้องหล่อกว่าเมื่อคืนแน่ๆ” ใยไหมพูดด้วยสีหน้าตื่นเต้น เพราะตอนที่เธอยังไม่เมาจนหมดสติ จำได้รางๆว่านาเดียร์ลากบาร์โฮสอีกคนมานั่งด้วย แถมยังเป็นผู้ชายที่หล่อเหลามากๆ
“ก็งั้นๆแหละ ไม่เห็นจะหล่อตรงไหน”
“แหม๋ ไม่เห็นหล่อตรงไหน แต่เมื่อคืนแกเรียกพี่เขาว่าสุดหล่อทั้งคืนย่ะ!” ของขวัญพูดพลางเบะปากให้นาเดียร์ เพราะดูเหมือนว่าเพื่อนของเธอจะไม่ยอมรับว่าเมื่อคืนนี้ตัวเองเอ่ยชมผู้ชายหล่อเป็นว่าเล่น
“ก็คนมันเมาปะ คนเมาก็พูดไปทั่วแหละค่ะคุณของขวัญ!”
“ค่ะคุณนาเดียร์ แต่พี่แกดูเย็นชามากนะ ไม่เชื่อว่าจะมาทำอาชีพแบบนี้ได้”
“จะเย็นชาสักแค่ไหนกัน แอคขรึมไปงั้นแหละ” นาเดียร์พูดอย่างไม่ใส่ใจนัก เพราะดูๆแล้วชายหนุ่มคนนั้นก็เหมือนคนอื่นทั่วๆไป
ขณะเดียวกันอาจารย์ใหญ่ของมหาวิทยาลัยก็ขึ้นกล่าวเปิดโครงการการพานักศึกษามาหาความรู้ ในระหว่างนั้นก็มีบุคคลใหม่เดินเข้ามาในหอประชุม ซึ่งเขาคนนั้นคือเดลเวอร์ ชายหนุ่มที่นาเดียร์พึ่งเจอเมื่อสักครู่นี้ ความหล่อเหลาของเขาฉุดให้นักศึกษาหญิงทั้งหอประชุมมองไปที่เขาเป็นตาเดียว
“เชี้ย.. หล่อจริง ต่างจากเด็กบาร์โฮสคนเมื่อคืนเลย เมื่อคืนก็ว่าหล่อแล้ว แต่ตอนนี้หล่อกว่า!” ของขวัญเข้าไปกระซิบกระซาบกับเพื่อนทั้งสอง นาเดียร์และใยไหมจึงต้องมองไปทางเขา และเป็นจังหวะเดียวกันกับที่เขามองมาทางเธอพอดี
“ไหนแกบอกงั้นๆไงเดียร์ พี่เขาโคตรหล่อเลยนะ!” ใยไหมดวงตาเป็นประกายมองไปที่ชายหนุ่มอย่างไม่วางตา
“พวกแกจะสนใจอะไรนักหนาเนี่ย ก็แค่เด็กบาร์โฮสหน้าตาดีคนนึง!”
“แต่แกไม่สงสัยเหรอว่าเด็กบาร์โฮสมาทำอะไรที่นี่?” ของขวัญเลิกคิวเชิงคำถาม นาเดียร์จึงมองไปที่ชายหนุ่มอีกครั้ง จึงเห็นว่าเขานั่งรวมอยู่กับเหล่าคณะกรรมการโรงพยาบาลและอาจารย์มหาวิทยาลัย
“คงมารับจ๊อบนอกรอบกับอาจารย์ล่ะมั้ง เด็กบาร์โฮสรับจ๊อบกินข้าวข้างนอกเยอะแยะไป นายนั่นก็คงไม่ต่างกัน”
“สีหน้าพี่เขาดูขรึมเหมือนที่แกบอกจริงๆของขวัญ หน้านิ่งแต่ก็หล่อชะมัด” ใยไหมยังคงมองไปที่เดลเวอร์ด้วยสายตาเป็นประกาย ต่างจากนาเดียร์ที่มองเขาเพียงหางตา
“อยากรู้ปะล่ะ นาเดียร์แกลองไปจีบเขาดูดิ”
“แกจะบ้าเหรอขวัญ! ฉันยังไม่ได้อยากมีแฟนสักหน่อย”
“หรือว่าแกกลัวตกหลุมรักความหล่อของพี่เขา?” ของขวัญพูดพลางยิ้มกรุ้มกริ่ม
“บ้าบอ”
“แกกลัวก็บอกมาเถอะ”
“ฉันทำไปแล้วได้อะไรถามหน่อย?”
“ถ้าแกทำให้พี่หน้านิ่งนั่งชอบแกได้จริงๆ ฉันจะยอมไปเรียนต่อต่างประเทศกับแก” ของขวัญพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ทำให้ใยไหมต้องท้วงขึ้น
“เฮ้ยขวัญ จะท้าแบบนี้จริงดิ ถ้าเดียร์มันจีบติดขึ้นมาแกต้องไปเรียนต่อกับมันนะ”
“ไม่ใช่แค่ฉัน แต่พวกเราทุกคนจะไปเรียนต่อต่างประเทศด้วยกัน เอาไงกล้าปะ?” ขวัญพูดกับใยไหมก่อนจะหันมาถามนาเดียร์อีกครั้ง พลางยักคิ้วอย่างกวนๆ
“ใยไหมมันไม่ไปกับแกหรอก”
“ไป เกมส์นี้ฉันเอาด้วยกับของขวัญ เผื่อแกจะได้พี่เขาเป็นแฟนไง หล่อขนาดนี้สาวๆอิจฉาตาร้อนกันบาน!” คำตอบของใยไหมทำให้นาเดียร์ต้องหันควับมองไปที่เธอ
“แกสองคนนี่ก็สรรหาเล่นกันจริงๆเลยนะ!”
“ไม่กล้าก็บอกมาน่า ฉันจะได้จีบพี่หน้านิ่งคนนี้เอง” ของขวัญพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน ทำให้นาเดียร์ต้องกรอกตามองบน
“แกไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้นเลย ตอนปีหนึ่งแกก็ท้าให้ฉันเล่นเกมส์นี้ ถึงตาฉันท้าแกบ้างละ”
“เอาจริงดิ นี่ฉันต้องแบกหน้าไปจีบตานั่นจริงเหรอ”
“จริง แลกกับการไปเรียนต่างประเทศ เอาไงคะ?”
“เออ เอาก็เอา แกสองคนสัญญาแล้วนะว่าจะไปเรียนกับฉัน!” นาเดียร์ชี้หน้าเพื่อนทั้งสองเพื่อให้ทั้งสองยืนยันคำตอบ
“สัญญา!” ใยไหมและของขวัญใช้นิ้วชี้เกี่ยวที่นิ้วชี้ของนาเดียร์คนละข้างเพื่อทำสัญญา ก่อนจะหันกลับมาสนใจฟังอาจารย์พูดอีกครั้ง
เมื่อฟังความรู้จากอาจารย์หมอเสร็จแล้ว นักศึกษาทุกคนจึงต้องพากันไปเรียนรู้เกี่ยวกับการผ่าตัดต่อ เพราะพวกเธอเรียนคณะแพทย์ศาสตร์ สาขาศัลแพทย์ทั่วไป ก็คือการผ่าตัดสมอง หรือการผ่าตัดศัลยกรรมต่างๆ
ขณะที่นาเดียร์กำลังตั้งใจฟังที่อาจารย์หมอพูดอยู่นั้น ใยไหมก็เข้าไปกระซิบกระซาบกับของขวัญเกี่ยวกับเรื่องที่เธอพึ่งจะทำสัญญากันเมื่อสักครู่นี้
“ทำไมแกอยากให้นาเดียร์มันจีบพี่บาร์โฮสคนนั้นจัง”
“เอาน่าเดี๋ยวแกก็รู้เองแหละ”
“นี่แกมีอะไรไม่บอกฉันเหรอเนี่ย”
“ไม่มี แกก็คิดมาก ไปตั้งใจเรียนไป” ของขวัญตอบอย่างปัดๆ ทำให้ใยไหมต้องเลิกสนใจและหันกลับมาเรียนต่อ
สองวันผ่านไป
สองวันที่ผ่านมานาเดียร์มักจะบ่ายเบี่ยงเวลาที่เพื่อนๆถามว่าเริ่มปฏิบัติการจีบพี่บาร์โฮสหรือยัง เพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่าควรจะเริ่มยังไง ทั้งๆที่เธอกับเขาพึ่งจะเคยเจอกันสองครั้ง ครั้งแรกที่บาร์โฮส ครั้งที่สองที่โรงพยาบาล แถมยงไม่มีเบอร์หรือรู้จักชื่อของเขาเลยด้วยซ้ำ
“ตกลงแกจะไม่ทำตามคำพูดใช่ไหมเนี่ยนาเดียร์”
“ทำไมแกต้องยุแยงให้ฉันจีบพี่เขาถึงขนาดนั้นด้วยเนี่ย”
“ก็แค่อยากเห็นตอนแกเต๊าะผู้ชาย คิดซะว่าพี่เขาคือพี่ชายบ้านตรงข้ามของแกดิ พี่ชายที่แกชอบตอนสามขวบอ่ะ”
“กรี๊ด! ฉันบอกแล้วไงว่าอย่าเอาเรื่องนี้มาพูดอีก ฉันโกรธแกจริงๆด้วย!” นาเดียร์กอดอกเมินหน้าหนีเพื่อนทั้งสอง เพราะเธอคิดว่าความทรงจำในวัยเด็กที่น่าอับอายที่สุดคือการบอกว่าตัวเองอกหักจากพี่ชายบ้านตรงข้ามตอนอายุสามขวบ เธอไม่ได้อายที่อกหัก แต่อายที่คิดชอบผู้ชายตั้งแต่ยังไม่เข้าเรียนเนอร์เซอรี่
“ฮ่าๆๆ เออๆๆ ไม่พูดแล้วก็ได้ งั้นวันนี้เราไปบาร์โฮสกันอีกปะ แกจะได้ไปจีบพี่คนนั้น”
“ไม่ได้ด้วยหรือไง”
“ไม่ได้ค่ะ เริ่มเดินเกมส์คืนนี้เลย!”
“เออๆๆ ตาฉันเมื่อไหร่จะเอาคืนให้สาสมเลย!”
“จะรอนะคะคุณนาเดียร์”
______________________________
เคยเห็นแต่ผู้ชายท้าจีบ ตาผู้หญิงพนันท้าจีบบ้างละ!! นาเดียร์แต่แกอาจจะขิตตาเตียงเพราะโดนกระแทกก็ได้นะ55555555
ช่วยให้กำลังใจลูกสาวหน่อยค่ะ กำลังจะพาไปเสียตัวแล้ว ><
- Writer
