Draven เดลเวอร์ EP.5 จีบพี่สุดหล่อ

1484 Words

EP.5 จีบพี่สุดหล่อ บาร์โฮสของเดลเวอร์ ในที่สุดสามสาวก็พากันมาบาร์โฮสของเดลเวอร์อีกครั้ง เมื่อมาถึงของขวัญและใบข้าวจึงเรียกเด็กบาร์โฮสสองคนเดิมมานั่งด้วย “เอายังไงคะ สรุปจะเริ่มเกมส์ได้ยัง?” ของขวัญเอ่ยถาม “ฉันไม่รู้ชื่อเขา” “ไม่ใช่ปัญญาหา พี่คะพี่ผู้ชายอีกคนที่มานั่งกับเราวันนั้นชื่ออะไรคะ วันนี้เขาเข้าร้านไหม?” “ชื่อเดลเวอร์ เห็นว่าจะเข้านะ น้องจะเรียกเขามานั่งด้วยเหรอ?” “ไม่ใช่หนูค่ะ แต่เป็นเพื่อนหนู พอดีมันชอบพี่เขาเลยจะจีบ” ของขวัญพูดพลางส่งยิ้มทางสายตาให้กับนาเดียร์ นาเดียร์จึงต้องถอนหายใจให้กับความกวนประสาทของเพื่อน “โห~ โคตรหล่อเลย~” ขณะเดียวกันใยไหมก็พูดขึ้น ฉุดให้ทุกคนในโต๊ะต้องมองตามเธอไป จึงเห็นว่าเป็นชายหนุ่มที่นาเดียร์กำลังนั่งรอ “เจอกี่รอบๆก็โคตรหล่อเลย~” ของขวัญเองก็เอ่ยชมไม่ต่างจากใยไหม “เสียเวลาเปล่าน้อง พี่เขาไม่สนใจน้องหรอก” เด็กบาร์โฮสที่นั่งอยู่ข้างๆใยไหมพูดขึ้น “พูดแบบนี้ดูถูกความสวยของหนูเกินไปนะคะพี่” นาเดียร์มองบาร์โฮสคนนั้นด้วยหางตา ก่อนจะพูดกับเขาอีกครั้ง “ดูนะคะ แล้วจะรู้ว่าหนูของจริง” พูดจบนาเดียร์จึงลุกขึ้นยืนและจัดกระโปรงก่อนจะเดินตรงไปที่ชายหนุ่มที่กำลังยืนคุยกับเจ๊น้ำอยู่ ตุบ! เธอแกล้งเดินชนเขาจนชายหนุ่มต้องหันมามอง “อ่าวคุณ” “…” เดลเวอร์ไม่ได้ทักเธอกลับแต่หันไปมองเจ๊น้ำ เจ๊น้ำจึงเดินออกไป “คิดว่าไม่มาซะอีก หนูอุตส่าห์จะมาจ่ายค่าดื่มที่ค้างรอบก่อน” “ฉันไม่ต้องการเงิน” “จ่ายเป็นหอมแก้มหนึ่งข้างจะรับไหมคะ?” “…” ฟอด! นาเดียร์เขย่งเท้าหอมไปที่แก้มของชายหนุ่ม ทว่าเดลเวอร์กับไม่มีปฏิกิริยาใดๆตอบกลับมานอกจากมองมาที่เธอนิ่งๆ “พี่ที่โต๊ะบอกว่าคนแบบคุณจีบยาก ถ้าหนูอยากจีบคุณคุณจะว่ายังไงคะ?” “คิดจะครบกับฉันมันมีราคาที่ต้องจ่าย ซึ่งเด็กแบบเธอคงไม่มีปัญญาทำได้” “ไอ้บ้านี่ว่าแรงฉิบ!” นาเดียร์กัดฟันแน่นเมื่อดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่สนใจเธอ และเตรียมตัวที่จะเดินหนี “ให้ลองจีบก่อนไม่ได้เหรอ” “ฉันไม่ชอบเด็กแก่แดดแบบเธอ” เมื่อเดลเวอร์พูดจบจึงหันหลังและเดินขึ้นบันไดไปชั้นบนทันที นาเดียร์ได้แต่ยืนกำหมัดขบกรามแน่นด้วยความหงุดหงิด “ไอ้ขี้เก๊กเอ๊ย! คิดว่าหล่อแล้วจะพูดยังไงก็ได้หรือไง! นาเดียร์คนนี้ไม่ยอมง่ายๆหร้อก!” นาเดียร์เดินจ่ำอ้าวตามชายหนุ่มขึ้นมาชั้นบนติดๆ ก่อนจะเห็นหลังไวๆของเขาเดินเลี้ยวซ้ายไปสุดทางเดิน เธอจึงรีบวิ่งตามมา Part ของขวัญ&ใยไหม “เพื่อนแกเล่นแรงมากของขวัญ! ไปหอมแก้มพี่เขาอีก!” “มันกล้าเนาะ” “พี่มีเรื่องอยากจะบอกพวกน้องๆเกี่ยวกับผู้ชายคนที่เพื่อนน้องตามไปเมื่อกี้” จู่ๆหนุ่มบาร์โฮสก็พูดแทรกขึ้น “อะไรเหรอพี่ เขาเป็นคนไม่ดีเหรอ?” “เขาไม่ใช่เด็กบาร์โฮส แต่เขาเป็นเเจ้าของที่นี่” “ฮะ!” ใยไหมดูตกใจกับคำพูดของเด็กบาร์โฮสสุดๆ ต่างจากของขวัญที่นั่งอมยิ้มรางกับเธอรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว “แกยิ้มแบบนี้แกเล่ามาเลยดีกว่าของขวัญ!” “อะไร~ ฉันไม่ได้รู้อะไรทั้งนั้นแหละ!” “ของขวัญ! บอกฉันมาเดี๋ยวนี้” “…” ของขวัญเม้มปากเป็นเส้นตรงก่อนจะเล่าเห็นการเมื่อวันก่อนที่เธอกลับจากที่นี่ให้ใยไหมฟัง Part นาเดียร์ นาเดียร์เดินดุ่มๆมาสุดทางเดินเพื่อจะเลี้ยวซ้ายตามชายหนุ่มไป ทว่าเมื่อเธอเลี้ยวมาใบหน้าสวยจึงชนเข้าแผงอกของเขาจังๆ “อื้อ! จมูกหักแล้วมั้ง!” “ชั้นบนไม่ใช่ที่เดินเล่นของเด็ก” “จิ๊! อะไรก็เด็กๆ หนูยี่สิบสองแล้วนะ!” นาเดียร์ตวาดใส่ชายหนุ่มอย่างหงุดหงิด เดลเวอร์ที่เห็นเช่นนั้นจึงจะเดินออกมา แต่กับถูกเด็กสาวยืนบังเอาไว้ “เดี๋ยวก่อนดิ~ ทำไมเย็นชาจังแค่จะจีบเอง” “ก็บอกว่าไม่ชอบเด็ก” “แต่หนูจะจีบ” “มองๆไปคุณก็หน้าคุ้นจริงๆนะ แค่นึกไม่ออกว่าคือใคร เราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนไหม” นาเดียร์มองไปที่ใบหน้าคมคายของชายหนุ่มเมื่อสำรวจ เธอจึงได้กลิ่นน้ำหอมที่มีกลิ่นบุหรี่ผสมปนเปอยู่ด้วย “…” “อย่าให้ฉันหมดความอดทน” “ทำไมคะ ถ้าหมดความอดทนคุณจะเตะหนูออกจากร้านเหรอ?” “…” “หนูรู้ว่าคุณไม่กล้าหรอก ว่าแต่ทำไมไม่เห็นลงไปนั่งกับแขกเหมือนคนอื่นเลย แถมแต่งตัวก็ไม่เหมือนคนอื่นด้วย” นาเดียร์ยื่นมือไปจับที่ชายเสื้อหนังสีดำของชายหนุ่มอย่างถือวิสาสะ เดลเวอร์ที่ดูเหมือนจะขาดความอดทนจึงจับไปที่มือของเธอพร้อมกับดันร่างเล็กชิดติดกำแพง “ทะ..ทำอะไรคะ!” “ก็บอกแล้วว่าอย่าให้หมดความอดทน” “…” “อยากจ่ายนักใช่ไหมค่าดื่มที่ติดฉันไว้?” “อือ บอกมาซิว่ากี่บาท แล้วก็ปล่อยหนูด้วย หนูจะกลับไปหาเพื่อน” “ตอนฉันไล่กับไม่ไป ตอนนี้ดันกลัว?” เดลเวอร์มองเด็กสาวด้วยสายตาดูหมิ่น เพราะเขากำลังทำให้เธอรู้สึกกลัวได้สำเร็จ “คะ..ใครกลัว! หนูบอกว่าจะจีบคุณก็คือจีบ!” “หึ พูดกลับไปกลับมา เด็กน้อยใยปลาซิว” “หนูไม่มีอะไรที่หนูต้องกลัวเลยสักนิด!” ดูเหมือนว่าน้ำเสียงที่นาเดียร์พูดออกมาจะสวนทางกับความหมายลิบลับ แถมดวงตาสวยยังสั่นไหวราวกับมีความกลัวผสมอยู่ “อยากจีบฉัน?” “อือ จะให้จีบได้ยัง?” “…” เดลเวอร์ถอยออกจากร่างเล็กโดยที่ยังจับมือของเธออยู่ก่อนจะเดินลงมาชั้นล่างและตรงไปที่ทางออก นาเดียร์ที่เห็นเช่นนั้นจึงต้องพยายามดึงมือเพื่อให้เขาหยุด ทว่าชายหนุ่มกลับไม่ฟังและพาเธอเดินออกมาหน้าร้าน และมายืนหยุดอยู่ตรงรถบิ๊กไบรท์ “จะไปไหนคะ!” “ขึ้นไป” “ไม่ได้หนูใส่กระโปงอยู่!” พรึ่บ! เมื่อเด็กสาวยืนนิ่งไม่ยอมขึ้นรถมาเฟียหนุ่มจึงเป็นฝ่ายอุ้มเธอขึ้นไปนั่งคร่อมอยู่บนเบาะ ทำให้นาเดียร์ต้องหุบขาเข้าหากันและใช้มือปิดเอาไว้เพราะกลัวว่ากระโปรงจะเปิด “ใส่” เดลเวอร์ส่งหมวกกันน็อคสีดำราคาแพงให้กับเด็กสาวก่อนที่เขาจะขึ้นคร่อมรถและสตาร์ทเครื่อง ทำให้นาเดียร์ต้องรีบสวมใส่ด้วยความรวดเร็ว บรื้นน! เสียงเบิ้นเครื่องทำให้นาเดียร์ต้องจับไปที่ไหล่ของชายหนุ่มด้วยความตกใจ ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ของขวัญและใยไหมพากันวิ่งออกมาหน้าร้านพอดี “นาเดียร์!” ทั้งสองเอ่ยเรียกเพื่อนสนิททว่าเดลเวอร์กับไม่ได้สนใจและขับรถออกมาทันที ความเร็วทำให้นาเดียร์ต้องเลื่อนมือลงมากำที่เสื้อยืดสีดำของเขาเพื่อหาที่ยึดเหนี่ยว “คุณ! ขับเบาๆหน่อยซิหนูกลัวตกนะ!” ราวกับยิ่งห้ามยิ่งยุ เพราะเดลเวอร์กับเร่งเครื่องเร็วขึ้นจนนาเดียร์ต้องเปลี่ยนจากกำเสื้อเป็นกอดเอวของเขา และซบใบหน้าลงไปที่แผ่นหลัง ไม่รู้ว่าชายหนุ่มพาไปไหน และถึงที่ไหนแล้ว เมื่อเธอเริ่มรู้สึกชินกับความเร็วของรถ จึงเงยหน้าขึ้นดูถนนหนทาง “จะพาไปไหนเนี่ย!” “…” เมื่อชายหนุ่มไม่ตอบเธอจึงทำได้แค่นั่งกอดเอวเขาต่อไป เพราะหากจะให้กระโดดลงคงไม่เหลือสภาพดีเป็นแน่ เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง ในที่สุดรถบิ๊กไบรท์ก็ขับเข้ามาจอดที่โรงแรมแห่งหนึ่ง “พาหนูมาที่ไหน หนูต้องกลับไปหาเพื่อนๆนะ!” “อยากกลับก็กลับเองแล้วกัน ถอดหมวกวางไว้ที่ไว้” เมื่อเดลเวอร์พูดจบเขาจึงลงจากรถและเดินเข้ามาในโรงแรมทันที ทำให้นาเดียร์ต้องรีบถอดหมวกออก “ไอ้ผู้ชายขี้เก๊ก! จะทำให้สยบแทบเท้าให้ได้เลยคอยดู!” ____________________________ ตอนต่อไปเสวแน่ 🤤 เดี๋ยวมาอีกตอนนะคะ ขอคนละคอมเมนต์น้า 🫶🏻

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more