Three Dangerous Affection

Chapter 12

NAGISING ang diwa ko sa pagtunog ng phone ko. Gayunpaman ay hindi ako bumangon at nanatili lang nakapikit, kinapa ko na lang ang phone ko at sinagot ang tumawag.

“Yes?” tamad kong sagot sa inaantok na boses.

“Kamahalan, what do you want for breakfast?”

Darn it. Si Pietro lang pala. Akala ko naman kung sino na.

“Ano ka ba naman, Pietro, masyado ka namang istorbo sa tulog ko.” I complained with a frown.

“Okay, I'm sorry, aking kamahalan. Pero gusto ko lang alamin kung ano ba ang gusto mong breakfast for today, at nang sa gano'n ay maipaghanda na kita.”

Hindi ko mapigilan ang mapaasik. “Naman, Pietro. Hindi ba't nag-usap na tayo? Sinabi ko na sa 'yo na wala nang pakialaman, dahil kailangan nating magpanggap na hindi tayo magkakilala. Hayaan mo na 'yang breakfast na 'yan, hindi mo na ako kailangan pang ipaghanda; kaya kong pagsilbihan ang sarili ko. Ang mas mabuti pa ay mag-grocery ka na lang muna, bumili ka ng mga favorite kong snacks. Ayoko ng mga naka-stock sa ref ko, puro mga chocolates, alam mong hindi ako mahilig sa mga matatamis.”

“Sige, kamahalan, masusunod. Aalis na muna ako para mag-grocery. Just call me if you need anything.”

Hindi na ako sumagot pa at binitiwan na lang ang phone sa kama.

Bumalik na lang ako sa pagkakatulog. Pero tila ayaw na akong hilahin ulit ng antok dahil tuluyan nang nagising ang diwa ko.

“Kainis ka talaga, Pietro; kasalanan mo 'to, istorbo ka masyado kiaga-aga!” simangot kong reklamo nang hindi na makatulog pa.

Bumangon na lang ako at napaunat-unat. Nang mapatingin ako sa alarm clock na nakapatong sa ibabaw ng bedside table ay nagulat pa ako nang makita 07:34 AM na pala!

“s**t. Tinanghali na yata ako ng gising ngayon,” pahikab kong usal at muling dinampot ang phone ko.

Naisip kong mag-order na lang ng pizza at fried chicken for my breakfast, and coffee na rin. Matagal-tagal na rin pala akong hindi nakakapag-breakfast ng mga junk food, nakaka-miss sa totoo lang, favorite ko pa naman.

Matapos mag-order online ay pumasok na ako sa bathroom at naligo.

“Ano nga ba ang gagawin ko buong maghapon? Maghihintay sa lalaking 'yun? Pero pupunta kaya 'yun dito?” hindi ko mapigilang tanong sa sarili ko habang nakahubad at naliligo sa ilalim ng shower.

Wala nga pala akong gagawin kung hindi maghintay sa governor na 'yun.

“Bullshit na lalaking 'yun nasasayang ang oras ko.” Hindi ko mapigilan ang inis na mapailing. Pero kailangan, kailangan kong magtiis para malaman ko ang gusto kong malaman.

Matapos kong maligo ay saktong may nag-doorbell. Mukhang dumating na nga 'yung order ko. Kaya naman kahit nakatapis lang ng tuwalya ay diretso akong lumapit sa pinto at binuksan ito.

Pero pagbukas ko ay agad na napataas ang kilay ko nang bumungad sa akin ang lalaking nakasuot ng all black; black jeans, black t-shirt, black sneakers, black cap, black facemask, at with sunglasses pa.

“Are you the delivery man?” kunot noo kong tanong. Kaya lang nang mapatingin ako sa mga kamay nito ay wala naman itong ibang dala maliban sa isang bouquet ng red roses.

“Yes, I'm here to deliver these flowers to my angel,” he replied and finally revealed his face face by removing his facemask. And he greeted me with a sweet smile, “Good morning, my angel. Nice to see you again!”

Awtomatiko nang napataas ang kilay ko. So it's him, sabi na nga ba't pupunta ang lintik na lalaking 'to.

“Wait.” Napahalukipkip na ako. “Are you my stalker? Wala kasi akong maalala na binigay ko sa 'yo ang address ko.”

He chuckled and shrugged. “Well, yeah, I am your stalker because I like you. So, here's my flowers for you, my angel.” He gave me the bouquet.

Pero imbes na tanggapin 'yun ay napaikot lang ang mata ko at patay malisya siyang tiningnan. “I'm sorry but I don't like flowers. You can leave now. Kiaga-aga nambubuwisit ka!” Akmang isasara ko na kunwari ang pinto, pero mabilis nitong iniharang kanyang isang paa.

“Oh, I'm sorry as well but I don't accept rejection.” He smirked.

Pagak naman akong natawa. “You don't accept rejection. Really? Huwag mong sabihing kulang pa ang pagpadugo ko sa labi mo? Puwede ko pang kagatin 'yan, pero nasisiguro kong mawawalan ka na ng labi this time. I swear.” I grinned.

Pero hindi man lang naapektuhan sa banta ko.

“Do it again and you'll see,” ngisi rin niyang sagot at bigla na lang akong hinawi patabi bago pumasok sa loob ng apartment ko.

Tila naman hindi ako makapaniwala. Really? Talagang hinawi ako ng gagong 'to! Kung makapasok akala mo'y pag-aari niya itong apartment.

Napabuga na lang ako ng hangin para magtimpi.

“See what?” taas kilay kong tanong matapos isara ang pinto at sumunod sa kanya papasok sa loob.

“See that I am your prince charming. Dahil kapag ako ang nakakagat sa 'yo, ewan ko na lang kung saan ka pupulutin; knowing that you are still a virgin, siguradong iiyak ka sa akin kapag inangkin kita,” he answered and faced me. “Tanggapin mo na, sayang naman 'to.” He gave me the flowers.

Agad ko namang tinanggap, pero pagkatanggap ko ay agad ko ring tinapon sa kanyang pagmumukha. “Bastos ka! Lumabas ka! Hindi ka welcome dito sa pamamahay ko!”

Pero ang loko, ngumisi lang sa akin at inalis na ang suot na sunglasses at cap. “Ayoko nga. Mananatili ako rito hangga't gusto ko,” ngising sagot nito at hinayaan na ang nahulog na bulaklak dahil naupo na sa couch nang padikuwatro bago nilibot ang tingin sa loob ng apartment ko. “So, dito ka pala nakatira, huh?” Napatango-tango pa ito. “Puwede kitang ilipat sa mas maganda at malaking apartment kung gusto mo. Just tell me.” Muli na nitong binalik ang tingin sa akin at ngumiti na naman matapos akong kindatan.

Hindi ko naman mapigilan ang pagak na matawa at humalukipkip sa kanyang harap. “Ibang klase ka rin talaga. Isa kang governor pero narito ka, hindi ka ba busy sa pagiging politiko mo?”

“I'm not busy, that's why I'm here,” he immediately answered. Hanggang sa tuluyan nang napahinto sa akin ang tingin, pinasadahan ako nito at napalunok na akala mo'y nauhaw bigla, awtomatiko ring nagbago ang emosyon ng mukha.

Napangisi naman ako. “Oh, huwag mong sabihing naaakit ka na naman sa akin porke't naka-towel lang ako?”

Sa sinabi ko ay napatikhim naman ito na tila natauhan bigla dahil mabilis na iniwas ang tingin sa katawan ko at nilibot na lang muli ang tingin sa loob ng apartment ko.

“Hindi bagay sa 'yo na tumira sa ganitong kaliit na apartment. Puwede kitang ilipat sa mas malaki at mas maganda na babagay sa 'yo, 'yun ay kung papayag kang maging girlfriend ko.”

Gusto kong matawa sa narinig.

Tsk. This arrogant asshole. Masyado ring patawa, ang sarap ihagis palabas.

“Iniinsulto mo ba ang tirahan ko?” mataray kong tanong at naupo na sa kabilang couch paharap sa kanya.

He looked at me and smiled. “No, darling. I'm just giving you an offer. So, what do you think? Will you be my girlfriend?”

“At ano naman ang mapapala ko sa 'yo maliban sa magandang apartment kapag pumayag ako sa offer mo na maging girlfriend mo?”

His smile widened, and he leaned on the couch like a king. “Kahit anong gusto mo ibibigay ko. Basta ba ibigay mo rin ang gusto ko, katulad ng pangangailangan ng isang boyfriend.”

Marahan na akong napatawa at humalukipkip habang nakasandal sa couch. “So, para na ring inaalok mo ako maging pokpok mo kung gano'n. Ang lakas din talaga ng looh mo.”

He chuckled. “Oh, come on, my angel. Ang harsh mo naman tumanggap ng salita. Syempre hindi naman gano'n. What I mean is, mahalin mo ako ng totoo kapag naging girlfriend na kita.”

“Kawawa ka naman, mukhang walang nagmamahal sa 'yo. So, tingin mo ba ay nabibili ang pagmamahal? At kung alukin mo ako maging girlfriend mo ay para ka lang tumatawad habang namimili sa palengke.”

And he let out a soft chuckle. “Oh, that's so cheap. Iba naman 'yung palengke sa 'yo, angel. Ang akin lang, kapag pumayag ka maging girlfriend ko, makukuha mo ang respeto ko. I will respect you with all my heart. But if you don't agree…” He smirked, pinasadahan na ako ng malagkit na tingin, at napalunok pa nang mapahinto ang tingin sa hita ko.

Parang kumulo na naman bigla ang dugo ko. Argh! This asshole! I hate the way he looked at me, napaka-pervert tumingin ng gagong 'to!

“And if I don't agree, what will you do?”

He grinned, gently caressing his lower lip with his index finger. “You will know from your answer. Now tell me, will you agree to be my girlfriend?”

“No. And I don't need your respect,” I answered directly.

His smile suddenly disappeared. “Aren't you afraid of me? You are alone here, and even if you have neighbours, they will not be able to help you when I force you. Hindi lang kita pinatulan kahapon dahil babae ka. But I'm not that easy as you think, angel.” He grinned dangerously.

“Huwag ka puro salita, gawin mo, Mr. Governor,” hamon ko pa rin at hindi nagpatinag sa kanyang nakakainsultong ngisi.

“Huwag mo akong hamunin, angel.”

“Hinahamon kita dahil isa ka lang lampa sa paningin ko.” I mocked.

Sa sinabi ko ay pansin ko ang pag-igting ng kanyang panga at bigla na lang tumayo, marahan na humakbang palapit sa akin habang seryoso na ang emosyon ng mukha.

Napangisi lang ako at nanatiling nakaupo sa couch. Hanggang sa huminto siya sa harap ko at mabilis na hinawakan ang nakatapis na tuwalya sa katawan ko para sana baklasin, pero kung gaano kabilis ang kanyang kamay ay gano'n din kabilis ang kilos ko at mahigpit na napigilan ang kanyang pulsuhan sa balak na gawin.

I looked up and smirked at him. “Wrong move, Mr. Governor!” Malakas ko nang sinipa ang kanyang paa para sana paluhurin sa harap ko, pero hindi ko inaasahan ang kanyang mabilis na pag-apak sa paa ko — kasabay ng kanyang paghuli sa mga braso ko at ang pagtulak sa akin pahiga sa couch.

Basta namalayan ko na lang aking paghiga, at nang sipain ko siya sa gitnang bahagi ng kanyang hita ay mabilis na napigilan ng kanyang mga paa ang paa ko at inipit para hindi na makagalaw.

“I told you, I'm not that easy as you think,” ngisi niya sa akin habang nakapatong na sa ibabaw ko at mahigpit na hawak ang dalawa kong pulsuhan, nakadiin na sa uluhan ko.

“Bitiwan ko mo ako, Mr. Governor!” I glared at him. Pinilit kong magpumiglas para makawala, pero mas lalo lang niyang hinigpitan ang paggapos sa akin. At talagang napakalakas niya. s**t!

“Sige na, sumigaw ka na para humingi ng tulong, angel,” he said as he smirked above me.

Bullshit! Hindi na ako makawala! Ang lakas ng gagong 'to!

“Tatanungin ulit kita, papayag ka ba maging girlfriend ko o pupuwersahin kita?”

“Do it! Huwag ka puro salita, asshole!” inis kong sigaw sa kanyang pagmumukha — na kanya namang kinahalakhak.

“Okay, if that's what you want.” Ngumisi pa siya sa akin at unti-unting nilapit ang mukha sa bandang dibdib ko. Hanggang sa hindi ko inaasahan ang pagkagat sa nakatapis kong tuwalya, at binaklas gamit ang kanyang ngipin.

Nagulat ako nang tuluyan ngang nabaklas ang tuwalya sa katawan ko at bumungad sa kanyang ang malulusog kong dibdib.

“It's beautiful,” he whispered and swallowed before looked up at me. “Can I suck it, my angel?”

“Subukan mo at aalisan kita ng ngalangala, puputulan din kita ng dila!” gigil kong sigaw at malakas na nagpumiglas. Pero hindi pa rin ako makawala. Bullshit!

“Kaya lang paano mo magawa 'yun kung hindi ka na makawala pa?” He mocked me.

Bago pa ako muling makasagot ay sinubsob na niya ang kanyang mukha sa leeg ko, at naramdaman ko na lang ang pagdaloy ng kanyang mapangahas na dila sa balat ko.

Fuck!

Literal na nanlaki ang mga mata ko sa gulat at biglang napahinto sa pagpupumiglas nang wala sa oras.

Shit!

“Paano ba 'yan, akin ka na ngayon,” kanyang anas, at kasunod niyon ay ang pagsinghap ko na lang sa gulat nang bigla na lang sinakop ng kanyang bibig ang kaliwa kong dibdib.