Three Dangerous Affection

Chapter 13

Hindi agad ako nakagalaw sa pagkabigla at para akong nanigas sa aking kinahihigaan.

Ang mga balahibo ko sa katawan ay parang biglang tumayo lahat; ramdam na ramdam ko kung gaano kainit ang kanyang bibig, at kung gaano nakakakiliti ang kanyang dila at labi na sumisipsip sa n****e ko.

Holy crap!

“Let me go!” Muli akong nagpumiglas nang makabawi.

But he just he chuckled. “Come on, let just enjoy this, angel. After this, I will respect you with all my heart. Promise, saglit lang 'to, mamarkahan lang kita bilang akin,” kanyang anas at pinagpatuloy pa rin ang sipsip sa n****e ko.

Fuck!

I swear, I'm going to kill this man!

Napapikit ako at napakagat sa loob ng aking labi nang lumakas ang kanyang pagsipsip at talagang isinubo na ng malaki ang dibdib papasok lalo sa kanyang bibig na parang gusto nang ipasok ng buo.

Mabuti na lang ay napigilan ko ang sarili kong mapaungol.

Pero bakit ganito ang pakiramdam ko? Parang habang tumatagal ay nagugustuhan na ng katawan ko ang kanyang ginagawa.

“Hmm…” I moaned that I couldn't hold back even though my mouth was closed.

Parang nag-init na rin ang loob ng katawan ko dahil sa epekto ng kanyang bibig.

Pero para akong nabitin nang itigil niya ang pagsipsip sa dibdib ko at tuluyan nang pinakawalan ng kanyang bibig.

Napamulat na ako, pero sa aking pagmulat ay agad na nagtama ang mga mata namin dahil nakatingin pala siya sa akin.

“Paano ba 'yan, mukhang nagustuhan mo naman kahit patikim pa lang,” kanyang pagngisi sa akin at inayos na ang nabaklas na tuwalya sa katawan ko. “Sa susunod na lang ang iba kapag girlfriend na kita. Magbihis ka na.” He left on top of me.

Para naman akong natauhan na napahawak na sa aking tuwalya at napabalikwas na ng bangon.

“You! How dare you do that!” galit kong sigaw na itinuro siya at mabilis na nagpalinga-linga sa paligid, hanggang sa nakita ko ang isang maliit na flower vase, kaya mabilis ko itong kinuha at malakas na ibinato papunta sa kanya.

Pero mabilis na nakaiwas si Deguil, kaya naman lumipad ang vase papunta sa pinto, pero sakto namang bumukas ito at pumasok si Pietro na nagulat na lang nang muntik nang tamaan.

“Kamahalan,” Pietro said in shock as the vase smashed loudly on the floor.

Parang nagkagutalan pa kami ni Pietro. Hanggang sa napabaling ang tingin namin kay Deguil.

“And who the hell are you?” Governor Deguil asked Pietro with a frown.

Pasimple ko naman pinanlakihan ng mata si Pietro, pero iniwas lang nito ang tingin sa akin at muling tumingin kay Deguil.

“I'm her neighbor, may problema ka?” walang buhay na sagot ni Pietro pero halata ang pagkairita.

Napapikit na lang ako. Damn it, Pietro! Ba't ka pumasok! Gusto ko itong pagalitan kung pwede lang sana.

And the governor chuckled sarcastically. “Neighbor lang pala. At anong ginagawa ng isang neighbor dito?” muli nitong tanong at marahan nang lumapit kay Pietro.

Pero hindi ito pinansin ni Pietro, bagkus ay tumingin sa akin at tinaas ang apat na supot na dala. “Here's your groceries, nabili ko na lahat ng gusto mo.”

Tumango lang ako, sinenyasan ko nang ibaba na lang niya ang mga groceries at umalis na.

“So utusan ka lang pala?” mapaklang wika ni Deguil habang maangas na humahakbang palapit kay Pietro.

“Hindi siya utusan, manliligaw ko siya!” sagot ko na hindi na nakatiis. Ang lakas din pala ng loob mang insulto ng lalaking 'to!

Deguil stopped and looked back at me. “What? Nililigawan ka ng lalaking 'to?” he asked with raised eyebrows.

I crossed my arms over my chest and answered him, “Yes, nililigawan niya ako. Bakit, may angal ka?”

Napangisi ito sa sagot ko, 'yung klase ng ngisi na may kasamang pag-igting ng panga. Nang mapatingin naman ako kay Pietro ay nanatili lang walang emosyon.

“Sige na, Pietro, iwan mo na lang diyan ang mga pinamili ko at maaari ka nang lumabas.”

“Leave. Slave.” Deguil mocked him.

Uminit ang ulo ko sa narinig at napahinto naman si Pietro sa akmang paglabas sa pinto.

“What did you just say?”

“I said, you're just a loser slave.” Deguil mocked him again.

Kitang-kita ko na ang pagkuyom ng kamao ni Pietro na parang gusto nang manuntok pero pilit pa rin nagtitimpi.

Ngunit hindi ko na natiis pa.

“Sige nga, magpatayan kayong dalawa sa harap ko para malaman natin kung sino talaga ang tunay na slave,” I said to them, looking at Pietro. “Bibigyan kita ng pahintulot para basagin ang pagmumukha ng mayabang na 'yan sa harap ko. Kapag nagtagumpay ka, I'll give you a reward; kahit ano pa ang hilingin mo ibibigay ko.”

Unti-unti nang sumilay ang ngisi sa labi ni Pietro.

Sarkastikong namang napatawa si Deguil nang marinig ang sinabi ko. “Are you sure, angel? Ayos lang ba sa 'yo na makakita ng dugo? Maybe later on, you will be traumatized if I kill this loser in front of you.”

I chuckled. Ang yabang ng hayop na 'to!

“Don't worry, I'm not as innocent as you might expect. I'm not weak that I would be traumatized just because I saw blood. For me, killing in a brutal way is an art. I prefer it with blood; I am more satisfied when I see the red liquid.”

Deguil's smile gradually disappeared when he heard my answer, and he stared at me.

I grinned. “Pagtitiyagaan ko kayong panoorin kahit walang wine, kaya sana galingan niyo, 'yung tipong malilibang ako. Ayoko kasing nasasayang ang oras ko sa walang kwentang bagay. Time is gold to me. So good luck, huwag niyo sana akong biguin.”

Muli nang napangisi si Deguil. “Nagkamali yata ako ng akala. Mukhang hindi ka pangkaraniwang babae. Sige, pagbibigyan ko ang kahilingan mo para maging akin ka.”

Walang sabi-sabi nang pinalipad ni Deguil ang isang kamao papunta sa mukha ni Pietro, mabuti na lang ay mabilis itong nasalo ni Pietro bago pa tumama sa mukha nito.

Nakangisi na akong naupo ng padikwatro sa couch at nakahalukipkip na pinanood na silang dalawa.

Nagpalitan na silang dalawa ng mabilisang suntok. Masasabi kong mabilis din si ang mga kamao ni Deguil, pero syempre mabilis din si Pietro. Hindi nila timaan ang mukha ng isa't isa sa kanilang mga suntukan, pero pagdating sa sipaan ay hindi nakailag si Pietro, kaya naman malakas itong tumalsik papunta sa coffee table na nasa sulok, dahilan para mahulog ang isang pitcher glass na naglalaman ng tubig, nasalo naman ito ni Pietro pero tumilapon ang tubig sa ulo ni Pietro.

“Pietro!” Napatayo ako bigla.

“One point for me,” ngising wika ni Deguil at marahan na lumapit kay Pietro. Pero bago pa ito makalapit ay bigla na lang binato ni Pietro ang hawak na glass pitcher; tumama iyon sa noo ni Deguil at nabasag.

“s**t,” usal ni Deguil na biglang napahinto at napaatras pa ng bahagya, tila ba biglang nahilo, at umayos na ang dugo mula sa noo nito.

Hindi na inaksaya pa ni Pietro ang pagkakataon at mabilis na sumugod muli kay Deguil. Hindi na nakailag pa si Deguil dahil nag-slide lang naman si Pietro at lumusot sa pagitan ng mga paa nito sabay hiwa sa kaliwang binti ni Deguil gamit ang bubog.

Napangisi ako nang mapaluhod si Deguil ng wala sa oras, at pagkaluhod nito ay lumuhod din si Pietro mula sa likuran nito sabay sakal sa leeg gamit ang isang braso.

“Ackkk…” Nagsilabasan na ang mga ugat sa mukha ni Deguil.

“Anong gusto mong unahin ko? 'Yang mayabang mong bibig, o 'yang walang kwenta mong mga mata? Bibigyan kita ng pagkakataon para mamili,” ngising wika ni Pietro habang hawak ang matulis na bubog na may bahid na ng dugo at nakatutok na sa kaliwang mata ni Deguil.

“D-Don't… don't you... dare!” nahihirapan na sagot ni Deguil at pilit na sinisiko si Pietro pero hindi umubra dahil mas lalong hinigpitan ni Pietro ang pagsakal habang nakangisi.

“Ano, kamahalan, tutuluyan ko na ba ang alipin na 'to?” Pietro asked me.

“Sayang naman kung papatayin mo agad ang mayabang na 'yan, Pietro. Tutal kumulo na rin ang dugo ko sa kanyang kapangahasan sa akin, hayaan mong tulungan kita.”

Nakangisi na akong lumapit habang nakahalukipkip. Pagkalapit ko ay huminto ako sa harap ni Deguil at bahagyang yumuko bago mariin na hinawakan ang panga nito.

“Ano, Mr. Governor? Ilabas mo ang yabang mo ngayon,” ngisi kong wika na sinamahan pa ng marahan pagtawa na may pang-iinsulto.

Bumangis na ang mukha nito sa akin pero hindi magawang sumagot dahil sa pagkakasakal.

“Hindi ako ang klase ng babae na takot sa isang tulad mo, Mr. Governor. Sa susunod, kilalanin mo muna bago mo sunggaban!” Matapos kong sabihin iyon ay malakas ko nang pinalipad ang aking paa papunta sa pisngi nito.

Tumabingi ang mukha ni Deguil at bumuga ang bibig ng konting dugo, hanggang sa binitiwan na ito ni Pietro sabay sipa sa likod nito, dahilan para mapasubsob ito sa sahig. Pero hindi na namin hinintay pang maka-recover at pinagtulungan namin ni Pietro bugbugin. Nagawa pa itong lumaban sa amin, pero sa huli ay bumagsak din nang bugbog sarado at basag na ang mukha na puno na ng dugo.

“Papatayin na ba natin, kamahalan?” Pietro asked me.

“No, hayaan mo siyang mamatay nang mag-isa. Kumuha ka ng sako at kadena.”

Lumabas naman saglit si Pietro para sumunod sa utos ko. Naiwan akong mag-isa kasama si Deguil na nakahiga sa sahig, lamog na lamog na ito, hindi na kaya pang bumangon.

“Paano ba 'yan, Mr. Governor, nawala na ang angas mo? Kawawa ka naman at humantong ka sa ganyan. Ang lakas ng loob mong bastosin ang tulad ko, wala ka naman palang maibubuga,” ngisi kong wika at inapakan pa ang mukha pisngi nito ng isa kong paa.

Pero talagang nagawa pa nitong tumawa kahit parang mamamatay na. “Hindi ka nga pang karaniwan. Siguraduhin mo lang na hindi na ako mabubuhay pa pagkatapos ng araw na 'to, dahil nasisiguro kong magsisisi ka, lalo na ang lalaking 'yun,” ngising wika sa akin na may kasama pang pag-ubo at lumabas pa ang dugo sa bibig.

Napangisi lang ako. “Masyado ka pa rin mayabang. Well, let's see kung mabubuhay ka pa. Pilitin mo na lang mabuhay at baka sakaling makaganti ka. Kawawa ka naman, mamamatay ka na lang ng walang kalaban-laban.”

Nang bumalik si Pietro ay may dala na itong isang sako at kadena.

“Sige na, ikadena mo ang katawan ng hayop na 'yan,” utos ko.

Agad naman sinunod ni Pietro. Dinampot na nito si Deguil at tinalian ng kadena ang buong katawan, tinalian din ng tila ang bibig bago nilagay sa sulok at sinakluban ng sako.

“Kamahalan, sigurado ka bang hindi natin tutuluyan 'yan?”

“No, Pietro, hayaan mo siyang mamatay nang mag-isa riyan. Imposibleng makatakas pa siya sa ganyang sitwasyon at mabuhay sa loob ng pitong araw.”

Matapos kong magbihis ay lumabas na kami ni Pietro ng apartment.

“Where are we going now, kamahalan?”

“Mission accomplished. Let's party!”

“Maaga pa, kamahalan.”

“So what?” I smirked.

Napangisi na rin si Pietro at pinatakbo na ang kotse paalis.