"Sayang! Sayang!" napapadyak pa ako habang tinititigan ang spaghetti na iniluto nito. Walang makikinabang ng pagkain dahil kahit si bunsoy ay tiyak na hindi iyon titikman.
"Sorry na. Ipagluluto na lang kita ulit." Sinulyapan ko si Ginoong Soul. Isang malaking kasalanan sa tulad naming may simpleng buhay lang ang magsayang ng pagkain.
Ngunit sa sobrang anghang ng pagkain na iniluto nito ay tiyak na sa tapunan ang tungo ng isang kalderong spaghetti.
"Nakapanghihinayang lang talaga, Ginoong Soul." Reklamo ko na bumuntonghininga pa.
"It's fine. Mura lang naman 'yan. Bibili na lang tayo ulit pagbaba natin ng siyudad.
Sa sinabi nitong iyon ay tumanim sa aking isipan ang pangako nito.
Nang makaipon kami ng paninda na ibebenda sa mga suki sa palengke ay agad kaming bumaba ng bayan.
K
