เอาใจไว้หน่อย…3/2
924 Words
ถึงวันที่นัดหมายไว้กับเพื่อนคีติกาก็พาปกเกศมาที่ร้านอาหารกึ่งคาเฟ่แห่งหนึ่งในย่านทองหล่อตามที่นัดหมายกันไว้ เพื่อนของเธอสองคนนี้มีรูปร่างหน้าตาที่แตกต่างกัน จิวเป็นสาวหมวยตาขีดเดียวค่อนข้างเจ้าเนื้อ ทว่ามีความน่ารักอยู่ในตัว ส่วนอีกคนชื่อออมมี่รูปร่างสมส่วน ผิวขาวเหลืองแต่งตัวมีสไตล์ ปกเกศสังเกตดูแล้วหน้าตาของทั้งสองคนเป็นมิตรดูน่าคบหาและดูจริงใจ
“นี่เฮียเติ้ง เอ่อ...อย่างที่บอก”
คีติกามีอาการเขินอายเพื่อนอย่างเห็นได้ชัดที่ต้องแนะนำสถานะของชายหนุ่มซึ่งเป็น...แฟน คู่หมั้น ว่าที่สามี และผู้ชายคนแรกในชีวิตของเธอ สองสาวยกมือไหว้ปกเกศเพราะเขาอายุมากกว่า
“เฮียคะ นี่ จิวกับออมมี่ค่ะ เพื่อนสนิทของหลิว”
ปกเกศพยักหน้ารับไหว้ หลังจากแนะนำกันแล้วสองสาวที่พูดเก่งเป็นต่อยหอยก็ชวนแฟนเพื่อนคุยอย่างไม่เก้อเขิน แต่ทั้งคู่ก็รู้มารยาทและกาลเทศะดี ไม่ละลาบละล้วงเรื่องส่วนตัวจนเกินไปทำให้บรรยากาศดำเนินไปได้ด้วยดีไม่อึดอัด ช่วงหนึ่งที่ชายหนุ่มขอตัวลุกไปเข้าห้องน้ำสองสาวจึงพากันแซวคีติกาว่า
“ฉันล่ะอยากให้ม้าฉันเดินเข้ามาบอกจังเลยว่าจริง ๆ แล้วฉันมีคู่หมั้นที่หมั้นหมายกันไว้ตั้งแต่เด็กแล้วตอนนี้ก็จะพาไปเจอตัว เฮียเติ้งงานดีมากเลยแก ฉันอยากมีแบบนี้มั่ง”
จิว สาวสวยอารมณ์ดีเชื้อสายจีนเอ่ยขึ้นพลางทำหน้าตาเคลิ้มฝัน
“แล้วมีมั้ยล่ะ” ออมมี่เย้า ทำท่าเอานิ้วจิ้มฟองอากาศที่บรรจุภาพฝันเหมือนในการ์ตูนเหนือศีรษะเพื่อน
“แหม ถ้ามีจะยังไปไหนมาไหนกับแกแบบนี้อยู่มั้ยล่ะยะนังนี่”
มีเสียงหัวเราะดังขึ้น จิวยังทำหน้าเพ้อว่าจะได้เจอผู้ชายแบบเฮียเติ้ง
“อยู่ ๆ ก็เกิดอยากจะถูกจับคลุงถุงชนบ้าง”
“โว้ย ตื่นค่ะตื่น เฮียมาแล้วนู่นแล้ว”
เพื่อน ๆ หยุดแซวและเปลี่ยนเรื่องคุยเมื่อชายหนุ่มเดินกลับมาที่โต๊ะ... คุยกันอยู่อีกพักใหญ่ก็แยกย้าย เพื่อนทั้งสองคนของเธอกลับพร้อมกัน ส่วนเธอกับเขาก็เดินแยกไปยังที่จอดรถ ระหว่างทางที่เดินออกมาก็มีหญิงสาวรูปร่างหน้าตาดี สวมเสื้อผ้าแบรนด์หรูเดินเข้ามาทักปกเกศ ลักษณะการพูดคุย รวมถึงสีหน้าและแววตาไม่เหมือนคนที่รู้จักกันแบบผิวเผิน
“อ้าว คุณเติ้ง ไม่เจอกันนานเลยสบายดีนะคะ”
ทักชายหนุ่มแล้วก็เหลือบสายตามองหญิงสาวที่เดินมากับเขา แววตามีเครื่องหมายคำถาม
“สบายดีครับ”
ปกเกศยิ้มเล็กน้อยและตอบสั้น ๆ ไม่มีทีท่าว่าจะแนะนำคนที่มาด้วย ขณะที่ชายหนุ่มกำลังจะเอ่ยขอตัวตามมารยาทและพาคีติกาแยกไป หญิงสาวที่เข้ามาทักก็ชิงพูดต่อว่า
“แพรวเพิ่งกลับจากอเมริกามาค่ะ แวะไปหาวาวามาด้วย วาวาฝากความคิดถึงมาให้คุณเติ้งด้วยนะคะ เห็นบอกว่าถ้ากลับมาเมืองไทยแล้วค่อยนัดปาร์ตี้กัน”
“ครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ”
ปกเกศตัดบท แล้วหันไปคว้าข้อมือคีติกาซึ่งยืนอยู่ด้านข้างให้ออกเดินไปพร้อมกัน คีติกาค้อมศีรษะเล็กน้อยให้หญิงคนนั้นเป็นการขอตัวเช่นกันก่อนจะก้าวตามปกเกศไป แพรวพรรณรายเพื่อนสนิทของวลิตาหันมองตาม ก่อนจะจุดรอยยิ้มชนิดหนึ่งขึ้นที่มุมปาก หมุนตัวเดินเข้าไปนั่งในร้านกาแฟยี่ห้อดัง กดโทรศัพท์ส่งข้อความหาเพื่อนสาว
ผู้หญิงที่เข้ามาทักปกเกศและเหมือนจะจงใจเอ่ยถึงใครอีกคนนั้นไม่ได้ก่อให้เกิดเรื่องขุ่นเคืองใจใด ๆ ให้กับคีติกา เธอไม่อยากคิดมากและไม่ได้ซักถามอะไรเขา ถ้าเขาอยากบอกก็คงจะบอกเองแต่นี่เขาไม่ได้พูดถึงก็แสดงว่าไม่มีอะไร... จนกระทั่งเวลาผ่านพ้นไปอีกหนึ่งเดือน
หนึ่งเดือนแล้วที่คีติกาย้ายมาอยู่กับปกเกศ พวกเขาใช้ชีวิตอยู่ในห้องชุดหรูที่มีพื้นที่ใช้สอยเท่ากับบ้านหลังใหญ่ด้วยกันอย่างไม่มีปัญหา แทบทุกคืนที่เขาเข้ามานอนกับเธอกลางดึกหรือบางครั้งก็ในยามที่เธอหลับไปแล้ว เมื่อเสร็จกิจกามแล้วเขาก็จะกลับไปนอนที่ห้องของเขา คีติกาคิดว่าในแต่ละวันนอกจากเตรียมอาหารเช้าและเย็นให้เขาและร่วมหลับนอนกันแล้วเธอก็แทบไม่ได้ทำงานอะไรเลย งานดูแลบ้านนั้นมีแม่บ้านประจำที่เข้ามาทำให้ทุกวันอยู่แล้ว เธอจึงเหมือนคนว่างงาน ดูรายการทีวีบ้าง ทดลองเมนูใหม่ ๆ จากแอปพลิเคชันรูปตัวโน้ตหรือยูทูบบ้าง จากคนที่แทบไม่เคยมีเวลาว่างในชีวิตมาเป็นคนที่มีเวลาว่างเหลือเฟือ ทำให้ผู้ที่เข้ามาอาศัยบ้านคนอื่นอย่างเธออดคิดไม่ได้ว่าจะอยู่แบบนี้ไปได้อีกนานสักแค่ไหน
^
^
^
*** โปรดติดตามตอนต่อไป และเป็นกำลังใจให้กันด้วนนะคะ
- Writer
