และเพราะตกปากรับคำกับเด็กหนุ่มไปอย่างนั้น ไม่กี่วันให้หลัง ทวิชก็ได้ออกจากกรงทองเป็นครั้งแรก แม้ว่าการออกมาสู่โลกภายนอกจะเป็นไปตามการควบคุมของเวหาก็ตาม ทว่าโลกใบใหม่ที่ได้สัมผัสก็ทำให้ทวิชยิ้มกว้างไม่หยุด ตื่นตาตื่นใจกับสิ่งรอบข้างจนนั่งไม่ติดเบาะเลยแม้แต่น้อย “นั่งเฉยๆ หน่อย” ถูกธามดุขึ้นมาจนได้ นั่งอยู่ข้างๆ คุณท่านแท้ๆ แต่ยุกยิกไปมาจนน่ารำคาญ ไม่สำรวมกิริยาเลยสักนิด ทวิชรู้สึกตัวในตอนนี้ รีบหันขวับมามอง ก่อนจะออกปาก “ผมตื่นเต้นไปหน่อย ขอโทษครับ” จากนั้นก็หันไปหาคนข้างกาย “ขอโทษที่รบกวนด้วยครับคุณท่าน” เวหาไม่ว่าอะไรหรอก ได้แต่นิ่งเฉย แสร้งทำเป็นไม่สนใจ แต่พอทวิชเผลอ ก็อดลอบมองไม่ได้เพราะท่าทางของทวิชนั้นเหมือนลูกหมาตัวน้อยที่ถูกเจ้านายพาออกมาเดินเล่นครั้งแรกจริงๆ น่ารัก... น่ารักๆๆ มีแต่คำว่าน่ารักในหัวเขาเต็มไปหมด! เวหาไม่ชอบเลยเวลาที่เห็นภาพคนข้างกายด้วยความรู้สึกแบบนี้ เพราะมั