คิ้วหนาขมวดเข้าหากันกรามถูกขบเป็นสันนูน ใบหน้าที่เคยยิ้มเยาะตอนนี้บึ้งตึงพิมพ์วลัญช์ยังคงเชิดหน้ามองเขาอย่างไม่แยแส ธานต์เมธายิ่งเห็นหล่อนทำเช่นนั้นอารมณ์ของเขายิ่งครุกรุ่นมากกว่าเดิม หมดความอดทนกับผู้หญิงที่เคยยอมให้เขากระทำย่ำยีได้ทุกอย่าง แต่บัดนี้กล้ามาท้าทายเขาลอยนวลไปได้ มือหนากระชากร่างบางดันจนติดผนังห้องทำงาน ใบหน้าของเขาและหญิงสาวห่างกันแค่คืบ ลมหายใจที่บ่งบอกถึงอารมณ์ของทั้งสองฝ่ายกำลังเป่ารดใบหน้ากันและกัน ธานต์เมธาใช่แขนทั้งสองข้างของเขาดันไว้ที่ฝาผนังโดยที่มีร่างของหญิงสาวอยู่ภายในวงแขนทั้งสองข้าง
“อยากลองดีกับฉันนักใช่ไหม งั้นเรามาแสดงบทรักที่เธอโชกโชนมาจากเมืองนอกกันที่นี่ดีกว่า ฉันคิดว่าเธอคงจะไม่ปฏิเสธฉันหรอกนะ อย่างเธอ…”ดวงตาเรียวคมกวาดมองทั่วเรือนร่างอย่างหยามเหยียด“ไม่ว่าที่ไหนก็คงได้ใช่ไหม!”
พิมพ์วลัญช์แทบสะอึกกับคำพูดของเขาแต่ยังคงตั้งสติไว้ แทนที่หล่อนจะโวยวายหรือผ
