ธานต์เมธากุมขมับด้วยความปวดหัว ลืมไปว่าตอนนี้พิมพ์วลัญช์ไม่ใช่ศศิรญาแล้ว หล่อนกล้าได้กล้าเสียและไม่ยอมใครเหมือนเคย รู้อย่างนี้เขาคงไล่เพียงฟ้าออกไปน่าจะเป็นการดี เพราะตอนนี้คงต้องห้ามทัพที่กำลังจะเปิดศึกเสียแล้ว
“นี่ยัยบ้านนอก! แกนึกเหรอว่าธานต์จะชอบคนอย่างแกไม่มีวันเสียหรอก!”เพียงฟ้าชี้หน้าหญิงสาว
“เพียงฟ้าพอได้แล้ว แล้วออกไปจากห้องนี้ด้วยผมจะทำงาน”ธานต์เมธาบอกเสียงเครียด
“ธานต์คะฟ้ายังออกไปไม่ได้หรอกค่ะ วันนี้ยังไงฟ้าก็ขอตบแม่นี่ล้างน้ำสักวันข้อหามาปากดีกับฟ้า”
“แล้วคุณไปด่าเขาก่อนทำไมล่ะ!”
ความจริงเขาไม่ได้อยากเข้าข้างพิมพ์วลัญช์เลย แต่เพราะเพียงฟ้าหาเรื่องหญิงสาวก่อนจริงๆ
“เอ๊ะ! ทำไมธานต์เข้าข้างแม่นี่ล่ะคะ”
“ผมไม่ได้เข้าข้าง ผมพูดตามความจริง”
พิมพ์วลัญช์แปลกใจ ที่อยู่ๆ ธานต์เมธาก็เข้าข้างหล่อน
“ฟ้าไม่ยอมนะคะ ทำไมธานต์ทำกับฟ้าแบบนี้!”เพียงฟ้าฟูมฟาย
“ฟ้าออกไป! ก่อนที่ผมจะหมดคว
