พิมพ์วลัญช์ขอตัวจากเพื่อนสาว เร่งฝีเท้าเดินเข้าลิฟท์กดขึ้นชั้นที่ตนเองต้องการสีหน้าเต็มไปด้วยความกังวลเพียงไม่นานลิฟท์ก็เปิดออก ร่างบางเดินมาถึงหน้าประตูห้องทำงาน ประตูห้องทำงานถูกเปิดออกชายหนุ่มเงยหน้าจากเอกสารตรงหน้า มองผู้มาเยือนเจ้าของใบหน้าคมคายกระตุกริมฝีปากเป็นการยิ้มเยาะเมื่อรู้ว่าเป็นใคร
“มาทำงานวันแรกก็สายเลยนะครับ คุณพิมพ์!”
น้ำเสียงที่เหมือนหยอกล้อแต่จริงๆ แล้วพิมพ์วลัญช์รู้ดีว่ามันเป็นคำพูดประชดประชันหญิงสาว
“ขอโทษค่ะ เผอิญฉันติดธุระนิดหน่อย”
“ไม่เป็นไรหรอกครับถึงยังไงคุณก็เป็นถึงหนึ่งในผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของบริษัท!”
น้ำเสียงแกมเยาะของเขาทำให้พิมพ์วลัญช์ใบหน้าแดงก่ำ หล่อนจะต้องถูกวาจาที่เปรียบกับเข็มสักพันเล่มของเขาทิ่มแทงไปนานเท่าใดกัน หญิงสาวมองหน้าเขาและพยายามควบคุมอารมณ์ไว้ เพราะหล่อนไม่ต้องการให้ตนเองดูอ่อนแอและเหมือนคนหมดหนทางสู้กับเขา ใช่! ตอนนี้เกมมันเพิ่งเริ่มต้นขึ
