Unwavering Love

Chapter 12

I managed to survive my whole shift at the hotel of The Seacoast, playing like a ninja, without bumping into Riley nor his girlfriend, Sabeena.

I'm not yet ready to see the both of them together.

I was still in deep shock when I saw Sabeena earlier. I wasn't expecting too see her here, though it should already be given since she is Riley's girlfriend.

Hindi ko pa tantiyado ang sarili kong pakiramdam kapag nakita kong magkasama sila. All I can feel for Riley is hatred and betrayal, while insecurities and pain is what I felt when I saw his woman. Kapag pinagsama silang dalawa ay hindi ko pa alam kung ano ang kakalabasan, at ayoko rin namang malaman dahil parang hindi ko naman magugustuhan.

Pagkapasok ko sa likod ng pintuan ng Balsa kung saan naglalabas-masok ang mga emplayado ay kitang-kita ko ang pagiging maligalig nilang lahat at halos hindi magkanda-ugaga sa pagkilos.

Didiretso naman ako sa locker room nang bigla akong halbutin ni Ma'am Glenie ang manager ng Balsa, sa aking braso at iniharap sa kanya.

"Buti at nandito ka na, Nathen!" mapabulaslas niyang sabi at tila parang hinihingal. "Kayo na ni Lean ang mag-serve sa lamesa ng mga Palermo."

Halos malaglag naman ang aking panga sa kanyang sinabi. Kahit gusto kong magreklamo ay alam kong hindi maaari dahil trabaho ko 'to.

Guess, I pushed all my luck earlier just to avoid them. Now, my lucky receptacle is already empty. Maybe it's not really a lucky day for me at all.

"Bilisan mo na, Nathen!" Ma'am Glenie snapped me out my thoughts.

Agad naman akong tumango saka nagmamadaling magpalit ng uniporme sa comfort room, sa loob ng locker room. Inayos ko na rin ang pagkakatali ng aking buhok na halos magulo na dahil sa pagkakayod mula pa kaninang umaga.

Pagkalabas ko ng locker room ay nakita kong kinakausap na ni Ma'am Glenie si Lean. Nang mamataan niya naman ako ay agad niya akong pinalapit.

"Give them the best service you can give to someone," bilin ni Ma'am Glenie. "Never forget to always wear your smile. They are not ordinary customers, but they're the owner of The Seacoast so please... please, do your best. Am O being clear?"

Though I know it'll be hard for me, I still nodded and gave my best smile as we walk our way outside the kitchen.

I can already feel the thorn playing at the surface of my heart, getting ready to push deeper inside once I got to see the two people who are responsible for the pain that my heart has been feeling lately.

Nasa malayo palang ay kitang-kita ko na silang dalawa na magkatabi. Riley wearing his smile, while taking to the love of his life. Ang kanyang braso ay nasa likuran ng upuan ni Sabeena at pinaglalaruan ng kanyang kamay na haplusin ang balikat nito. Kahit na kasama nila sila Tita Norma at Lois ay parang silang dalawa lang ang tao sa lamesa.

The way he looks at Sabeena... he used to look at me that way, too.

If you've seen people stargazing, watching the sun sets and rises, or even staring at the little children play... The way those people gaze, watch and stare at thosw heartmelting views, that's how I can see him staring at his new love, like how he used to look at me before I was his only love.

Ramdam ko namang agad na pinasok ng buo ang tinik na kaninan pa nagbabadya sa aking puso sa loob nito. Sobrang sakit pero wala akong magawa kundi panatilihin ang ngiti sa aking mga labi.

Ngayon ay alam ko na kung ano ang kakalabasan ng nararamdaman ko kapag pinagsama silang dalawa. Ayoko mang maramdaman 'yon ngunit selos ang nararamdaman ko.

The betrayal and hatred I'm feeling for Riley, and the insecurities and pain I'm feeling when I'm seeing Sabeeen—it all leads to jealousy.

So much for thinking that I've already moved on when the truth is I still don't. It was only concealed by the anger I'm feeling. The fire of love that I'm feeling for him can't be ceased. It keeps om getting stronger and tenacious each day.

Naisip kong puwede na siguro akong pumasa bilang artista dahil sa sobrang galing kong magtago ng nararamdaman. Kahit binubugbog na ako sa aking loob ay mukha pa rin akong maayos sa labas.

I'm so good at hiding my feelings and putting it in a container inside my heart, even though it's already overflowing and too much to take in.

Kita ko namang napalingon si Riley sa pag-upo at tinigil ang mapaglarong paghaplos ng kanyang kamay sa balikat ni Sabeena.

"Good evening, Ma'am, Sir," si Lean na ang bumati sa kanila na dahilan kung bakit lahat sila ay napalingo sa amin. "We're ready to take your orders po," dagdag pa ni Lean.

Lumawak ang ngiti ni Lois nang mamataan ako.

"Nathen!" he called my name.

Habang nakasuot pa rin ako ng ngiti ay tinanguan ko siya bilang paggalang dahil isa siyang customer ngayon.

Naramdaman ko naman ang paghawak ni Tita Norma sa aking kamay na dahilan kung bakit napatingin ako sa kanya.

She smiled at me. "Are you gonna serve us for tonight's dinner?" she asked me.

"Opo," magalang kong pagsagot at saka ngumiti.

"Oh, have you meet Sabeena, Nathen?" bigla namang pagsingit nang tanong ni Lois. "I've told you about her right?"

Sa gilid ng aking mata ay nakita ko namang nilingon ni Riley si Lois nang dahil sa sinabi nito.

'We've already met, Lois," sabi naman ni Sabeena at saka ngumiti sa'kin. "Right, Nathen?"

With a smile, I nodded at her. "Yes, Ma'am." I answered.

"Really?" hindi makapaniwalang sabi ni Lois. "Kailan? Kadadating mo lang, ah?" tanong niya sa kanyang pinsan.

"Earlier when I arrived," sagot ni Sabeena. "We've met outside The Seacoast. Pinakilala ako ni Tita Norma sa kanya. She's with her co-workers."

"Why don't you join us for dinner, Nathen?" bigla namang pag-aya sa akin ni Tita Norma.

Agad naman akong umiling. "Huwag na po," pagtanggi ko. "Oras ko pa po ng trabaho ngayon."

"I'm sure Riley can do something about that..." sabi naman ni Tita Norma saka nilingon ang anakm "Right, son?"

Riley sighed before he turned to me. "Remove your uniform and change your clothes now into something casual before joining us for dinner," he told me before raising his hand to call for someone.

Nilingon ko naman ito at nakita ang paglapit ni Ma'am Glenie sa lamesa.

"Is there any problem, Sir?" agad na tanong ni Ma'am Glenie nang makalapit.

Umiling naman si Riley bago pinagsiklop ang kanyang mga kamay at maayos na hinarap si Ma'am Glenie.

"Nathen will join us for dinner," he said. "Find someone else who will cater us along with..." Tumigil siya upang sumulyap sa nameplate ni Lean. "...Lean ," he continued.

Kita ko naman bahagyang gulat na napatingin sa'kin si Ma'am Glenie ngunit agad din siyang tumango.

"Yes, Sir," she said before turning to me. "Magpalit ka na, Nathen. You're excused for today."

Pilit na pilit na ang aking ngiti bago tumango kay Ma'am Glenie at naglakad na pabalik sa locker room upang makapagpalit na ng maayos na damit.

Kung puwede lang ay hindi na ako babalik sa kanilang lamesa dahil alam kong maaaring hindi ko kayanin. Gusto ko nang tumakbo palabas at umuwi na lamang ngunit baka mapahamak lang ang aking trabaho at madagdagan pa ang atraso ko sa kanilang pamilya. At isa pa, ayokong maisip nilang apektado pa rin ako. Lalong-lalo na si Riley at Sabeena.

Just wearing a pink plain shirt, tucked in my white pants with my hair tied in a bun, I went to dine in for dinner with the people who look so elegant by wearing their branded clothes.

Para bang sa gitna ng mga rosas ay ako

lamang ang nag-iisang damo na naligaw sa kanilang lupain na kinatatayuan.

Pagkabalik ko ay nakita kong nasa kabisera na si Tita Norma habang may bakanteng upuan sa tabi ni Lois na katapat ni Riley. Mukhang gusto ata nilang mapaaga talaga ang pagkamatay ko. Mas gugustuhin ko pang makatapat si Sabeena kaysa kay Riley.

Muli namang napalingon sa aking gawi si Sabeena. Bumuka ang kanyang labi na dahilan kung bakit napatingin sa'kin si Lois na agad na tumayo sa kanyang kinauupuan.

Executing a chivalry move, he pulled out the chair for me to let me sit at ease.

"Saalmat," nakangiti kong sabi kay Lois bago umupo sa upuan.

"You're always welcome," sabi naman ni Lois bago muling umupo sa aking tabi.

"Looks like my cousin's trying to impress you, Nathen," biglang pagkausap sa'kin ni Sabeena at mapang-inis na nginitian si Lois. "He's not usually a gentleman, but I can see that he is to you."

"Shut up, Sab," nakangising sabi naman ni Lois.

Tita Norma cleared her throat that made me turn to her. She smiled at me. "Sana magustuhan mo ang mga pagkain na nakahain, Nathen," sabi sa'kin ni Tita Norma saka nilahad ang mga pagkain na nasa lamesa. "Pero sa pagkakatanda ko naman ay hindi ka mapili sa pagkain, 'di ba?"

Tumango naman ako at ngumiti. "Kahit ano naman po ay ayos lang sa'kin."

Nagpapasalamat pa rin ako kahit papaano na kasama namin ngayon sa pagakin si Tita Norma. Sa lahat ng kasama ko rito da hapagkainan ay kay Tita Norma lang panatag ang loob ko.

Nang magsimula na kaming kumain ay hindi ko na pinuna ang pagiging maasikaso ni Riley kay Sabeena. Si Lois naman ay pinipilit na asikasuhin rin ako ngunit tinatanggihan ko lamang siya. Nagsimula rin silang mag-usap patungkol sa mga bagay na hindi ko naman dapat pagbigyan ng importansya kaya tahimik lamang ako sa aking pagkain.

"If I want to have our beach wedding, I want it done here in The Seacoast," dinig kong sabi ni Sabeena na nakakuha ng aking atensyon.

"Woah!" Lois excalimed. "Now, we're talking about the wedding. Are you two secretely engaged?"

Sabeena giggled before holding

onto the arm of Riley who's also somehow being quiet during our dinner.

"Not yet..." nahihiya namang sabi ni Sabeena.

It hurts to hear that they're supporting them. But of course, I think she really trusts Riley when it comes to choosing the one he wants to spend his life with. Kung hinayaan niya ngang mapunta sa'kin si Riley kahit panandalian lamang ay hindi malabong suportahan niya rin ang relasyon nila Riley at Sabeena.

"If that so, I volunteered to be the best man since there's no doubt that I'm the bestest man here," sabi naman ni Lois.

Natawa naman sila sa sinabi ni Lois at nakita kung sumilay ang ngiti ni Riley habang umiiling-iling. He's acknowledging it through his smile.

"What do you think about that, babe?" Nilingon naman ni Sabeena si Riley na ngayo'y nag-angat na ng tingin sa kanya. "Do you want Lois to be your best man?"

"Kung ano ang gusto mo, 'yon ang masusunod," sabi naman ni Riley kay Sabeena.

Kinagat ko naman ang aking ibabang labi at saka nagpatuloy sa pagkain.

"How 'bout you, Nathen?"

Muli naman akong nag-angat ng tingin sa kanila nang tanungin ako ni Sabeena.

"What's your dream wedding?" she asked me and dreamily looked at me lije she's very interested in my answer.

Suddenly, all of their attention was focused on me. Even Riley was intently looking at me while waiting for my answer.

I also dreamed of a beach wedding at the back of our house where Riley shared most of our time together when he still into me. Iyong kasabay ng paglubog ng araw ay ang paglalahad

namin ng aming mga pangako at walang hanggan na pagmamahal sa isa't isa. We will be the contrast of an ending day, while the sun sets as we start our forever. That was my dream. Before...

"Wala pa sa isip ko 'yan," sabi ko na lang at saka ngumiti. "Ang trabaho at ang makabayad sa utang lang ang pinagkakaabalahan ko ngayon."

Napataas naman ang kilay ni Sabeena. "Really?" parang hindi pa siya naniniwala sa aking kasagutan. "Don't you have a boyfried, right now?"

Umiling naman ako. "Wala..." sagot ko.

"Simula ba noong nagkahiwalay kayo ni Riley, hindi ka na ulit nagka-boyfriend?" walang pag-aalinlangan niyang tanong sa'kin.

I was right! She knows about my past with Riley. She probably knows it while we're still together but she still chose to steal Riley from me.

"Sabeena, please—"

"It's okay, babe..." agad namang sabi ni Sabeena kay Riley at nginitian ang kasintahan. "It's fine with me. It's all in the past now."

Napabuntong hininga na lamang si Riley at muli naman akong nilingon ni Sabeena saka ngumiti na tila hinihintay pa rin ang aking sagot.

"Wala," sagot ko at hindi ko na maiwasan ang pagkainis sa aking boses.

Sabeena's smile vanished when I answered. Hindi nakatakas sa akin ang pagngisi ni Riley at saka uminom ng malamig na tubig na nasa kanyang harapan.

Maybe she suddenly thinks that I'm still a threat because I haven't had anyone else in my life aside from Riley. But she doesn't have to. I know how to respect someone's relationship. I'm not like her.

"Tama na nga ang usapan at magpatuloy na lang tayo sa pagkain," pag-iiba ng topic ni Tita Norma upang mawala ang tensyon sa pagitan naming lahat.

Nang matapos na ang pagkain ay nagpasalamat sa'kin si Tita Norma habang sina Riley at Sabeena ay nauna na sa pag-alis. Sa tingin ko'y pag-uusapan nila ang tungkol sa sagot ko. I should've just said yes. I don't have any plans to ruin someone's relationships.

Lois volunteered to drive me home and I didn't complain anymore. I'm already

physical and emotionally tired to argue. Kaya naman habang biyahe pauwi na naging mabilis lang naman ay tahimik lamang ako.

"Thank you, Lois," pasasalamat ko kay Lois nang makarating na kami sa bahay. "Mag-ingat ka pauwi. Good night."

"Nathen, wait," pagpigil niya sa'akin bago

Muli ko naman siyang nilingon. ako makalabas ng sasakyan.

He sighed and looked so concerned. "I'm sorry for my cousin's unnecessary questions," he apologized on behalf of Sabeena. "She just really that curious."

Umiling naman ako at ngumiti. "Okay lang," sabi ko na lang. "Sige na. Salamat ulit."

Hindi ko na hinayaan pang magsalita ulit so Lois at agad na akong lumabas ng kanyang sasakyan. Kahit hindi pa nakaalis ang sasakyan pumasok na ako sa aming gate.

Tumingala naman ako nang makapasok ako sa loob ng gate at narinig ang pagharurot ng sasakyan ni Lois paalis.

I stared at the night sky and realized that it is what our past relationship mimics. The stars are the memories we spent together while the black color of the sky symbolizes our tragic ending. This is us. We are the night sky.