SADISM 3
1330 Words
นะ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย!! ฉันได้แต่ยืนอ้าปากค้างเพราะผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าคือไอ้บ้ากามที่ฉุดฉันไปเมื่อวันก่อน!!
“ไง เห็นหน้าฉันแล้วพูดไม่ออกเลย? หึ” ร่างสูงแค่นยิ้มแล้วเอาเท้าวางบนโต๊ะทำงานอย่างอวดดี สายตาลามกนั่นมันน่าขยะแขยงที่สุดเลย!
“ฉันวางเอกสารไว้ตรงนี้นะคะ ขอตัวค่ะ” ฉันวางเอกสารไว้บนโต๊ะก่อนจะขอตัวเดินออกมาแต่ว่า....
ปึก!
“มันหล่น มาเก็บสิ” เขามันไอ้บ้าอำนาจ! ใช้เท้าตัวเองเขี่ยแฟ้มเอกสารหล่นที่พื้นแล้วทำหน้าตาอย่างกับผู้ชนะ โดนสอนมายังไงเนี่ย
“ฉันไม่ได้ทำหล่น คุณทำเองก็ต้องเก็บเอง ...ขอตัว”
“อยากฝึกงานไม่ผ่าน?”
“นี่ คุณจะเอายังไงก็ว่ามา! ทำตัวเป็นอันธพาลหาเรื่องฉันอยู่ได้!” ฉันอดทนกับเรื่องแบบนี้ไม่ได้นานหรอกนะ และไม่สนด้วยว่าเขาจะเป็นใครหรือยิ่งใหญ่มาจากไหน ถ้าระรานคนอื่นแบบนี้ฉันไม่โอเค!
“อันธพาล? ฉันน่ะเหรอ?” กวนตีน!
“ใช่ คุณนั่นแหละ! ฉันไม่เก็บแล้วถ้าให้ฉันฝึกงานไม่ผ่านเพราะแค่ไม่เก็บแฟ้ม คุณก็ไปลาหมาตายได้เลย!!” ฉันเดินสะบัดออกจากห้องเขาแล้วไปนั่งเรียงเอกสารของพี่โรสต่อด้วยอารมณ์ที่ยังคุกรุ่นอยู่ คนบ้าอะไรน่าโมโหจริงๆ ฉันต้องซวยขนาดไหนเนี่ยมาเจอไอ้โรคจิตซะได้!
“อ้าว ซีเป็นอะไรทำไมหน้าเป็นตูดเลย” ฉันยิ้มแหยๆแล้วส่ายหน้าก่อนจะนั่งเรียนงานที่ต้องทำต่อจากพี่โรส ซึ่งมันไม่ได้ง่ายแต่ฉันก็พอจะเข้าใจอยู่
ปึก!
“อ๊ะ ...” จู่ๆก็มีแฟ้มอันหนาโยนเฉียดหน้าฉันไปนิดเดียว ไม่ต้องหันหลังไปก็พอจะรู้ว่าเป็นใคร -_- พี่โรสมองเราสองคนแบบแปลกๆก่อนจะทำเป็นไม่สนใจเรื่องเมื่อกี้แล้วหันไปยิ้มแย้มให้กับเจ้านายเธอต่อ
“เอกสารผิดหลายจุด ...ใครเป็นคนพิมพ์” น้ำเสียงเย็นๆบวกกับสายตาเย็นชาของเขายิ่งทำให้เสียวสันหลังวาบ
“ฉันพิมพ์เองค่ะ ไม่แน่ใจว่าผิดตรงไหนเพราะฉันตรวจทานดีแล้ว”
“คุณจะเถียงให้ได้อะไร? ผมบอกผิดก็คือผิด เอาไปแก้มาใหม่” แล้วเขาก็เดินเข้าห้องไป ทิ้งไว้แค่กองแฟ้มเกือบสิบอันที่ฉันยกเข้าไปให้ ว้อท??
“วันนี้ท่านอาจจะอารมณ์ไม่ดีน่ะ ก็อย่าไปเถียงเลยเนอะ ...รายนี้อารมณ์ร้ายมากอย่าไปต่อกรด้วยเลย” ค่ะ! อารมณ์ร้ายไม่พอยังลามกด้วยค่ะ ฉันนั่งพิมพ์รายงานใหม่ทั้งหมดโดยมีพี่โรสคอยสอนและตรวจคำผิดอยู่ตลอดซึ่งกว่าจะเสร็จก็ปาไปเกือบหกโมงเย็นแล้ว!
“ตายแล้ว! ยัยซีมีงานถ่ายแบบตอนสองทุ่มจะทันมั้ยเนี่ย” ฉันรวบรวมเอกสารทั้งหมดไปเข้าไปวางบนโต๊ะของเขาแล้วรีบเดินหันหลังออกให้ไวเลยแต่ก็โดนเบรกซะก่อน
“ใครให้เธอกลับ ...ฉันยังไม่ได้ตรวจงานเลย” เขาไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามองด้วยซ้ำ ร่างสูงนั่งอ่านรายละเอียดในแฟ้นอย่างใจเย็น แต่ฉันเนี่ยสิร้อนใจเป็นที่สุด! ถ้าไปงานไม่ทันฉันต้องโดนลูกค้าด่าแน่ๆ
“งั้นคุณตรวจเลยได้มั้ยคะ พอดีวันนี้ฉันมีธุระ”
“แต่ผมไม่มี”
“งั้นถ้ามีคำผิดคุณก็วงแล้ววางไว้ที่โต๊ะฉันก็ได้ค่ะ วันนี้ฉันรีบจริงๆ ขอตัว” เมื่อไม่ได้ยินเสียงของเขาฉันเลยโมเมไปเองเลยว่าเขาอนุญาตแล้ว
กึก!
“เอ๊ะ ทำไมเปิดไม่ออก” ฉันเขย่าประตูอยู่นานก็ได้ยินเสียงหัวเราะของเขาดังแว่วมา เลยหันกลับไปก็เห็นว่าในมือเขามีรีโมทอันเล็กอยู่ก็พอจะรู้เลยว่าฉันติดกับดักอีตาประธานบ้ากามนี่เข้าให้แล้ว
“ฉันรีบจริงๆนะ ฉันต้องไปทำงานต่อ!” ฉันเดินไปตบโต๊ะเขาเสียงดังเพราะตอนนี้ก็ปาไปหกโมงครึ่งแล้วและรถแถวนี้ก็ติดมาก กว่าจะถึงที่งานฉันก็คงจะสายแน่
“ทำงาน? งานอะไรที่ออกดึกขนาดนี้”
“มันเรื่องส่วนตัวของฉัน ตอนนี้มันคือเวลาเลิกงานแล้วคุณปล่อยฉันกลับไปเถอะนะ” น้ำเสียงฉันทั้งดูร้อนรนและอ้อนวอนเขาสุดฤทธิ์ ไม่ใช่เพราะอยากทำแต่มันจำเป็นต่างหากเพราะถ้าฉันไปไม่ทันเงินก็จะได้ไม่เต็มแล้วฉันจะเอาเงินที่ไหนใช้ล่ะ ต่อให้เป็นเกรดเอของวงการนี้แต่ถ้าไม่รักษาเวลาจะมีใครอยากจ้าง
“ถ้าไม่บอกก็อยู่ด้วยกันอย่างนี้แหละ เพราะฉันอยู่ดึกได้เท่าที่อยากเลยล่ะ” เขาแสยะยิ้มร้ายออกมาด้วยความสะใจ ก่อนจะควงปากกาในมือเล่นอย่างสบายอารมณ์
“ฉันต้องไปถ่ายแบบ ...และฉันไม่อยากไปสาย ปล่อยฉันไปเถอะ” ฉันปรับน้ำเสียงให้เป็นโทนปกติและพูดกับเขาด้วยเหตุผลและหวังว่าเขาจะเข้าใจ
“กี่โมง ที่ไหน”
“ฉันว่าไม่จำเป็น เห้อ..สองทุ่ม Drink Me Please” ฉันต้องกลืนคำพวกนั้นลงคอไปเพราะสายตาดุๆของเขา แค่เห็นก็ร้อนๆหนาวๆแล้วแลกการต่อล้อต่อเถียงก็ไม่ได้ส่งผลดีกับฉันสักเท่าไหร่
...อย่าไปเถียงเลยซีเอ้ย ไม่ชนะหรอก
“เดินไปดิ ฉันไปด้วย” ฉันมองเขาด้วยสายตาแปลกประหลาดก่อนจะเดินนำไปที่ประตูตามที่เขาบอกพอประตูเปิดปุ๊ปฉันวิ่งออกไปที่ลานจอดรถอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่รอเขา
...ใครจะอยากให้ไปด้วยวะ
“เห้ย! เข้ามานั่งทำไม ออกไปเลยนะ”
“ก็บอกแล้วว่าจะไปด้วย แล้วก็ไม่ต้องคิดจะวิ่งหนีอีกนะ ขาโคตรสั้นเลย นึกว่าคนแคระ” ปากเขาโคตรร้ายเลยใครได้เป็นสามีนะคงขาดใจตายแน่! ฉันขับรถไปตามทางก็โล่งใจไปเยอะเพราะวันนี้รถไปติดทำให้ถึงที่ร้านตอนทุ่มครึ่งพอดี
หมับ!
“ปล่อยสิ ...อย่ามาจับแขนฉัน”
“อย่าหนีกลับก่อนไม่งั้นเธอจะโดนฉันเล่นงาน” แล้วเก็เดินแยกเข้าไปในร้านฉันแลกบัตรแล้วก็เดินเข้าหลังร้านไปก่อนจะแต่งตัว ชุดมันค่อนไปทางโป๊มากเลยนะเนี่ย
“พี่อันนี้โป๊ไปป่าว ซีว่าตอนคุยกันมันเซฟกว่านี้นะ” ฉันมองตัวเองในกระจกอย่างกังวลหน่อยๆเพราะเสื้อสีดำที่ปาดไหลจนแทบจะเห็นหน้าอกกับประโปรงที่แหวกซะเกือบเห็นกางเกงในของฉัน
“ชุดนี้แหละ รีบๆถ่ายเถอะจะได้กลับบ้านนอนเนอะ” ไหนๆก็หลวมตัวมาแล้ว ฉันเลยโพสถ่ายไปเรื่อยๆจนเสร็จเปลี่ยนไปสองสามชุดซึ่งมันโป๊แทบทุกชุดเลย!!
“กลับบ้านดีกว่า” ฉันขับรถออกมาแล้วก็เหมือนรู้สึกว่าลืมอะไรบางอย่างแต่นึกไม่ออก ลืมกระเป๋าตังค์เหรอก็ไม่นะ โทรศัพท์ก็อยู่กับตัวตลอด คงไม่ลืมหรอกมั้ง
“คิดถึงห้องจังเลย อาบน้ำดีกว่า” ฉันปลดเสื้อผ้าออกทีละชิ้นก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปเพื่อล้างคราบเหงื่อไคลออกจนหมดก็เกือบๆชั่วโมงอ่ะนะ
“สบายตัวแล้วใช่มั้ย?” น้ำเสียงทุ้มๆดังมาจากเตียงนอน พอหันไปมองก็ต้องรีบหันกลับมาทันทีเพราะเขานอนเปลือยอยู่บนเตียงฉันน่ะสิ!!
“เข้ามาทำบ้าอะไร!! แล้วเข้ามาได้ยังไง!!”
“ฉันบอกเธอว่าอะไรก่อนจะเข้าร้าน ...มารับโทษซะดีๆ!!”
- Writer
