EP.05
1003 Words
“ถ้าอย่างนั้นผมก็เห็นด้วยครับ ตอนแรกคิดว่านายหัวจะต่อแพเพิ่มเพราะกลัวว่าพวกเรือลากกู้จะลำบากเสียอีก”
“นั่นก็ส่วนหนึ่งล่ะพี่ ถึงเรือลากกู้จะเข้าอาทิตย์ละครั้ง ฉันก็อยากให้พวกเขาสะดวกนะ พี่ใหญ่ดูสิ มันแออัดไปหมด อีกอย่างฉันอยากแยกพื้นที่สำหรับรถห้องเย็นของเรือทัวร์โดยเฉพาะด้วย ตอนนี้มันปนกันไปหมด เวลารถจะเข้าจะออก ต้องมาคอยทั้งระวังคนทั้งระวังรถด้วยกันอีก จะขึ้นน้ำแข็ง จะเติมน้ำมัน ลำบากไปหมด”
‘เรือทัวร์’ คือ เรือขนาดเล็กที่ทำหน้าที่ไปตักถ่ายหมึกจากเรือลอบหมึกที่จะเข้าท่า 2 เดือนครั้ง หากไม่มีเรือทัวร์ไปตักหมึกถ่ายออกมาเพื่อส่งให้กับรถห้องเย็นที่จะขนส่งหมึกเหล่านี้ไปต่างประเทศ ระยะเวลา 2 เดือนกว่าที่เรือลอบหมึกจะเข้าฝั่ง หมึกก็จะมีสภาพไม่ต่างจากซากศพแช่เย็น ความสดใหม่คงจะไม่มีไปถึงมือลูกค้าอย่างแน่นอน
“ถ้านายหัวคิดแบบนั้นผมก็เห็นด้วยครับ แล้วเรื่องคนงานล่ะครับ จะไม่มีปัญหาเหรอ”
“ตรงนั้นพี่ใหญ่ไม่ต้องห่วง ฉันจัดการเอง เออ... สรุปคนงานพี่ใหญ่ขาดกี่คนล่ะ”
“5 คนครับ ขอผู้หญิง 2 ผู้ชาย 3 ถ้าเป็นไปได้นะครับ แต่ถ้าไม่ได้ผู้หญิงผู้ชายก็ได้ทั้งนั้น แรงงานหายาก ผมเลือกไม่ได้หรอกครับ นายหัวส่งใครมาผมจับฝึกหมดแหละ ถ้าไม่ไหวเดี๋ยวก็ชิงลาออกกันไปเอง”
ที่ใหญ่พูดแบบนั้นเพราะรู้ดีว่าขณะนี้แรงงานต่างชาตินั้นหายาก ยิ่งมาเกิดกรณีที่แพปลาบุญโชคช่วยไปพัวพันกับการลักลอบขนแรงงานเถื่อนเข้าสู่ประเทศไทย ก็ยิ่งทำให้ถูกจับตามอง ลำพังจะหาแรงงานคนไทยก็ยากพอกัน เพราะเด็กรุ่นใหม่ก็มีแต่จะขึ้นไปทำงานที่กรุงเทพฯ ไอ้ที่จะมาทำงานแพปลานั้นก็หายากเต็มที ดังนั้นขอให้ได้มาเถอะ หญิงหรือชายก็ได้เขาไม่เกี่ยงเพศ ยิ่งได้เป็นเพศที่ 3 ที่ 4 เขายิ่งชอบ เพราะคนเหล่านั้นน่ะทำงานทนกว่าเพศปกติด้วยซ้ำ
“ถ้าได้เป็นลูกผสมก็ได้นะครับ”
“อะไรลูกผสม” คิ้วเข้มเลิกขึ้นอย่างไม่เข้าใจเมื่อเห็นสายตากรุ้มกริ่มปนขำๆ ของหัวหน้าคนงานร่างยักษ์
“ก็พวกกระทิงกระท้อนยังไงล่ะครับ ผมชอบนะทำงานทนดี”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า... ไม่รู้ว่าพี่ใหญ่มีรสนิยมแบบนี้ งั้นเดี๋ยวฉันจะไปคัดจากที่ร้านให้ เผื่อมีใครมาสมัครงานเพิ่มจะได้สลับมาให้พี่ใหญ่สักคนสองคน จะหาไอ้ที่หน่วยก้านดีๆ ไว้ให้พี่ก็ละกัน”
“โธ่... นายหัวล้อผมอีกแล้วนะครับ แค่เมียผู้หญิงแท้ๆ ผมยังปวดหัวไม่เว้นวัน ถ้าได้เป็นกระท้อนมา มีหวังผมคงหัวแบะเช้าแบะเย็นแน่ๆ เอาเป็นว่าตามที่นายหัวสะดวกเถอะครับ ผมไม่อยากให้มีปัญหาอีก แค่ครั้งที่แล้วยังจบไม่สวย ครั้งหน้าขอให้อย่ามีนะครับ”
“ไม่ต้องห่วง พี่ใหญ่ไปทำงานเถอะ เดี๋ยวฉันดูเอง”
ครั้งที่แล้วที่มีปัญหาก็คือ เมื่อแพปลาบุญโชคช่วยถูกซัดทอดจากเจ้าของเรือหาปลาที่ลักลอบนำเอาแรงงานต่างชาติเข้ามาในเมืองไทย เขาถูกกล่าวหาว่ามีส่วนรู้เห็นกับกระบวนการ ‘ค้ามนุษย์’ จนเป็นข่าวครึกโครมไปทั้งประเทศ
แต่โชคดีที่ ‘สารวัตรนฬป’ หรือ ‘ปลาช่อน’ เพื่อนสนิทสมัยเด็กของเขาเป็นเจ้าของคดีนี้
นฬปรู้นิสัยเขาดีว่าไม่มีวันคิดทำอะไรชั่วๆ แบบนั้นแน่ คนงานต่างชาติที่เขาจัดจ้าง ไม่ว่าจะเป็นในแพปลา รีสอร์ต หรือที่ร้านอาหาร เขาก็ให้สิทธิ์เท่าเทียมกับแรงงานไทยทุกอย่าง ดังนั้นไม่มีทางที่เขาจะค้ามนุษย์อย่างที่กล่าวหาได้อย่างแน่นอน
นฬปช่วยหาหลักฐานให้ทุกอย่างจนรู้ว่าเขาถูกซัดทอดจาก ‘เฮียมังกร’ เจ้าของ ‘แพปลามังกรฟ้า’ ซึ่งเป็นแพปลาคู่แข่ง แต่ก็ไม่มีหลักฐานพอที่จะไปเอาผิดเฮียมังกรได้ เพราะเจ้าของเรือประมงเมื่อถูกจับได้ว่าปรักปรำเขาให้เป็นหนึ่งในผู้ร่วมขบวนการค้ามนุษย์ ก็เกิดเปลี่ยนใจเป็นรับผิดแต่เพียงผู้เดียวเพราะไม่กล้าซัดทอดว่าเฮียมังกรเป็นผู้ว่าจ้าง
และแม้เหตุการณ์นั้นจะผ่านมาได้กว่า 3 เดือน แต่ก็ไม่มีใครจะเรียกความเชื่อมั่นกลับมาให้เขาและครอบครัวได้ เพราะคนเข้าใจก็มี คนไม่เข้าใจก็มี และมีอีกหลายคนโดยเฉพาะสื่อท้องถิ่นที่เป็นพวกของเฮียมังกร พยายามปลุกปั่นกระแสว่าเขายัดเงินให้กับเจ้าหน้าที่ตำรวจทำให้เขาพ้นข้อกล่าวหาครั้งนี้
ผลจากข่าวไม่ดีที่ถูกป้ายสีก็ทำให้เขาอยากจะตลบหลังเฮียมังกรให้หลาบจำ ยิ่งสื่อท้องถิ่นจับจ้องในการรับคนงานต่างชาติของเขา รวมทั้งแทบจะตั้งกล้องจับผิดเรือประมงที่เข้ามาเทียบท่าที่แพปลาบุญโชคช่วย แม้แต่รถห้องเย็นก็ไม่ถูกละเว้น เขายิ่งต้องทำให้เฮียมังกรรู้พิษสงของจ้าวทะเลอย่างเขาบ้าง คนอย่าง ‘นายหัวไกร’ จะไม่ยอมให้ใครมาลูบคม เขาจะทำทุกอย่างให้ไอ้เฮียมังกรต้องสิ้นชื่อ แม้แต่การเป็นสายให้กับตำรวจ
‘ไอ้ช่อน ข้าจะเป็นสายให้เอ็ง ชื่อเสียงของข้าต้องได้คืนมาจากชื่อเสียๆ ที่ไอ้มังกรมันทำไว้ ข้าจะกระชากหน้ากากนักบุญของมันออกมาให้ได้’
‘เอ็งแน่ใจเหรอวะไกร มันเสี่ยงนะโว้ยไอ้สิ่งที่เอ็งจะทำ และข้าก็ไม่มีทางหานายหัวไกรคนใหม่ไปคืนแม่ของเอ็งได้หรอกนะ’
- Writer
