Dudaklarımızdan çıkan her cümle aslında evren tarafından dua olarak algılanır ve yaşantımız biz farkında olmadan o yöne evrilirdi.
Kuzgun’un gözlerinde gördüğüm özlem beni şaşırtmadı desem yalan olurdu. Sanki kimseyi özleyemezmiş gibi bir algıyı bende oluşturan kendisiydi. O soğuk ve sert duruşu aşılmaz duvarlardan oluşuyordu sanki. Duygusuz olduğunu düşünmek en doğal hakkımdı.
“Kuzgun?” adamın konuşması ile tüylerimin ürpermesine engel olamadık. Farklı bir enerji almıştım.
“Siz tanışıyor musunuz Şahin Bey ile?” diyen babam şaşkınca Kuzgun’ bakıyordu.
Demek adı Şahin’di. Ailesinin tuhaf zevkleri vardı sanırım...
“Abim olur kendisi.” Dedi Kuzgun soğuk bir ses ile. Gözlerindeki özleme zıttı ses tonundaki buram buram akan soğukluk. Herkes sessizce onları izliyor ve gözlemliyordu tıpkı be
