ที่แท้กิตไม่ใช่ลูกของภีมพัฒน์ แต่เป็นลูกของภัทรศักดิ์อย่างนั้นเหรอ หญิงสาวถอยหนีก่อนจะเดินกลับออกไป
“หนึ่ง หนึ่งเอ๊ย”
“คะคุณยาย”
“เป็นอะไรเหรอลูก ยายเรียกตั้งหลายครั้งแต่เราเอาแต่นั่งเหม่อ” คุณยายเยื้อนเอ่ยถามหลานสาวคนเดียวที่เอาแต่นั่งเหม่อ เรียกเท่าไหร่ก็ไม่ขานรับ
“หนูแค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะค่ะ คุณยายมีอะไรหรือเปล่าคะ”
“เอาขนมไปให้ตากิตหรือยังล่ะ”
“อ้อ... ยังเลยค่ะ” เธอลืมเรื่องขนมไปเสียสนิทเพราะไปได้ยินสองอาหลานคุยกันแล้วเธอก็รู้สึกตกใจกับสิ่งที่ได้ยินได้ฟังเป็นอันมาก
“งั้นหนูเอาขนมไปให้กิตนะคะ”
“จ้ะ ไปเถอะ” หนึ่งฤทัยยังไม่ทันได้ออกจากบ้านภีมพัฒน์ก็รีบวิ่งหน้าตาตื่นมาหา
“หนึ่งเห็นกิตไหมครับ” น้ำเสียงของเขาดูร้อนรน ทำให้เธอต้องรีบส่ายหน้าไปมา
“ไม่เห็นเลยค่ะอาภีม”
“กิตหายไปครับ อาตามหาทั่วบ้านก็ไม่เจอ”
“หรือจะเดินเล่นในซอยบ้านคะ เดี๋ยวหนึ่งไปช่วยหานะคะ” หนึ่งฤทัยพูดแล้วก็ออก
